Tatlı Su Kültür İncileri Nasıl Başladı

İnciler, Unionidae familyasına ait yumuşakçalar, midye veya istiridye tarafından üretilir. Tuzlu su incileri okyanustaki istiridyeler tarafından üretilirken, tatlı su incileri okyanus dışındaki göllerde, nehirlerde veya göletlerde büyüyen midyelerden gelir. Bu yumuşakçalar, kabuğuna tahriş edici bir nesne girdiğinde sedef adı verilen bir madde oluşturur. Sedef, bu yanardöner maddeyle kaplanıncaya kadar nesnenin etrafını saracak ve ortaya çıkan mücevher bugün bir inci olarak biliniyor.

Belki doğal inciler ve kültür incileri terimini duymuşsunuzdur. Doğal inciler insan müdahalesi olmadan yaratılırken, kültür incileri, insanın yumuşakçaların kabuğuna yabancı bir nesne sokacağı ve sedef kaplamadan sonra toplayacağı bir süreçle üretilir. Aşırı avlanma nedeniyle doğal yolla üretilen inciler çok nadirdir. Bugün piyasada bulabileceğiniz çoğu incinin kültürü zaten yapılmıştır.

Tatlı su kültür incilerinin nasıl başladığını hiç merak ettiniz mi? Binlerce yıl önce, çoğu inci yalnızca okyanustan geldi. Ancak, tüm istiridye içlerinde inci üretmemiştir. Üç tonluk bir hasatta, sadece üç veya dört istiridye mükemmel bir inci üretebilir. Bu yüzden o zamanki inciler aşırı derecede pahalıydı.

Bu yüzden bilim adamları incileri yetiştirmenin bir yolunu düşündüler ve midyenin kabuğunu açıp, çok küçük bir nesneyi (boncuk veya metal gibi) sokarlarsa midyeyi suya geri getireceklerini keşfettiler ayrıca nesneyi sedefle kaplayın ve bir inci üretin.

İlk kültür incileri aslında Japonya’da ortaya çıktı, inci çiftçileri Kyoto yakınlarındaki bir göl olan Biwa Gölü’nde tatlı su midyelerini denedi. İlk hasatları 1930’larda ortaya çıktı. Anında tatlı su incisi büyük bir hit oldu! Parlaklık ve renk, doğal incilerle neredeyse aynı görünüyordu, ancak fiyatlar daha düşük ve arz süreklilik arz ediyor.

Ne yazık ki, II.Dünya Savaşı sırasında inci üretiminde bir düşüş oldu, ancak 1950’lerde tekrar pazara geri döndüler. Başarısı nedeniyle, küresel pazara yönelik malzemelerin neredeyse tamamı gölden geldi. Aslında, bazı insanlar tatlı su incilerini, ortaya çıktığı göle atıfta bulunarak “Biwas” olarak adlandırmaktadır.

Bu 1973 yılına kadar devam etti. Ancak gölün çevresinde gelişen tatil köyleri, çiftlikler ve endüstriler nedeniyle yavaş üretimin uyarı işaretleri vardı. Kısa süre sonra Biwa’daki inci çiftlikleri, endüstriyel modernizasyondan kaynaklanan kirlilik nedeniyle zar zor hayatta kaldı. Sonra bu gölde daha fazla inci yetiştirilemeyen bir zaman geldi. Buna ek olarak, Japonların üretimlerini değiştirecek büyük bir göle veya nehre sahip olmama dezavantajı da vardı ve bu daha küçük bir işgücü ile birleşti.

Bu nedenle Çin, tatlı su incileri yetiştirme fırsatı gördü. Gerçekten de, piyasayı bol incilerle doldurmaya başladılar, kaliteli ve ucuz da! Çinli inci çiftçileri, büyütülmüş boyut ve iyileştirilmiş parlaklıkla kültür incisi geliştirmeyi ve mükemmelleştirmeyi de öğrendiler. Şimdi, tatlı su incileri için dünya çapındaki talebin en büyük tedarikçisi konumundalar.