Demokratlar Meclis Kazanmayacak, Cumhuriyetçiler Kaybedecek

Yarın Amerika Birleşik Devletleri’nde Seçim Günü. Temsilciler Meclisinin her üyesi yeniden seçilmek üzere ve Birleşik Devletler Senatosunun üçte biri. 12.000 yıllık medeniyetin en büyük demokrasisinde yaşamak zordur ve bir süre sonra atalarımızın hayatlarını uğruna feda ettiği özgürlükleri kullanmaya başlamak değil.

Anayasa ve Bağımsızlık Bildirgesi, ancak tarihsel olarak Akıl Çağı olarak bilinen 18. yüzyılda belirli bir nesil tarafından yaratılabilirdi. Bu adamlar ve onlar insandı, antik Roma ve Yunanistan tarihi hakkında bizden daha çok şey biliyorlardı. Platon ve Aristoteles’i incelemiş ve okumuşlardı. Gruplar halinde buluşup birbirlerini konuşup eğittiler.

Bugün 300.000.000 Amerikalının olduğu bir ülkede, uzun zaman önce bir araya gelen ve hükümetimizi oluşturan bireylerin ve gençlerinin parlaklığını kopyalayamayacağımızı söylemeye cüret ediyorum. Bu gerçekten tarihin mucizelerinden biridir ve bu büyük deney gelişti ve 200 yıldan fazla sürdü. ABD’nin o zamandan beri içinde bulunduğu diğer tüm savaşların toplamından daha fazla can tüketen bir yangın olan İç Savaş’tan sağ çıktı. Franklin Roosevelt’in liderliği sayesinde Büyük Buhran’dan sağ çıktık. Viet Nam ve Watergate bu ülkenin sosyal dokusunu parçalara ayırdı ve biz de hayatta kaldık.

Şimdi yarın 7 Kasım 2006, seçmenler olarak Irak savaşını ve dolaylı olarak terörizmi ele alan Cumhuriyetçiler hakkında bir yargıya varmak için ilk fırsatımız. Başkan Bush seçime hazır değil ve bu, insanların onun politikalarına dolaylı olarak oy vermesi gerektiği anlamına geliyor. Bu oylama Temsilciler Meclisi aracılığıyla duyurulacak. İnsanların yarın Demokratlara oy vermeyeceğine inanıyorum. Cumhuriyetçilere karşı oy vereceklerine inanıyorum.

Başkanların politikalarına karşı ivme ya da belki öfke o kadar güçlü ki, Temsilciler Meclisi el değiştirecek ve bununla birlikte Başkanların ivmesini yavaşlatma ve belki de birçok politikasını tersine çevirme gücü gidecek. Elbette, ülkemizin son birkaç yıldır nasıl yönlendirildiğine bakmanın faydasını görüyoruz, ancak neler olup bittiğini tekrar gözden geçirip Başkanların eylemlerinin esasına karar verelim.

IRAK
Artık savaşın temelinin haksız olduğunu biliyoruz. Saddam’ın Kitle İmha Silahları ürettiği ve belki de bunları başkaları için büyük bir felaket yaratmak için kullanacağına dair temel varsayımlar YANLIŞtı. Yine de, şimdi işgalin sonrasını ele almalıyız. Irak bu noktada bizim için iyi olamaz. Bugünden itibaren ne olursa olsun, Vietnam’ın sonu iyi bitmediği gibi, katılımımız için dostane bir son olmayacak. Pandoras Box’ı açtığınızda ne çıkacağını bilmiyorsunuz. Politik olarak Pandoras kutusu, istenmeyen sonuçlar Yasasına eşdeğerdir. Kutuyu açmanın bedelini ödüyoruz, hazinesi ve enerjisi ile Amerika, daha da önemlisi canları ve kolları ile askerlerimize.

Askerlerimizi iyi silahlandırmadık, birçoğu kendi vücut zırhlarını ödüyor ve sürdükleri araçların çeliğini güçlendirmek için diğer araçların çeliklerini parçalıyoruz. Bu bizim kadar zengin bir ülkede olur. Başkan savaş açtı ama Amerikan halkından hiçbir fedakarlık istemedi. Bunun yerine savaşı finanse etmek için Ulusal Borç’u genişletir ve bunun bedelini doğmamış çocuklarımıza yükler. Eşzamanlı olarak Zenginler için vergi indirimleri yarattı, bunu onaylıyorum, ancak bütçe açığı döneminde değil. Japonya’dan, Çin’den ve Avrupalılardan borç para alıp sonra vergi indirimleriyle zenginlere vermiyorsunuz, yükü yine bu ülkedeki gençlere bırakıyorsunuz. Bu sadece YANLIŞ.

Gizli dinleme ve Haklar Bildirgesi

Başkan, Ulusal Güvenlik Ajansı’nın (NSA) Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sıradan vatandaşların Terörle Mücadele adına görüşmelerinin izlendiği devasa bir huni oluşturmasını sağlayarak Anayasa ve Haklar Bildirgesini atlatmayı seçti. NSA’nın otuz yıllık çalışanları bu fikre dehşete kapıldılar. Vücutlarındaki her kemik onlara bunun yanlış olduğunu söyledi. Başkanın tek yapması gereken, programı onaylamak ve izlemek için NSA’ya Federal Yargıçlar atamaktı. On yıldan fazla bir süredir FBI bürolarında tam zamanlı olarak oturan ve Federal telefon dinleme emirlerini rutin olarak onaylayan benzer hakimler var.

Cumhurbaşkanı bu davada kendini hukukun üstüne koydu. Kongre’nin her iki meclisinde de Richard Nixon’ın korunmadığı şekillerde kendisini koruyacak bir Cumhuriyetçi çoğunluğun güvende olduğunu biliyordu. Cumhuriyetçi çoğunluğa sahip olsaydı, Nixon asla görevden alınmazdı.

Kongre’nin kendisi ne olacak?

Lyndon Johnson 1963’te Başkan olduğundan beri Kongre öğrencisiyim. Uzun yıllar Kongrenin her iki kolunda da Cumhuriyetçi bir çoğunluk yaratmak için aktif olarak çalıştım. Geçmişim Barry Goldwater Cumhuriyetçi olmayı içerir. Hayatım boyunca siyasetin pis, arka odayı, parayı değiştiren yönlerini gördüm ve koridorların her iki tarafında da oldu. Şimdi benzersiz olan şey yüzünüzdeki yozlaşmadır. Atık yüz milyonlarca doları buluyor.

Atık artık milyarlarca dolar, hatta on milyarlarca dolar. Dedikleri gibi, YANLIŞLIK’IN MERE GÖRÜNÜMÜNÜN seçilmiş bir yetkiliyi görevden almak için yeterli olacağı bir zaman vardı. Şimdi görünüm artık hiçbir şey ifade etmiyor. Her iki tarafta Senatörler ve Kongre Üyeleri özel şirket uçaklarında uçuyor. Sonuç olarak, faturalar üzerinde olumlu oylarla ödenmesi gereken bu uçakların sahiplerine borçları var. Bu faturalar Amerikan vergi mükellefine milyarlarca ekstra ve gereksiz dolara mal oldu.

Buna bir örnek, Yasa gereği, federal hükümetin ilaç şirketleriyle talep etmek için müzakerelere giremeyeceğini ve daha düşük fiyatları ZORUNLU hale getirdiğini belirten Yaşlı Vatandaşlar için İlaç Yasasıdır. Vay canına, senede fazladan 25 ila 50 milyar dolar vermekten bahsediyorsun. Açıkçası Cumhuriyetçi Kongre üyelerinin bu ilaç şirketlerinden yeterince aldıklarını sanmıyorum. İlaç şirketleri Cumhuriyetçilere 12 milyon dolar katkı yaptı ve çıkarılan kanunlarda on milyarlarca doları geri aldı. Eğer yolsuzluğa kapılacaksan, bundan daha fazla maaş almalısın.

Sanırım Salı, Seçim Günü, Meclis’teki Cumhuriyetçi çoğunluğu silip süpüren ve Senatoyu ele geçirmeye yaklaşan bir ivme dalgası olacak. Bu yasa ile Amerikan halkı, Kongre ve Başkan’ı bu tür eylemlerin ayakta kalmayacağının farkına varacak. Tıkanıklığa geri dönebiliriz, ancak bu yazar için tıkanıklık, son birkaç yıldaki deneyimlerimizle karşılaştırıldığında bir zevk.

Güle güle ve iyi şanslar

Richard Stoyeck