Çocuk Gibi Resim Yapmayı Öğrenin

Bütün çocuklar çizmeyi veya boyamayı sever. Sonucun gerçekliğin birebir kopyası olup olmaması çok az önemli çünkü tam da o anda gerçeklik sanatçının zihnindedir. Onlar çizerken onlar yaratıcıdır ve her biri başardıklarına hayranlıkla bakmak için geri çekilir. Sanatçı olma arzusu değil, onlar zaten oradalar!

Hepimizin içinde, duygularımız ve düşüncelerimizle ifade edilen dünya algısını barındıran bir sanatçı olan küçük bir çocuk var. Herkesten farklıdır; benzersizdir. Ancak olgunluk yıllarında yeteneklerimiz konusunda kendimize güvenmeye başladık. Ne yazık ki eleştirilmiş ve yeteneklerimizin başka bir yerde olduğuna karar vermiş olabiliriz. Bir çeşit onaylanmama ile karşılandığı için, ifadelerimizle bu kadar özgür olmayı bıraktık.

Picasso bir keresinde şöyle demişti: Hayatım boyunca çocuk gibi resim yapmayı öğreniyorum. Başarılı mı? Sanırım yaptı çünkü çocuksu imajlarını asla bırakmadı. Masumiyetin efendisiydi. Bugün onun eserleri paha biçilemez, ancak yaratıldıkları zaman eminim bazıları onları sert bir şekilde değerlendirdi.

İlk çizim veya resim hatırlamam on yaş civarındaydı. Lisedeyken, yetersiz kazancımı yağlı boya ve tuval üzerine harcadım. Tutkum özellikle doğa hayvanlarıydı ve o zamanlar konu materyalimdi. Yeteneğin iki tanımı vardır – doğal bir yetenek veya gelişmiş bir beceri. Ailem beni sanat okuluna gönderemedi, ben de eskisine güveniyordum.

Hala son sınıflarımda okuldan yararlanmadan resim yapıyorum. Biçimin temellerini, yansıtıcı ışığı, renk tekerleğinin önemini, kompozisyonu vb. Öğrenmem gerektiğini düşündüğüm zamanlar oldu. Yine de, herkes notların baskısıyla veya yapılandırılmış bir formatla başa çıkamaz. Kalbimden resim yapıyorum, zihnimin dikte ettiklerini ifade ediyorum ve bunu öğreten hiçbir okul yok. Sırf bu vizyonu tuval üzerinde kendi tatminimle üretip üretemeyeceğimi görmek için kendime yeni zorluklar veriyorum. Bunu yapmak için bir sertifikanız olması gerekmez.

Genellikle olaylara onları gerçekten görmeden bakarız. Sonuçta, gözlerimiz sadece mercek; hiçbir bilgileri, anıları ve deneyimleri yoktur. İyi görmek için zihnimizi olduğu kadar gözlerimizi de açmalıyız. Belki de bu nedenle mükemmel olmayan konu malzemesini boyamayı seviyorum.

Kırık bir deniz kabuğu, herhangi bir mükemmel örnekten daha fazla karaktere sahiptir. Mükemmel güzelliğe sahip olmayan modeller, arzulanan bir miktar bırakıyor. Portreler için tercihim yüz yapısının kendisinde, göz veya ten renginde ve karakter çizgilerinde olacaktır. Bir oğlanın güzel denilebileceği iki zaman olduğu söylenir – ergenlik çağında ve kılıçla düştüğünde. Bunların her birinde çocuksu bir algı görüyorum ve bazen bu görüntüleri tuvale koymaya yöneliyorum.

Henri Matisse bunu şu şekilde ifade etti: Yaratılış vizyonla başlar. Sanatçı her şeye bir çocuk gibi ilk defa görüyormuş gibi bakmalıdır.

2006 Esther Smith