Four Roses Amerikan Viski

Seagram’ın Four Roses fabrikasına gitmek, kendinizi Alfredo Garcia’nın Başını Getir’in başlangıcındaki Warren Gates gibi tuhaf hissettiriyor. Meksika tarzı bir çiftliğin bu tuhaf limon renkli şekerlemesi, Kentucky’nin yumuşak kıvrımlı otlakları ve ağaçlıklı oyuklarla uyumsuz görünüyor. Neyse ki, usta damıtıcı Jim Rutlege, Sam Peckinpah’ın vahşi film klasiğinde patrikten daha misafirperver.

Bu, güçlü Seagram imparatorluğunun kalan son Kentucky karakoludur: Aslında, şirketin Indiana’daki Lawrenceburg fabrikası yeniden açılıncaya kadar, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki tek Seagram içki fabrikasıydı – 1970’lerden beri Amerikan viski pazarını saran düşüşün kesin kanıtı. Bu, Jim’in Four Roses’ta oldukça şık bir viski yapmasını engellemedi, ‘güzel’ kelimesi geçerli bir kelime.

Her damıtıcının kendi tekniğine sahip olduğu kesindir, ancak Four Roses Kentucky’deki meslektaşlarından farklıdır. Belki de Seagram’ın Kanadalı kökleri görünüyor, ancak eyaletteki başka hiçbir içki fabrikası bu kadar farklı baz viskiler üretmiyor.

Biri yüzde 75 mısır, diğeri ise sadece yüzde 60 olan Jim, Four Roses tarzına uyum sağlamak için birbirinden çok farklı 10 viskiye sahip olan iki ezme gagasında beş maya suşu kullanılıyor. Farklı damıtma güçlerine ve farklı yaşlara düştüğünüzde, oldukça karmaşık bir aroma paketine sahip olursunuz.

Jim, “Lezzetin çoğunu küçük tahıllardan aldığınızı düşünüyoruz” diyor. Bizim durumumuzda bu çavdar ve biraz maltlı arpa anlamına gelir. Daha sonra, popüler inanışın aksine, burbon üreticilerinin maltlı arpayı sadece enzimleri için değil, lezzet ve az bilinen başka bir özellik için kullandıklarını açıklıyor. “Malt iki şey yapıyor” diyor. ‘Nişasta moleküllerini parçalamaya ve onları çözünür ve dolayısıyla fermente edilebilir şekere dönüştürmeye başlayan ve ayrıca moleküler yapısını bozarak mısır bulamacını sıvılaştıran enzim dönüşümü var’.

Jim bu nedenle pişirme sırasında (ezme) iki kez maltlı arpa ekler. İlk olarak mısır, kalın topağı sıvılaştırmaya yardımcı olmak için bir miktar malt ile yüksek sıcaklıkta pişirilir; daha sonra sıcaklık düşürülür ve çavdar eklenir (bu, çavdar toplarının oluşmasını durdurur ve fermente bakteri enfeksiyonu riskini azaltır). Ardından sıcaklık bir kez daha düşürülür ve enzimi için maltlı arpa (bir miktar backset ile birlikte) eklenir.

Backset’ten bahsedilmesi, pH seviyeleri, tutarlılığı ve soleralar hakkında uzun ve sabırlı bir açıklamayı tetikler. Jim, “Arka kısım, imbikin altından geliyor ve asitliği yüksek,” diyor. Doğru pH’ı elde etmek için ocak ve fermentörlere konur. Ferment ilerledikçe pH düşer ve ekşi hale gelir.

Kokusu ve tadı ile ne kadar ileri gittiğini bilirsiniz. Bilim ve sanatın birleşimidir ‘. Jim, tahılları geldiklerinde koklamaktan damıtmanın sonuna kadar ve olgunlaşmaya kadar sürecin dikkatle izlenmesine öncelik veriyor. ‘Yeni ruhtan zengin, tatlı bir aroma arıyorum’ diyor. ‘

Ancak bunu yapmak için, başlangıçta iyi tatlara sahip olmanız gerekir ve bunlar ilk olarak mayada üretilir. Hala yanlış yapabilirsin, ama temel malzemeni daha iyi yapamazsın ‘.

Olgunlaşma bile burada farklıdır; geleneksel raflardan ziyade tek katlı paletli bir depoda. Ama neyin doğru neyin yanlış olduğunu kim söyleyecek? Nihai sonuçlar – hassas, güzel, baharatlı Sarı Etiket ve daha zengin, karmaşık Siyah Etiket – birinci dereceden bourbonlardır.

TAST1NG NOTLAR

Dört Gül Sarı Etiket
Yumuşak ve hafif meşe, mis kokulu limon notaları ile. Harika bir mikser. * * *

Siyah etiket
Hickory ağacı, bal ve gevrek çavdar vurgulu cilasıyla daha sıkı ve daha duman