Temel, Vazgeçilmez Ek – Telefon

Neredeyse bir uzantı gibi. Erkekler, kadınların cüzdanları olmadan çıkmadıkları gibi, cep telefonları olmadan evden çıkmazlar.

Dahili hattı almak için yemek masasından bir kez daha yükselirken, “O telefon bir kez daha çalarsa çığlık atacağım” dediğiniz zamanı hatırlayın.
mutfakta. Veya koridor.

Telefonlar harika. Herhangi biriyle, her yerde, her zaman “bağlantı kurabileceğimiz” harika bir toplumda yaşıyoruz. İletişim teknolojisinin ileri çağındayız ve onu seviyoruz. Bu günlerde işleri daha hızlı ve verimli bir şekilde yapmak çok daha kolay, özellikle de bir (veya iki) cep telefonumuz olduğunda.

Muhtemelen kişisel görüşmeleriniz için bir tane ve sadece iş için başka bir tane istiyorsunuz. Ve çoğu insan tüm hafta sonu yanlarında olmak ister – çocuklar da.

Ayrıca, yapacağınız arama miktarında da genellikle bir sınır yoktur, çünkü telefon şirketlerinin tümü, işletmeniz için rekabet etmek için fiyatları düşürerek ortalıkta dolanmaktadır.

Aynı anda araba kullanabilir ve telefonda olabilirsiniz. Bir arkadaşınızla veya eşinizle sinemadaysanız, telefonunuzun yanınızda olması çok güven vericidir, böylece çocukları kontrol edebilir, daha önce bıraktığınız kuru temizlemenin hazır olup olmadığını görebilir ve ev telefonunuzu arayabilirsin. filmi izlerken kaçırdığınız mesajları kontrol edin.

Ve telefonların dizisi, tarzı ve şekli gözden kaçıyor! Ya dileyebileceğiniz tüm zil ve ıslıklarla birlikte gelebilir ya da sadece yaşlılar için, üzerlerinde gerçekten çok büyük sayı pedleri bulunan beyaz kablosuz telefonlar gibi gerçekten basit olabilirler. Bu iş kimseyi dışarıda bırakmıyor!

Telefon alışverişinin ilginç ve büyüleyici bir eğlence olacağını kim düşündü? Telefon ticaret fuarları ulusal düzeyde tanınır; şimdi TV haber programlarında bile yer alıyorlar.

Ama o zaman neden ofise gittiğinizde telefon her çaldığında gözleriniz şişiyor? Telefonu seviyoruz. İYİ bir şey, çünkü bizi BAĞLIYOR.

Yine de, periyodik, tiz bir ses çıkaran cansız bir nesneye itaat etmek zorunda kalmanın altında yatan bir kızgınlık var. Hayır, telefonu sevmiyoruz. Telefondan nefret ediyoruz. İlk başta hoparlörlü telefonumuzu açıyoruz, böylece ahizeyi kaldırıp yere indirmemiz gerekmeyecek. Daha sonra, modern ofis telefonlarının çoğunda bulunan “Rahatsız etmeyin” veya “Meşgul” düğmesine basıyoruz ve sesli mesajın onu almasına izin veriyoruz. Daha fazla aramadan rahatsız olamayız! Burada yapacak işimiz var! Bu insanlar operatör olduğumuzu düşünüyor mu?

Şaka yapmıyorum. Eve gidip gelirken sürücü koltuğuna oturduğunuzda, günden itibaren yavaşça dinlendiğinizde ve konuşmak istediğiniz birini aramak için cep telefonunuzu çıkardığınızda ne harika bir duygu hissediyorsunuz. Şimdi, bu farklı.

Telefonlar varoluşumuz için kesinlikle hayati öneme sahiptir ve bir şekilde kalmaları için buradalar. Telefonlarımızı seviyoruz ama telefonlarımızdan nefret ediyoruz: Bu duygusal bir şey.

Ancak endişelenmeyin: Bunun sadece bir an meselesi olduğunu biliyorsunuz ve bunun için destek grupları olacak.