Zafer Dansı Başarıya Giden Yolunuz

İngiltere’ye bir seyahatte kocam Tom ve ben, William Shakespeare’in evini aramak için Stratford-on-Avon’u ziyaret ettik. Şehrin tarihi merkezi küçüktür ve gezinmesi kolaydır. Ancak Shakespeare’in evine benzeyen hiçbir şey bulamadık. Duvara yaslanarak su şişelerimizi açtık ve haritamıza bir kez daha baktık. Benim ısrarım üzerine (kocalar yol sormadığına göre), yoldan geçen bir yayayı durdurduk.

“Bize Shakespeare’in evini nasıl bulacağımızı söyleyebilir misiniz?” sorduk.

Adamın gözlerinde bir parıltı vardı ve neşeyle yanıt verdi, “Evet, ona yaslanıyorsun.”

O kadar bariz bir şeyi kaçırdığımızda birlikte gülerek ne olduğunu anladık bizi yanlış yola yönlendirmişti: Aradığımız şey orada olan değil, bulacağımızı hayal ettiğimiz şeydi. Amerikalı olduğumuza göre, basit bir kır evi değil, turistik bir cazibe bekliyorduk. Başarı, onu bulamadığımız için değil (her şeye rağmen ona karşı dinlenmiştik), beklentilerimizi karşılamadığı için bizi atlattı.

Ne sıklıkla bir hedefe ulaştınız veya bir kilometre taşını başarı olmadan tek bir keyif veya tatmin anı yaşamak? Hedefinize ulaşmak beklediğiniz kadar zor olmadığı için hayal kırıklığına uğradınız mı? Yoksa başarı umduğunuz kadar muhteşem olmadığı için mi hayal kırıklığına uğradınız?

Küçük ve Büyük TÜM Başarılarınızı Kutlayın

Hukuki hemşire danışmanlık uygulamanızda , hem küçük hem de büyük başarılarınızı kutlamayı alışkanlık haline getirirseniz, her bir başarınızdan her zamankinden daha çok zevk aldığınızı göreceksiniz. En küçük zaferlerinizi, hatta fantastik olmayanları bile takdir etmeyi öğrendiğinizde, büyük hedefler daha özel ve kutlamaya değer hale geliyor.

Geçen hafta bir gün ev ofisimde tek başıma çalışarak bir projeyi tamamladım. Bir süredir mücadele ediyordum. Bir sonraki projeme geçmek yerine (oldukça derine yığılmışlar), keyifli anımı paylaşmak için ofisten Tom’u aradım. Beni tebrik etti ve o akşam eve geldiğinde bir şişe şampanya getirdi. Başarıyı birlikte kızartmak, kabul etmek ve kutlamak, o küçük başarıyı daha da güzelleştirdi.

Her küçük başarınızı bir içkiyle kutlamayı önermesem de, kendinize biraz övgü, tadını çıkarmak için ekstra bir an verebilirsiniz. bir fincan çay, beş dakikalık bir meditasyon molası veya akşam yemeğinden sonra bir yürüyüş. Küçük bir ödül bile fark yaratabilir.

Tom ve benim başarıları kutlamak için aptalca bir geleneğe sahibiz (bunu paylaştığımı bilseydi ölürdü). “Ne bekliyorsun, bir şarkı ve bir dans” cümlesini hiç duydun mu? Biri bir görevi tamamlarsa ancak yeterince tanınmadığımızı düşünürse, bir “şarkı ve dans” isteyebilir. Diğeri, bazı dans adımlarıyla birlikte yerinde bir şarkı uydurmalıdır. Genellikle şöyle bir şey olur: “Tom (veya Vickie) benim kahramanım; çöpü çıkardı; gerçekten kokuyordu. Kutuyu yıkadı …” Fikri anladınız. Şimdi, burada önemli olan birinci sınıf bir performans vermiyor. Esas olan, diğer kişinin yaptıkları için gerçekten takdir edildiğinden emin olmaktır.

Siz çocukken ve ilk önce kendinizi dik tuttuğunuzda, ebeveynleriniz bunu kutladı. İlk adımlarınız bir sevinç nedeniydi. İlk sözleriniz, lazımlığı başarıyla ilk kullandığınızda ve ilk karnenizin (umarım bu sırayla) hepsi övgü dolu anlar getirdi. Çocukluğumuzdan itibaren övgü beklemek üzere eğitildik, ancak yetişkinler olarak kendimizi başkalarına kendimizden daha sık verirken buluyoruz. Hemşireler olarak doğal olarak besliyoruz ve genellikle kendimiz dışındaki herkesi besliyoruz. Başkalarını beslediğimiz kadar kendimizi de beslemeliyiz.

Kendi Zafer Dansınızı Yaratın

Bunun, ne beklediğimiz yerine ne beklediğimizi bulmakla ne alakası var? buradaydı? Çoğu zaman, bir projenin sonunda bulmayı veya hissetmeyi beklediğimiz şey, gerçekte bulduğumuz veya hissettiğimiz şey değildir. Büyük bir başarı duygusu hissetmemek, bizim için tüm başarıyı azaltabilir. Kendimizi yeniden eğitmemiz ve beklentilerimizi yeniden eğitmemiz gerekiyor.

Bunu yapmanın en iyi yollarından biri, bu övgülerin bir kısmını geri almaktır. İhtiyacın var ve hak ediyorsun. Beklentilerinizi karşılamasa bile başarınızın çok küçük olduğunu düşünseniz bile kendinizi övme alıştırması yapın.

Tom ve ben Shakespeare’in evine gerçekten vardığımızı anladığımızda, şunu söyleyebilirdik, “Bu bir hayal kırıklığı. Unut gitsin.” Bunun yerine güldük ve kazara olsa da küçük zaferimizi kutladık ve göze çarpmayan, edebi dönüm noktası olan büyük ziyaretimizden keyif aldık.

Kendinizi övmeyi öğrenmeye ve kendinizi cömertçe övmeye başladığınızda, yakında Kendinizi yaptığınız her şeyden gitgide daha çok keyif alırken bulacaksınız. Kendinize bir şarkı ve bir dans vermek zorunda değilsiniz. Aslında, ne demek istediğimi anlıyorsanız, iş arkadaşlarınıza oldukça tuhaf görünebilir ve farklı bir hemşirelik ünitesine gidebilirsiniz. Ama gerçekten bir şeyi başardığınızı bilmenizi sağlamanız gerekiyor.

“İyi İş” yazan Post-It notlarından oluşan bir yığın saklayın ve kendinize bir tane yazın.
Öğle yemeğinde kendinize bir parça çikolata veya akşam yemeğinde bir kadeh şarap verin.
Seçtiğiniz içecekle kendinize kızartın.
“EVET!” diye bağırın. ve kolunu pompala.

Tom ne zaman zor bir bilgisayar problemini çözse, “mühendisin zafer dansı” dediği şeyi yapıyor. Bazen başardığı şeyin büyüklüğünü hiç kimse anlamıyor, daha az takdir ediyor. Başarısının ne kadar kutlanmaya değer olduğunu bilen tek kişi o olabilir, bu yüzden kutlamak için mükemmel bir insan. Bana göre dansı epileptik bir nöbet gibi görünüyor ama onu mutlu ediyor. Dansı anlamıyorum, ancak o zaman üzerinde çalıştığı bilgisayar sorununun kapsamını veya karmaşıklığını her zaman anlamıyorum. Ancak Tom bunu yapıyor ve dans kendi eşsiz zaferini kutlamanın eşsiz yoludur.

Kendi zafer dansınızı bulun. Kimse dişlerinin arasına dil kılıcı sokmadığı sürece, başkalarına komik görünüp görünmediği kimin umurunda? Büyük ve küçük başarılar için dans etmenize izin verdiğinizden emin olun.