Dün gece Çarşamba gecesi koşu grubumla tanıştım. Koşu sırasında sohbetimiz pop içme konusuna döndü. Genel bir fikir birliği, birçok insanın tek sıvı kaynağı olarak soda içmesiydi. Şişelenmiş su ile ilgili tüm reklamlarda bunu gerçekten ironik buldum. Gittiğim her yerde şişelenmiş su görüyorum. Herkesin su içtiğini sanıyordum. Ama yine de ben herkes değilim.
Bana insanların sadece pop içmenin sorun olmadığını düşündükleri söylendi çünkü; gazozda su var. Evet su var, kabul etmeliyim. Peki sodaya eklenen karbonatlı su ve şeker. Gazozun sizin için içme suyu kadar iyi olduğuna inanmıyorum. Gazozun icadından önce ne yaptılar? Bu zavallı mağara adamlarının sadece içecek suyu vardı.
Bağımlılığa neden olan poptaki şeker mi? İnsanların soda içtiklerinde rahatlatıcı bir iyi his olduğunu düşünüyorum. Her içki içildiğinde bir ikram gibi.
İnsanların pop bağımlısı olmasına yardımcı olan tüm fast food restoranlarının süper boyutlandırması mı acaba? Veya yemekhanelerin sunduğu tüm ücretsiz yedek dolumlar.
Sonra insanların suyun tadını sevmedikleri söylendi. Bunu anlayabiliyorum çünkü çoğu zaman içtiğim suya limon katıyorum. Bu beni tıpkı bir gazoz tüketicisi gibi mi yapıyor?
Sanırım tüm bu söylenmelerin amacı, akşam yemeğini yerken birinin bir galon pop hakkında içmesini izlediğimde tamamen şok olmuş olmamdı. Aynı kişi bana nasıl harika bir koşucu olmak istediklerini ayrıntılı olarak anlatıyor. Değiştirilmesi gereken tek şey daha iyi yemekti. Bunu çok şaşırtıcı buldum. Sanırım bu, çok fazla gazoz içtikleri için kimsenin hayalini daha az önemli kılmaz.
Suyun bu kişi için neden bu kadar önemli olduğunu açıklamaya çalıştım. Birkaç cümleden sonra fark ettim ki hayat sadece sözcükleri öğretmiyor. Acaba bu dünyada işleri kendi yöntemleriyle yapmak isteyenler için bunun olması gerekip gerekmediğini merak ediyorum.
GIPHY App Key not set. Please check settings