Tamam. Sevmek.

Tamam. Sevmek.

2 Korintliler 2: 4-2: 4

Tamam. Sevmek. Hayatımızda birini çok sevdiğimiz birçok durum vardır. Bazen ilk gördüğümüz kişidir ve bazen hayatımızın çoğunu o özel birini bulmak için avlamamız gerekir. Bir de aradığımız kişiyi asla bulamadığımız ama yine de sevgimiz var. Aşk fiziksel değildir, aşk ruhumuzda doldurulması gereken bir yerdir. Seks aşk değil, sadece onun ifadesidir. Aşk, iyi ve kötü günleri paylaşmaktır. Aşk, bir kişinin ruhunu güvenli bir şekilde saklamak için bir başkasına teslim etme fırsatıdır. Aşk, Fikirlerin ve düşüncelerin tamamlanmasıdır. Aşk, iki aklın, iki kalbin ve iki ruhun birleşimidir. Aşk, bir başkası için kendini feda etmektir. Acı, Acı, ıstırap ve birçok uykusuz geceler de aşkta yaygındır. Bir aşkın kaybında gözyaşları ve keder. Birçoğu sordu, Tüm bunlara rağmen, Sevmek gerçekten buna değer mi? Cevap Evet. Sevgi olmasaydı İsa yabancılar ve günahkarlar için asla ölmezdi, Tanrı Oğlunu asla bir kurban olarak vermezdi. Biraz kutsal kitap okuyalım. Sevgi, Tanrı’nın Yasasının yerine getirilmesidir ve Tanrı’nın yasasının dışındaki her şey, aşk değil, iğrençtir. 2Co 12:15 Ve sizin için çok sevinirim ve harcanırım; {Paul mali olarak değil, hayatından bahsediyor. Bazen sevdiğimiz kişi için her şeyi veririz.} Yine de seni ne kadar çok seversem o kadar az sevilirim. {Bu çok doğrudur. Bazen o kadar çok severiz ki karşılığında aldığımız şey, verdiğimizden daha azdır.} 2Co 6: 6 Saflıkla, bilgiyle, uzun süre acı çekerek, nezaketle, Kutsal Ruh tarafından, duygusuz sevgiyle, {Aşk birçok biçim alır. Sevgiyi bedenin zevkleriyle ilişkilendiren çok fazla insan var. Bu insanlar sevginin ne olduğunu kaçırıyorlar.} 2Co 2: 4 Çok fazla ıstırap ve gönül kederinden dolayı size birçok gözyaşıyla yazdım; {Pavlus’un belirttiği gibi, kalbin fedakarlığı sevginin en saf biçimlerinden biridir.} Üzülmeniz gerektiği için değil, {Diğerinin acı çekmesine izin vermemek, tüm ıstırabı kendi kendinize emretmek.} Sana daha çok sahip olduğum aşk. {Kişinin kendini feda etmesi her zaman diğeri tarafından yeniden şekillendirilir. En büyük sevgilerden bazıları, kimsenin bilmesine izin vermeden her şeyi araştırdığımız zamandır.} Yuhanna 14: 15’te, İsa Sevgiyi emretti ama bunu talep ediyor, bir fark var. Beni seviyorsan emirlerimi yerine getir. Sevgiyi mi emrediyoruz yoksa talep mi ediyoruz? Kendi hayatlarımızda aşkın ne olduğunu unutacak kadar ben merkezli miyiz? Bugün burada kaç kişi kendi hayatını diğerine vermeye razı? Başkası için kendi hayatınızdan, ihtiyaçlarınızdan, arzularınızdan, isteklerinizden ve hedeflerinizden vazgeçmeye istekli misiniz? Örnek olarak Markos 12: 33’ü alalım. [Tanrı’dan bahsetmişken] Ve onu tüm yüreğiyle, tüm anlayışla, tüm canla ve tüm güçle sevmek ve komşusunu kendisi gibi sevmek, tüm yakılmış sunulardan ve fedakarlıklardan daha fazlasıdır. Ve TÜM, Kalp, Anlayış, Ruh ve güç ile sevmek. Kocalarımızla ve karılarımızla yapacağımız şey bu değil mi? Bunu düşmanlarımız ve komşularımızla da yapmayacak mıyız? Bunu kendi başımıza yapmayacak mıyız? Tüm Kalbimizle sevmek, bu içimizde olduğumuz ve dışsal olarak değil. Bizi dıştan sevecek insanları her zaman bulabiliriz. Bu sahte bir aşk, sadece şu an için var olan bir aşk. Tüm Anlayışımızla Sevmek, Diğerinin ihtiyaç ve isteklerini anlamak. Öteki ağladığında orada olmak, görünürde bir neden yokken, öteki depresyondayken veya çöktüğünde orada olmak ve nedenini bilmemek. Tüm ruhumuzla, bizi birey yapan parçamızla, düşüncelerimizle, duygularla, hislerimizle, birbirimizle sevmek. Her zaman söyledim, Tanrı’nın lütfuyla ben buyum. Tüm gücümüzle sevmek, yeteneğimiz dahilindeki en yüksek dereceye kadar sevmek. İsa, bunu tekrar Kendisine götürebileceğini iyi bilerek hayatını verdi. Her şeyimizle Sevebiliriz ve hala kim olduğumuzun kontrolünde olduğumuzdan emin olabiliriz. Sevmek için kimliğimizden vazgeçmemize gerek yok. Hâlâ bir bireyiz, neyin doğru neyin yanlış olduğuna göre karar verebiliyoruz. İsa, Yuhanna 10: 17’de, insan için Kurban olmayı reddederse Babasının O’nu sevmeyeceğini mi söylüyor? Hayır. İsa, kararı ne olursa olsun, Babasının O’nu her zaman seveceğini söylüyor. Bu nedenle babam beni seviyor, çünkü tekrar alayım diye hayatımı bırakıyorum. Yuhanna 13:34 Size yeni bir emir, Birbirinizi sevmeniz için; Seni sevdiğim gibi, siz de birbirinizi seviyorsunuz. Yuhanna 15:13 Bundan daha büyük sevginin, bir adamın hayatını arkadaşları için feda etmesidir. Seni sevmeyen birini sevebilir misin, o sevgiyi geri vermeyi reddeden birine sevgini ifade edebilir misin? Evet. İsa yaptı ve yapabiliriz. Sevgiyi ifade etmekten utanmamıza gerek yok. İfade, duygu ve düşüncelerimizi dışa vurmanın bir yoludur. Bir ayetten başka sözlerle, Tanrı’nın sevgisi ve insan sevgisi, Kutsal Ruh tarafından yurtdışında kalbimizde dökülür. Sırf başkalarının seni sevmemesi onları sevemeyeceğin anlamına gelmez, sırf başkalarının sana sevgi göstermemesi onlara sevgi gösterebileceğin anlamına gelmez. Rom 5: 5 Ve umut utanmaz; çünkü Tanrı sevgisi, bize verilen Kutsal Ruh tarafından yüreğimizde yurt dışına dökülür. Rom 13:10 Sevgi, komşusu için kötü değildir: bu nedenle, kanunun gerçekleşmesi aşktır. Aşka utanmamıza gerek yok. Sevgiyi pek çok şekilde gösterebiliriz. Bir adam, çocuklarını beslemeyi reddettiğinde mi seviyor, bir adam eşini onlarla ilgilenmeyi reddettiğinde mi seviyor, bir adam O’na hizmet etmeyi reddettiğinde Tanrı’yı ​​mı seviyor? Hayır. Beslenmeyi, ilgilenmeyi ve hizmet etmeyi reddetmek, sevginin olmaması ve Kanunun çiğnenmesidir, onun gerçekleşmesi değil. Kutsal yazılarda sevginin ne olduğunu, Tanrı sevgisini, Eş sevgisini, komşu sevgisini, düşman sevgisini ve Çocuk sevgisini ifade eden birçok ayet vardır. Sevmekten korkmayalım. ars