Modern organik tarımın potansiyeli bu nedenle büyük ölçüde fark edilmemiştir, ancak organik ve yerel gıda pazarları bir devrilme noktasına ulaşmaktadır. Organik tarımın yükselişi, küçük, bağımsız üreticiler ve tüketiciler tarafından yönlendirildi. Organik hareket, organik ürünlere yönelik artan talebe yanıt olarak gelişti.
1980’lerde dünya çapında çeşitli çiftçilik ve tüketici grupları, organik üretimin hükümet tarafından düzenlenmesi için ciddi şekilde baskı yapmaya başladı. Federal hükümet, organik ve sözde doğal gıdaları düzenlemeye yönelik ilk adımları atmaya başladı.
1999 sonlarında USDA nihayet önerilen ilk ulusal organik standartlar taslağını yayınladı. 2000 yılında, geleneksel süpermarketlerde çiftçi pazarlarından veya gıda kooperatiflerinden daha fazla organik gıda satıldığında, eğilimin büyüdüğü açıktı. Düzenleme için ilk hedef, organik tanımlamak ve organik gıdaları tanımlamak için standartlar önermekti. Diğer sürdürülebilir çiftçilik biçimlerinden farklı olarak, organik tarım, yasal olarak uygulanan ve çevresel, hayvan refahı ve sağlık yararları sağlayan ortak standartlara sahiptir. Şu anda, organik çiftçiler ve işleyiciler de dahil olmak üzere tüm gıda üreticileri yerel, eyalet ve federal sağlık standartlarına uymak zorundadır.
Organik gıda üretimi için ulusal standartlar artık iyi bir şekilde oluşturulmuştur ve tüketiciler organik etikete güvenebilirler. Bazı ABD eyaletleri organik ürünle ilgili kendi yasalarını çıkardı. Iowa, 1990 yılında Bölüm 190’ı geçti ve üreticilerin ürünlerini yanlış bir şekilde organik olarak tanımlamaları için cezalar getirdi. Bu tüketiciler için kaybedilmiyor ve insanların yaklaşık yüzde 70’i artık en azından ara sıra organik gıda alıyor, ancak bu gıda satışlarının yalnızca yüzde 1’ini oluşturuyor.
Organik çaba küreseldir ve 108 ülkede üretilen ve ihraç edilen sertifikalı organik tarım vardır.
GIPHY App Key not set. Please check settings