Yeni Politika

Siyaset, tüm biçimleriyle iflas etmiştir. Günlük hayatımızın yönetimini güvenli ve başarılı bir şekilde devredebileceğimiz ve öncelikleri bir siyasi sınıfa veya elite belirleyebileceğimiz düşüncesi tamamen gözden düşmüştür. Politikacılara, hangi sistemde faaliyet gösterdiklerine bakılmaksızın güvenilemez. Hiçbir kısıtlama, denetim ve dengenin, onların mantıksız davranışlarını ve bunların refah ve uzun ömürlülüğümüz üzerindeki zararlı etkilerini işlediği ve hafiflettiği kanıtlanmamıştır.

İdeolojiler – iyi huyludan kötüye ve ilahi olandan yayaya – saf insan ırkını yok olmanın eşiğine ve geri dönmeye itti. Katılımcı demokrasiler her yerde venal plütokrasilere dönüştü. Sosyalizm ve onun zehirli meyveleri – Marksizm-Leninizm, Stalinizm, Maoizm – ortaçağ standartlarına göre bile eşi görülmemiş bir ölçekte sefalet yarattı. Sadece Faşizm ve Nazizm onlarla olumsuz bir şekilde karşılaştırılır. Ulus-devlet fikri, Yugoslavya veraset savaşlarıyla sonuçlandı.

İnsanlar ayaklarıyla oy veriyor. Çoğu seçim sandıklara ve sandık merkezlerine seçmenlerin yarısından azını çekiyor.

Geleceğin siyasetinin baskın biçimleri olarak üç model ortaya çıkıyor gibi görünüyor:

I. Hem yıkıcı (örneğin uluslararası terörizm) hem de yapıcı (örneğin İnternet) anarşizm.

II. Katılımcı demokrasi, hem yıkıcı (kalabalık yönetimi ve darbeler) hem de yapıcı (özellikle Asya ve Latin Amerika’da halk gücü)

III. Başta Batı olmak üzere belirli ülkelerde, büyüsüz ve ilgisiz bir vatandaş, iktidarı devredecek ve onu çeşitli oligrachilere devredecek, maddi refah ve kişisel güvenlik karşılığında karar verme ayrıcalıklarını tamamen ve kalıcı olarak kaybedecektir.