Future Shock: Voice Recognition Identification Technology

Tarih Çizgisi: 13 Temmuz 2010 Salı

Yer: Teterboro, New Jersey

Program: Jet Aviation’ın Özel Filosundaki bir Gulfstream V olan N714JA, LAX için 08: 30’da kalkacak. On dört kişilik üç kişilik ekip.

Backgrounder: Bugünün kesintisiz kıyıdan kıyıya uçuşunun uçuş görevlisi Kay Hughes, yemek siparişini kontrol etmek ve kabini hazırlamakla meşgul. Bob Harmon kaptandır ve Jeff Mortowski onun ilk subayıdır. Her ikisi de kokpitte, uçuş öncesi kontrol listesinin üzerinden geçiyor. Yolcu, New York bölgesindeki çeşitli şirketlerden veya uçuşunda koltuk satın almış kişisel işlerde çalışan kişilerdendir.

Hikaye: Kay saatli radyosundaki alarm çalarken irkilerek uyandı. Yastığına uzanıp saati 5:15 fark etti ve beş dakika daha uykuya dalma umuduyla erteleme düğmesine bastı. Kendisi kadar yorgun, önündeki günü düşünürken zihni yarışmaya başladı. Dört saatten daha kısa bir süre içinde, yolcu dolu bir uçakla Los Angeles’a doğru yola çıkacaktı. Yavaş yavaş, Teterboro’dan ayrılmadan önce yapması gereken her şeyi düşündüğü için ek uyku düşüncesi daha az önemli hale geldi. Sessizce bornozunu ve terliklerini giydi, kendine bir fincan kahve doldurdu ve duşa girdi.

Kay asfaltta yürürken, yakıt kamyonunun uçağına yanaştığını ve kapıda güvenlik iznini bekleyen yemek firmasını gördü. Saat 6:48 idi ve zaten kaldırımdan yükselen ısıyı hissedebiliyordu. Başka bir kavurucu düşündü; en azından L.A. daha havalı olacak.

Kay, yakıt dağıtımını denetlemekle meşgul olan Jeff’i selamladı; daha sonra G-V’ye tırmandı ve evrak işlerini güncellemekle meşgul olan Bob’a benzer bir selam verdi. Bob yaptığı şeyi bitirdi ve Kay’a günün programı hakkında bilgi verdi. Dakikalar sonra Kay, günün siparişinde yaklaşan yemek şirketine yardım etmek için döndü. Bir saat içinde yolculardan ilki gelmeye başladı. Her biri FBO’nun lobisinde bindilmeyi bekliyordu. Kay, tam olarak sabah 8: 00’de uçaktan ayrıldı ve rampadan FBO’ya doğru yürüdü. FBO müşteri hizmetleri temsilcisine biniş duyurusunu yapması için işaret veren bekleyen güvenlik ajanına fısıldadı. “Bayanlar ve Baylar, TEB’den LAX için kalkan 001 numaralı Jet Havacılık seferine biniyor. Lütfen kimlik kartınızı ve biniş kartınızı güvenlik görevlisine gösterin. Temizlendikten sonra uçağa bineceksiniz. Jet Aviation uçtuğunuz için teşekkür ederiz. uçuş.”

Kay döndü ve FBO’dan ayrıldı ve uçağa geri döndü. Her iki pilot da gemide uçuş öncesi hazırlıklarını tamamlamaktaydı. Kay, güvenlik görevlisinin yolcuları uçağa getirmesini bekleyerek uçağa çıkan merdivenlerin dibinde durdu. On dört yolcuyla güvenlik izninin normalden biraz daha uzun süreceğini biliyordu.

Kay, serinlemek için kabinin içinde beklemeyi düşündü, ancak merdivenlerden birinin tırmanmaya yardıma ihtiyaç duyması durumunda yolcuları merdivenlerin dibinde karşılamasının önemli olduğunu biliyordu. “Buradan 85 derece olmalı” diye düşündü. kaldırımdan yükselen ısı buharını izlerken.

Aşırı bir gecikme gibi görünen bir sürecin ardından Kay’ın saçları sıcakta yavaş yavaş biçimini kaybediyordu ve Bob başını kokpitten dışarı çıkardı ve “Gecikme için üzgünüm ama bir tane daha yakaladık” dedi. Kay, şaşırarak, “Yolculardan birinin güvenlik iznini geçemediğini mi kastediyorsun?” Diye kekeledi. Bob, “Sadece bu değil, aynı zamanda FBI’ın şüpheli teröristler listesinde yer alıyor. Kalan yolcular iyi kontrol edildi, ancak ajanların adamı tanıyıp tanımadıklarını görmek için onlarla görüşmeyi bitirene kadar erteleneceğiz.” Kay, sıcağa rağmen, uçaktaki bir teröristin açığa çıkarabileceği potansiyel olaylar zincirini düşünürken titredi.

Jeff, FBO’daki SES TANIMA KİMLİK TEKNOLOJİSİ (VRIT) ünitesinin neredeyse altı aylık kullanımda kusursuz olduğunu hatırlattığında korkuları giderek azaldı. Bu süre zarfında, çoğu daha önce küçük suçlarla [vergi kaçakçılığı gibi] suçlanmış olan ve ya kaçak haldeydiler ya da tahliye kısıtlamalarını ihlal edeceklerdi, suç unsuru olan yirmi altı kişi çekildi. durum. Bugün, şüpheli bir teröristin ilk yakalandığı andı ve ekip arabası sirenleri çaldığında Kay, bu günün normalden başka bir şey olmayacağını biliyordu.

Yukarıdaki hesap kurgudur , ancak aradan geçen yıllarda meydana gelebilecek ve benzer sonuçlara yol açabilecek birkaç şeyi önceden varsaymaktadır, yani, ek ve daha yaygın terörist saldırıları öncelikli olarak düşünülür. Ek olarak, iş yapma şeklimizde bir değişiklik, yani uçuşun tamamını bir şirkete veya bir kişiye satmak yerine kişilere koltuk satmak zorunda kalacaktı, artık diğer tüm yolcuları tanımlayabilecek bir lider yolcunuz olmayacaktı. . VRIT artık ulaşılabilir ve büyük olasılıkla günün normu haline gelecek. Esasen, şu şekilde çalışır: Bir kişi, ses kalıbını veri tabanındaki bir cihazla hemen eşleştiren bir cihaza konuşur. Veri tabanı kişiyi tanımlar ve bir eşleşme yapıldığında, kişi temizlenir [veri tabanı tutuklanması için bir emir sunmadıkça].

Doğal olarak, bir uçuşa binmek için yolcuların bu veritabanının bir parçası olmasını isteriz. VRIT, bir sosyal güvenlik numarası veya ehliyet sahibi olmak kadar zorunlu hale gelirse bu gerçekleşebilir. Yabancı uyrukluların, çalışmasını sağlamak için aynı sisteme girmeleri gerekecekti, bu nedenle dünya çapında Orwell tipi bir sistem potansiyeli büyük olacaktı.

Son zamanlarda, en son nesil VRIT’i geliştiren bir Wall Street şirketi olan COMPUTEK’in yönetici ortağı Russ Cooper ile tanışma fırsatım oldu. Benimle hem FBI hem de CIA’nın eski nesil VRIT kullandığını ve şirketinin mevcut olanı pazarladığını paylaştı. Müşteri tabanı potansiyeli etkileyici: devlet kurumları, güvenlik firmaları, havaalanları, uçaklar, otomobil üreticileri, adını siz koyun. Nerede pozitif bir kimlik varsa bir kişiye ihtiyaç duyulduğunda, teknolojisinden yararlanılabilir.

Russ’a göre teknoloji güvenli. Richard Little tipi gibi bir ses taklitçisinin gizlice geçebileceğinden bahsettiğimde, VRIT’in “Richard Nixon” sesiyle bile onun kim olduğunu hala bileceğini iddia etti. Görünüşe göre, ses kalıpları kılık değiştirdiğinde bile ayırt edilebilir.

Ürününü doğrudan bana pazarlamadığı için “fiyatı” tartışmadık. Sadece ilgili maliyetlerin önemli olacağını hayal edebiliyorum, ancak daha sonra sigorta şirketleri yolcu güvenliğini garanti etmenin faydasını görürlerse daha düşük sigorta primleriyle telafi edilebileceğini düşünmeye başladım.

Peki, uçuş görevlisi VRIT kullanımında nasıl bir rol oynayabilir? Belki bir güvenlik görevlisinin yerine [özellikle Bozeman, Montana gibi yol dışı yerlerde], uçağınıza tıpkı bir kardiyak defibrilatör monitörü gibi bir VRIT ünitesi atanır ve her yolcuyu uçağa binerken selamlarsınız. Uçağın kalkış için izin verilmeden önce, yolcular elde taşınan VRIT’e konuşacak ve yerinde bir güvenlik izni verilecek.

Hikayemize geri dönelim ve güvenlik kontrolünü doğrudan uçuş görevlisinin ellerine yerleştirerek değiştirelim:

Kay, mobil VRIT cihazını taşıyan G-V’nin merdivenlerinden aşağı indi ve yolcular FBO’dan çıkıp uçağa doğru giderken bekledi. “Los Angeles’a giden 001 numaralı Jet Havacılık uçuşuna hoş geldiniz. Lütfen adınızı VRIT birimine söyleyin. Temizlendikten sonra, adımlara devam edebilirsiniz. Yardımcı pilot biniş kartınızı alacak ve siz de olabilirsiniz Daha fazla yardıma ihtiyacınız olursa, kaptan size yardımcı olmaktan memnuniyet duyacaktır. ”

Yolcular teker teker yanaştı, isimlerini belirttiler ve yeşil açıklık ışığının yanıp sönmesini beklediler. Onlar konuşurken, yörüngedeki bir uyduya bir sinyal aktarıldı ve ardından Washington DC’deki VRIT karargahına ışınlandı. Yolculardan sonuncusu yaklaşırken Kay her birini selamlamaya ve izin beklemeye devam etti. Sonunda, tüm yolcular temizlendiğinde, basamakları tırmandı ve her iki pilotun da VRIT ünitesine konuşmasını sağladı. Sonunda Kay, kendisine izin vermesi için birimi Birinci Subayların ellerine verdi. Kay boğazını temizledi, adını söyledi, ancak uzun bir duraklamadan sonra VRIT yüksek sesle bip sesi çıkardı ve kırmızı sinyal verdi. Kay’in yüzündeki renk çekildi ve kaçmak için döndü. Arka planda sirenler çınlarken birkaç kol onu yakalamak için öne doğru uzandı.

Tek düşünebildiği kaçmaktı …

Uyku alarmı çalınca Kay rüyasından uyandı.