Çocuğunuzun Yıldızı Söndüğünde

Spor, oyun ve eğlenceyi egzersizle birleştirerek çocuklar için iyidir. Ancak çocuk sporcular artık eğlenmiyor olabilir. Bazıları belirli bir sporda başarılı olmak için, genellikle Olimpiyat seviyesinde rekabet etmek üzere eğitiliyor. Diğerleri, profesyonel bir sporcu olarak burs, ün ve servet kazanmak için sporda mükemmelleşmeye zorlanıyor. Sürekli yüksek seviyede yarışmaya hazır olmak, bu genç sporcularda stres seviyelerini yükseltebilir ve ebeveynlerin, antrenörlerin ve akranlarının onlara yüklediği stres çok fazla olabilir.

Stres, günlük yaşamın kaçınılmaz bir sonucudur. Çocuklar artan miktarda strese maruz kaldıkça, vücutları üzerindeki etkilerini gittikçe daha fazla deneyimleyerek kendilerini maruz bıraktıkları büyük yıpranma ve yıpranma oranlarının farkına varırlar. İlk olarak 1936’da Hans Selye tarafından icat edilen stres terimi, onun tarafından “vücudun herhangi bir değişim talebine spesifik olmayan tepkisi” olarak tanımlanmıştı. Bu, hepimizin strese maruz kaldığı anlamına gelir, ancak bedenimiz üzerindeki etkileri büyük ölçüde kişiden kişiye değişir, büyük ölçüde stresli durumun ciddiyetine ve stresli durumla nasıl başa çıktığımıza bağlıdır. Çocuk, ebeveyn veya koç tarafından sağlıklarını ciddi şekilde etkileyene kadar genellikle göz ardı edilen herhangi bir sayıda fiziksel veya psikolojik semptomla kendini gösterir. Çocuklar, duygularını yeterince ifade edecek sözcüklerden yoksun oldukları için özellikle strese karşı savunmasızdırlar.

Ama ne kadarı çok fazla? Ebeveynlerin, öğretmenlerin ve koçların dikkat etmesi gereken birkaç belirti vardır, örneğin:

l Bir maçtan önceki gece uyuyamama veya kaybedilen oyunlar hakkında sürekli kabus görme.
l Çocuk, daha önce hevesli olduğu sporu sevmemeye veya ondan kaçınmaya başlar, ancak yalnızca katılmak zorunda olduğu gerçek bir oyun olduğunda.
l Çocuk oyun sırasında ne kadar küçük olursa olsun bir hata yaptıktan sonra ağlar. Kaybı hayali bir hataya da bağlayabilir.
l Çocuk antrenman sırasında üstün, ancak gerçek maçlar sırasında boğuluyor.
l Çocuk maçlar sırasında kolayca yorulur, dikkati dağılır ve huzursuz olur.
l Okul ödevi, yorgunluk veya tuhaf programları nedeniyle acı çekmeye başlıyor.
Sadece bir sporda uzmanlaşanlar, yoğun eğitim ve rekabetten kaynaklanan ek fiziksel, fizyolojik ve psikolojik taleplerle karşı karşıya kalırken çeşitli aktivitelerin faydalarından mahrum bırakılabilir. Herhangi bir genç için üst düzey atletizmin duyarlılığı ve güvenliği ile ilgili endişeleri artıran yoğun eğitim ve rekabetin olumsuz sonuçları bildirilmiştir. Çocuklar kalp sorunları, büyüme geriliği, kas ve / veya iskelet yaralanmaları gibi fiziksel koşullara karşı savunmasız olabilir. Ayrıca, bazıları rekabet baskısı ve diğerleri de psikososyal gelişimlerinin gecikmesi nedeniyle performans kaygısı ve diğer psikolojik sorunlardan muzdarip olabilirler.
Çocuklarda performans kaygısını önlemeye yardımcı olmak için, yetenekleri ve ilgi alanlarıyla uyumlu bir düzeyde spora katılmaları teşvik edilmelidir. Çocukları bu sınırların ötesine itmek cesaret kırıcıdır çünkü onlar için travmatik olabilir. Onlara fiziksel ve sözlü tacizde bulunmak, yalnızca ebeveynlerinden ve koçlarından nefret etmelerine neden olur. Çocuklara derin nefes alma gibi bir oyun öncesinde, sırasında ve sonrasında kullanabilecekleri bazı rahatlama tekniklerini öğretin. Bunu evinizin rahatlığında yapmak, rahatlama ile ilişkilendirmelerine yardımcı olacaktır.
Ebeveynler, öğretmenler, antrenörler ve doktorlar, çocuğun ne kadar eğitim alabileceği konusunda hemfikir olmalıdır. Çocuğun spor dışında başka faaliyetler yapmaya teşvik edilmesi de faydalı olacaktır. Genç oyuncunuz baskı altında gevşerken güven oluşturmaya ve deneyimlemeye başlayacaktır. Oyundaki her oyuna daha fazla odaklanacak, beceri seviyelerini geliştirecek ve en önemlisi oyundan daha çok keyif alacaklar. Performans kaygısı sadece yetişkinler için değildir ve bu çocuk sporcuların mutlu ve sağlıklı çocuklar kalmasını sağlamalıyız.