Etik Piskoposluk Yeter mi?

Ayda bir çocuklarımı gönüllü işler için yiyecek deposuna götürüyorum. Bu Pazar günü bir grup Piskoposluk Gençle rafları stokluyorduk. Bunu biliyordum çünkü her biri bir Episkopal kalkan yaka iğnesi takıyordu. Bu çocukları görmek gerçekten ruhumu canlandırdı. Genellikle yiyecek kilerinde çalışan yetişkinler ve bu çocuklarım için oldukça sıkıcı olabilir. Artık kendi yaşlarındaki öğrencilerle çalışma fırsatı buldular.

Tenekeleri kutulu ürünlerden ayırırken oğlum Drew, yaklaşık 16 yaşında olduğu ortaya çıkan Henry adında genç bir adamla çok ilginç bir sohbete girdi. Drew ve Henry hızlı arkadaş oldular ve sabah boyunca birlikte çalıştılar. İşimizi bitirdiğimizde, arabaya bindik ve eve giderken Henry ile sabah konuşmasının parçalarını paylaşmaya başladı.

Biliyorsun, Henry Tanrı’ya inanıp inanmadığından pek emin değil, oğlum bana haber verdi. Bu bilgi beni dengede tuttu. Henry, yiyecek kilerinde gönüllü olmaya gelen Piskoposluk Gençlik Grubu’nun bir üyesi değil mi? Diye sordum kafam karıştı. Evet, dedi, ama bunun gönüllülüğü ile hiçbir ilgisi yok. Bunu yapmanın doğru yolu olduğunu düşündüğü için yapıyor, bunu yapmak için doğru şey olduğunu düşündüğü için yaptığını söylüyor.

Şimdi, iyi bir Episkopal olmanın bir kısmının iyi bir insan olmak olduğuna inanıyorum, şüphesiz. Ama bu tüm balmumu topu değil!

Etik insanlar olduklarını iddia eden ancak kendilerini mutlaka dindar olarak görmeyen Hristiyanlar var. Öyleyse sorum şu, iyiliğin kaynağı nedir? Etik bir Episcopalian, kutsal yazılar değilse, turnusol testi olarak neyi kullanır? İyilik birey tarafından tanımlanıyorsa, o zaman ahlakın birey tarafından da tanımlanabileceğini ve bu tehlikeli olduğunu izler. Bu bizi, sandığım şeyin kutsal olduğu o kaygan yokuştan aşağıya sürükleyebilir.

Henry’nin oğlumla yaptığı tartışma, ailemiz için gerçek bir fırsat oldu. Tanrı temelli etik bir çerçevenin önemi hakkındaki kendi kaygılarımızı ve algılarımızı keşfetmemize izin verdi. Henry’nin yalnızca iyi bir Samiriyeli olmasının fiziksel sonuçlarına değil, aynı zamanda manevi sonuçlarına da duyarlı olsaydı, Henry’nin nezaket eylemlerinin ne kadar derin olacağını bir düşünün.