Çocuğunuzun Kendini Düşünmesini Nasıl Sağlayabilirsiniz?

Çocuklarınıza sürekli olarak ne yapmaları gerektiğini söylediğinizi fark ediyor musunuz? Dişlerinizi fırçalayın, tabağınızı kaldırın, yatağınızı yapın, şapkanızı unutmayın, ayakkabınızı giyin.Bazen liste sonsuz gibi gelir.

Ayakkabı giymenin ne demek olduğunu bilmiyorum ama her iki çocuğumla da ayakkabılarını giymek için kavga ediyordum. Bir keresinde Jake’e ayakkabılarını giymesi için bağırdığımı hatırlıyorum, çünkü ona belki on kez yapmasını söylemiştim ama yapmamıştı. Oynuyordu, dikkati dağılmıştı ya da nasıl olduğunu bilmiyormuş gibi davranıyordu. Sonra onu kaybettim, gözyaşlarına boğuldu ve ayakkabıları hala üzerindeydi. Eminim komşular, ayakkabılar hakkında bağırdığımı düşünmüş olmalı! Anne olmadan önce bu kadar önemsiz bir şey hakkında çığlık atabileceğimi asla düşünmezdim.

Ne olduğunu düşündükten ve bu kadar basit bir şey üzerine patladığım için şok olduktan sonra, ancak herhangi bir ebeveynin bildiği gibi, sizi ayağa kaldıran basit şeyler. Tüm bunların olumlu yanı, daha iyi bir yol olması gerektiğini bilmemdi.

Jake’e ayakkabılarını giymesini isteyerek ve sonra da yapmasını bekleyerek başladım. Ona defalarca ne yapacağını söylemeyi reddettim. Bu yardımcı oldu ama yeterli değildi. Sonra ona hazırlanmak için ne yapması gerektiğini sormaya başladım ve kısa bir süre sonra tombala! Dışarı çıkıp ayakkabılarını giydi. Elbette garip bir homurdanma vardı ama eskisi gibi değil.

Çocuğunuzun kişisel alarmı olmaktan bıktıysanız, bunun yerine onlara sorular sormayı deneyin. Hazırlanmak için ne yapmanız gerekiyor gibi sorular? eğer bir yere gidiyorsan. Veya yemeğinizi bitirdikten sonra ne yaparsınız? kalktıklarında tabakları ve bardakları bıraktıkları yerde oturarak yemek masasından uzaklaşırlar. Veya ihtiyacınız olan her şeye sahip misiniz? ödevlerine başlamak üzereyken veya dışarı çıkıp top oynamak üzereyken.

Bu iki yaklaşım arasındaki fark nedir? İlk olarak, tüm düşünmeyi yapmanız gerektiği ve çocuğunuzun yapması gereken tek şey talimatlarınıza uymaktır (bazen çocuğunuz için bu kadar zor görünmesi şaşırtıcıdır!). Beni yanlış anlamayın, doğrudan talimatlar için bir zaman ve yer vardır, ancak çoğu durumda daha iyi bir yol vardır ve bu yol, çocuğunuzun ne yaptığı ve neye ihtiyacı olduğu konusunda kendi başına düşünmesini sağlamak için sorular sormaktır. sonraki. Bu stratejiyi tutarlı bir şekilde kullanırsanız, zamanla onları eyleme geçmek için sormanıza gerek kalmaz. Sadece yapılması gerekeni yapacaklar. Hayır, gerçekten işe yarıyor. Bir deneyin, şaşırabilirsiniz.

İki oğlumla bir süredir sor, söyleme stratejisini takip ediyorum ve tamam, sistemde tuhaf hıçkırık var ama genel olarak iyi çalışıyor ve beni sonsuz ezberci emirlerden kurtarıyor.

İşe yaradığına dair elimdeki en iyi kanıt, sabah hazırlanırken ve onlara dişlerimi fırçalamaları için yukarı çıkacağımı söylediğimde, bunun ayakkabılarını giyme, çantalarını ve beslenme çantalarını toplama ve kendilerini bağlama ipuçları olduğunu bildikleridir. Arabaya. Sonra aşağı inerim ve gideriz. Kapıdan çıkmayı çok daha kolay hale getiriyor.

Hala hangi ayakkabının hangi ayağa bindiği veya arabada hangi oyuncakları seçip yanlarına alacaklarını tartışırken gecikmelerle ilgili tuhaf bir drama var, ancak tüm bunların arasında bile, hala ne olduğu ile karşılaştırıldığında çarpıcı bir şekilde aerodinamik bir rutin. Sonuç olarak, tuhaf yaygara kolayca giderilebilir ve nadiren bir duruşa yükselir.