Tullamore Dew İrlandalı Viski

Tullamore Çiy
İrlanda endüstrisi çöktüğünde ortadan kaybolan içki fabrikaları ve markaların yoklaması kapsamlı bir olaydır. Locke’un Kilbeggan’ı (şimdi Cooley altında canlandı), Dundalk, Allman’s Bandon, Comber ve Tullamore, insanlar viskilerini ne kadar iyi düşünürse düşünsün, devam etmenin imkansız olduğunu düşünen ünlü ve saygın damıtıcılardan sadece birkaçı.

Markaların çoğu ortadan kayboldu, damıtıcıların isimleri ve viskileri yavaş yavaş belirsiz bir şekilde hatırlanan bir geçmişe kaydı. Ancak bazıları tutunmayı başardı. Tullamore Dew bunlardan biridir. Aynı zamanda minyatürde İrlanda endüstrisinin bir tarihini temsil eder.

Tullamore içki fabrikası 1829’da inşa edildi ve 1857’de Daly ailesine miras kaldı. 1887’de, daha çok polo oynamak, avlanmak ve at yarışmakla ilgilenen Kaptan Daly, Daniel E. Williams’ı yönetici yaptı. Williams, 15 yaşında fabrikaya katılan İrlandalı Jack Daniel gibiydi ve bu yüksek pozisyona hızla yükseldi. Yüzbaşı Daly gibi bir taşralı beyefendinin kır viskisi yapımında yer alması, kırsal nüfus azaldıkça ve yeni yasalar çıkarıldıkça zengin toprak sahiplerinin çiftçi-damıtıcılardan işleri nasıl devralmaya başladığının kanıtıdır.

Williams, damıtım fabrikasını genişletti, ihracata başladı ve “Her Adama Çiyini Ver” sloganıyla satılan yeni bir üçlü damıtılmış saksı markası olan Tullamore Dew (baş harflerinden alınan “Çiğ”) yarattı. 8 yaşındaki viskisinin kalitesi, normalde huysuz eski tarihçi Alfred Barnard’ı şiire bile taşıdı. Sonunda Daly ailesi hisselerini Williams’a sattı, ancak popüler olmasına rağmen içki fabrikasını çalışır durumda tutamadılar. 1954’te Tullamore içki fabrikası kapandı.

İrlanda viskisi için zor bir zamandı. Hükümet, en iyi bildiği nedenlerden ötürü, İkinci Dünya Savaşı sırasında viski ihracatını kısıtladı ve iç pazarda hazır tedarik sağlayacağını ve garantili gelir getirmeye devam edeceğini savundu. İngiltere hükümeti ise viski endüstrisi çökerken bazı içki fabrikalarının açık kalmasına ve ihracatın devam etmesi gerektiğine karar vermişti. İrlandalılar tarafından muazzam bir hataydı. Bu arada damıtıcılar, geleneksel kap viskinin harmanlanmış viskiden daha üstün olduğuna dair inançlarına hala sıkı sıkıya sarılıyorlardı.

Hükümet 1952’de vergileri tekrar yükselttiğinde, Williams Tullamore’daki gibi damıtımcılar için yazı duvarda duruyordu. İç pazar bu kadar çok markayı destekleyemezdi. İrlandalılar ünlü içiciler olabilir ama bu bile onların ötesindeydi. 1953’te İrlanda İhracat Kurulu tarafından yapılan bir araştırma, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki viski içenlerin yüzde 50’sinin İrlanda viskisini hiç duymadığını keşfetti. İrlandalı göçmenler artık kendilerini Amerikalı olarak görüyorlardı, ‘ould ülkeye’ sırtlarını dönmüşlerdi.

Neyse ki, Tullamore Dew, işletme 1965’te Power’s’a satıldığında kurtuldu ve sonraki yıl Irish Distillers portföyünün bir parçası oldu. Viski hala Midleton’da yapılıyor olsa da, bu günlerde Cantrell & Cochrane’e ait. Geleneksel tencerenin hala hafif taneli klasik bir karışımı, spektrumun daha hafif ucunda, ancak 12 yaşındaki bir versiyon, muhtemelen daha yüksek bir tencere yüzdesinden çok daha fazla ağırlık gösteriyor.

Genel hafifliği onu Alman ve son zamanlarda Amerikan damak zevkine sevdirdi. İnsanlar bir kez daha markayla ilgileniyor ve Cantrell & Cochrane, eski Tullamore içki fabrikasında bir miras merkezi açtı. Yeterince olumlu, ama yardım edemezsin ama merak edersin, ya …

TADIM NOTLARI

Tullamore Çiy
İrlanda çitinin daha hafif tarafında. Net ve hafif, ancak çok da heyecan verici değil. * * Tullamore Dew 12 yaşında Standart şişelemeden o kadar farklı ki, başlangıçta aynı ahırdan mı diye merak ediyorsunuz. Olgun, etli ve zengin, denenecek kişi bu. *** (*)