Çocukken hepimizin duymayı sevdiği hikaye, çocukken yüzünün neden milyonlarca, milyonlarca ve milyonlarca minik çukur ve yara olarak gördüğümüz şeylerle kaplandığını açıklayan babayla ilgili bir hikayeydi. bir kızın sahip olabileceği en büyük babaya saygılarımın sonu. Elli dört yaşında erken yaşta ölümü, özellikle hastaneye randevusu alçıdan alçı çıkarılması ve bekleme odasında düşürülmesi olduğunda şok oldu.
Yolların ayrılması ani olsa da, hatıraların en sevdiği şey, ona babam demekten gurur duyduğum yirmi altı yıl boyunca düşüncelerimde hala güçlü bir varlık tuttu. Saati geri döndürebilseydim – ona, onu hafife aldığım zamanlar için ne kadar üzgün olduğumu söylerdim ama maalesef bu pişmanlık, beni beklediği iyi adam olduğumu bildiğim mezarıma taşınacak. açık kolları affetmekle dolu inci gibi kapılar.
İyinin genç öldüğünü söylüyorlar ve bu, babamı bu kadar erken aldığım için yukarıdaki adama duyduğum kızgınlığı hafifletmeye yardımcı olan şeydi.
Babalar neden özeldir – neden babam diğer tüm babalardan daha özeldir, basittir çünkü insanlar özel kelimeyi birçok farklı şekilde görür. Peki babada onu bu kadar özel kılan neyi farklı görüyorum?
Babam orduda 34 yıl görev yaptı, ancak babamın görev yaptığı Hong Kong’da komünist günde sorunlar baş göstermeye başlamıştı. Kışla dışında yaşayan ailelerin kampa hemen dönmeleri için tahliyeyi harekete geçiren alarm zillerinin sesiydi.
Sekizimiz koruma için yastıkları olan 3 tonluk bir ordu arabasının arkasına toplandık ve itaat ettiğimiz başımızı aşağıda tutmamız emredildi – kışlalara geri dönen siperlerden Çin isyan çeteleri tamamen silahlı olarak ortaya çıkıyordu. her türlü öldürme aletiyle birlikte yirmi bir kaya kampa geri dönerken vagona girdi.
Arkadan gelen ve duran kamyon konvoyu – şimdi yanan enkazlar duruyordu.
Eğer vagonun arkasına bir kaya bombası fırlatıldıysa – o aracın ve sürücünün önü nasıl bir durumdu. Ordu üstleri tarafından kahramanlık eylemi nedeniyle tanınırken sürücüye verilen cesaret madalyası yoktu. Bunun nedeni, o sırada araba kullanmaması gerektiğiydi, bu yüzden arkadaki tüm patlamalar önde oturan yanlış adama gitti.
Bugün sık sık merak ediyorum, eğer bu sürücüler kuralları çiğnemezlerse, bot diğer ayak üzerinde olsaydı, hepimiz bu gün canlı çıkıp çıkmazdık.
O korkunç günün sonucu, ön camı olmayan, yüzü olmayan bir şoförü ve hikayeyi anlatmak için yaşayan sekiz canlı bedeni olan bir kamyondu – öyleyse şimdi hikayemin sonunu neden milyonlarca, milyonlarca ve milyonlarca ezik ve yaraların yaralı olduğu var. sevgili yaşlı babanın özel anılarıyla yaşam için bize
GIPHY App Key not set. Please check settings