Virginia Tech’de Pazartesi günü yaşanan çatışmalar, 32 kişinin hayatını kaybetmesiyle birlikte ülke çapında şok dalgaları yarattı. Bir göz açıp kapayıncaya kadar kayboldu. Genç, çoktan gitmiş olmak için çok genç. Her ırktan, yaştan ve cinsiyetten, şekil ve büyüklükteki öğrenciler, onları korumaya çalışırken canlarını veren profesörler. Ölümden bir anlam çıkarmak zordur, ama bu? Anlamsızlıktan nasıl anlam çıkarıyorsun?
Şokun ardından keder geldi: Millet keder içinde birleşti ve neredeyse elle tutulur. İnsanlar, ülkenin bir ucundan diğer ucuna, kayıplarında ve üzüntülerinde birleşerek eyaletlere ulaşıyor. Sevilenler, aile üyeleri, meslektaşlar, sınıf arkadaşları, arkadaşlar bu ülkeyi hareketsiz bırakan, nefes nefese, nefes alamayan trajedide kayboldu. Bu trajedide kaybolan ruhlar, övgü terimine yepyeni bir anlam kazandıracak şekilde hatırlanır ve bu durumda övgü sonsuzdur. Ülkenin dört bir yanında mum nöbetleri yapılıyor, anma törenleri organize ediliyor, hepsi de çok erken sona eren hayatları anmak için. Öğrenciler, mesajlarını Virginia Tech kampüsünde oluşturulan bir anma alanına bırakırken, bu trajedinin muazzam büyüklüğünü işlemeye çalışıyorlar.
İnternet, bu trajediden etkilenen insanlara, kaybedilen hayatları anmak ve onları kutlamak için yepyeni bir çıkış yolu açtı. İnternet forumlarında, bloglarda, kurbanın Myspace profillerinde, ailelerinde, arkadaşlarında ve sevdiklerinde, hatta bazen yabancılar üzerinde, sonsuza dek giden insanları anmak için “Seni seviyorum” gibi basit metinlerle “Seni seviyorum” ya da “Gülümsemeni hatırlayacağım” gibi sayısız mesaj ve dua var “. Seni seviyorum, bu kadar basit üç kelime, ama aynı zamanda en güzel ve en derin övgü. Tüm dünyanın görmesi için katıksız keder, üzüntü ve kaybı ifade etmek isteyen herkes, aniden alınan hayatları ve ruhları hatırlayarak.
Gitmişlerdir, ama dokundukları insanların kalplerinde ve zihinlerinde yaşayacaklar, ruhları sonsuza dek parlayacak.
GIPHY App Key not set. Please check settings