Sadece Hayal Kırıklığı Şimdi Bush’u Destekliyor

DETROIT – Başkan George W. Bush’a verilen geniş halk desteğinin son hali, yönetiminin ulusal güvenlikle iyi bir iş çıkardığına inanmaya devam eden azalan Amerikalı sayısıdır. “Bush beni daha güvende hissettiriyor,” diye aptalca ilan ediyorlar.

İçgüdüsel duygularının biraz ötesine geçip düşünenler kaçınılmaz bir sonuca varıyor: George W. Bush’un politikaları bizi korumada başarısız oluyor ve ulusal güvenliğe yaklaşımı bir felaket.

Bu sonucun tanıklığı ve kanıtı, Demokratlardan, soldan, pasifistlerden veya anti-emperyalistlerden değil, Yaşlı Bush ve onun aceleci, pervasız oğlu Bush yönetimlerinde görev yapan tecrübeli asker ve ulusal güvenlik uzmanlarından geliyor. Küçük.

Eski Beyaz Saray terörizmi çarı Richard Clarke ve eski hazine bakanı ve Ulusal Güvenlik Konseyi üyesi Paul O’Neill’den Bush’un 11 Eylül saldırılarını Irak’ı işgal etmek için nasıl bahane olarak kullanmak istediğini zaten biliyoruz. Onlardan, Bush’un Saddam Hüseyin’e saplandığını ve onu ABD’yi vuran teröristlerin arasına isteyerek karıştıracağını biliyoruz, ancak bu büyük yalanı asırlardır desteklemeyen bir delil yok.

Şimdiye kadar Clarke ve O’Neill, kukla Bush’un ve radikal neocon ip çekicilerinin Irak’a saldırmak gibi uzun zamandır belirlenmiş hedeflerini gerçekleştirmek için 11 Eylül’ü nasıl kullanacaklarını kamuya açıklamak için dürüstlük ve cesarete sahip tek kişiydi. Petrolü kontrol etmek ve Ortadoğu’da stratejik bir askeri varlığa sahip olmak istediler. En sarhoş anlarında, saldırganlığın bölgede demokrasinin kurulmasına yardımcı olacağını ve İsrail’i daha güvenli hale getireceğini iddia ettiler.

Lawrence Wilkerson emekli bir ABD Ordusu albay ve bir zamanlar ABD Deniz Piyadeleri Savaş Koleji’nde müdür yardımcısı olarak görev yapmış Vietnam gazisidir. Askerlik hizmetinden sonra Colin Powell için çalışmaya başladı ve Ağustos 2001’den Bush’un birinci döneminin sonuna kadar genelkurmay başkanı olarak görev yaptı.

Wilkerson ön sıralarda oturuyordu ve gördüğü şey, Başkan Yardımcısı Dick Cheney, Savunma Bakanı Donald Rumsfeld ve görevlileri tarafından kontrol edilen karar verme sürecinde darlık ve gizlilikti. Başkalarını planladıkları şeyden başarıyla kestiler. Wilkerson, başkalarını karanlık “kurgusal felakette” tutmaya yönelik kasıtlı bir karar olduğunu söyledi.

Bir düşünce kuruluşu olan New American Foundation’ın önünde geçen hafta yaptığı bir konuşmada sözlerini dile getirdi. Pentagon ve Dışişleri Bakanlığı’nda 16 yıl Powell için çalışan Wilkerson, eski patronunun konuşma ve Amerikan halkına derin kaygılarını açıklama kararından “memnun olmadığını” söyledi.

Her zaman sadık bir asker olan Powell, George W. Bush ve çetesinin çılgınlığı hakkında bildiği tüyler ürpertici gerçekleri söylemeyi reddettiği için küçülmüş bir vatandaş. En iyi ışıkta Powell, doğruyu söylemenin dünyayı daha da tehlikeli hale getireceğini ve ulusu Bush’tan bile daha zayıf hale getireceğini düşünebilir.

En kötüsü, Powell kitap anlaşmasının değerini ve kendi itibarını, katıldığı korkunç kararların ve propagandasına yardım ettiği yalanların kamuoyunda ifşa edilmesinden korumaya çalışıyor.

Wilkerson’ın benzer nedenleri yoktur. Başkan Bush’u, yani Yaşlı’yı övdü. George H.W. Bush, “şimdiye kadar sahip olduğumuz en iyi başkanlardan biri” ve dış politikayı nasıl işler hale getireceğini biliyordu. Wilkerson, şu anki cumhurbaşkanının “uluslararası ilişkiler konusunda bilgili olmadığını ve onlarla da pek ilgilenmediğini” söyledi.

Bu nedenle George W. Bush, dini hakkı devlet dini olarak belirleme, yüksek makam için yandaşları teşvik etme ve kurumsal sponsorlarının ve Ulusal Tüfek Derneği’nin teklifini yapma gibi konulara odaklanmasına izin veren bir düzenlemeden kesinlikle memnun.

Bu dış politika meselelerini devretmek Bush’un kişisel zevkine de hizmet ediyor ve ona çiftliğinde rahatlaması, fırçayı temizlemesi, video oyunları oynaması ve TV’de sporları seyretmesi için bolca zaman tanıyor.

Uluslararası ilişkiler, Lord Halliburton ve Field Marshall Donald Rumsfeld’in münhasır alanı olacaktır. Kariyer askeri ve hükümet çalışanları, ulusal güvenlik görevlileri ve Dışişleri Bakanlığı izole karar verme süreçlerinde hiçbir rol oynamıyor. Her zaman uyum içinde olan sadece iki ses, ABD politikası haline gelen melodiyi söylerdi. Başkana neye karar verdiklerini bildirirler, ancak katılımına hiçbir zaman gerçekten ihtiyaç duyulmaz veya istenmez. Her neyse o ne biliyor ki?

Kongre, Savunma Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı, Ulusal Güvenlik Konseyi ve diğer kurumların bu önemli ilişkilerde bir miktar tekdüzelik ve süreklilik ve gözden geçirmeye ve denetime tabi bir karar alma sürecini sağlamak için nasıl performans göstereceklerini ve etkileşimde bulunacaklarını belirleyen yasalar çıkarmıştır. Cheney ve Rumsfeld bu sistemin bir parçası olmayacak.

Wilkerson, “yönetim içinde işlevsizliği” ve esasen geleneksel hükümet ve kuralların dışında kalan bir organizasyon gördü.

“Sapkınlık, alçaklıklar, ulusal güvenlik sürecindeki değişiklikler üzerine yaptığım çalışmalarda gördüklerimi hiç görmedim. (Bu) Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı Richard Cheney ile Savunma Bakanı Donald Rumsfeld arasında kritik konularda Bürokrasinin yapıldığını bilmediği kararlar aldı, “dedi.

Wilkerson, “kafa karışıklığı ve kaos ile sonuçlandı,” ve sonra bürokrasiye bu kararlar sunulduğunda ve bunları uyguladığında, o kadar kopuk, inanılmaz bir şekilde sunuldu ki, bürokrasi genellikle hareket ederken ne yaptığını bilmiyordu. onları dışarı taşı.”

Ancak burada Milli Güvenlik Kurulu’nun görev alması, kafa karışıklığını çözmesi, işi koordine etmesi ve kararlardan anlam çıkarması gerekiyor. Bu sorumluluk kanunda yer almaktadır. Ama şovu Condoleezza Rice yönetirken değil. Aşırı derecede abartılmış profesyonel dalkavuk Rice, işini yapmadı, ama zamanını Bush’a her şeyin harika olduğunu söyleyerek geçirdi.

“Sorunun bir parçasıydı,” diyen Wilkerson, “Başkanla yakınlığını geliştirmek için başkandan yana olacağını” da sözlerine ekledi.

Rice’ın özel ploys kamu refahına zarar verdi. Wilkerson “Gördüğüm şey son derece zayıf bir ulusal güvenlik danışmanıydı” dedi. Bu hesaplanmış, hırslı zayıflık, Rice’a, kaballerini etkinleştirmeye devam edeceğini bilen Cheney ve Rumsfeld’in kutsamalarıyla devlet bakanı görevini getirdi.

Dışişleri Bakanlığı, işgalin ardından Irak’ta ne yapılacağını planlamak için kaynaklarını ve uzmanlığını sundu. Departman geleneksel olarak bu durumlarla ilgileniyordu ve insanların devreye girip işi yapması için deneyimli insanlar vardı.

Ancak Cheney ve Rumsfeld, Powell’a halkını ve planlarını evde tutabileceğini söyledi. Her şeyi kendi adamları, Politika için Savunma Müsteşarı Douglas Feith aracılığıyla halledeceklerdi.

Wilkerson’a göre Feith, savaş sonrası Irak’ın hemen sorumluluğunu üstlendi ve “Dışişleri Bakanlığı’na bir yerlerde bir dolaba girmesini söylemesi için sınırsız yetki verildi.”

Feith, kontrolü merkezileştirmede, Dışişleri Bakanlığı’nın kariyer görevlilerini görmezden gelmede ve bu süreçte ulusal güvenliği zayıflatmada kilit bir rol oynadı. Cheney ve Rumsfeld için kimlik bilgileri kusursuzdu. Sürekli olarak diplomasi yerine gücü tercih eden bir neocon.

Feith, uzun zamandır İsrail siyasetindeki uç unsurlarla bağlantılıydı, İsrail’in Araplara karşı “ahlaki üstünlüğünü” ilan etti ve Filistinlilerin “bu türden ulusal bir grup” olmadığında ısrar ediyor. Feith, Jimmy Carter’ın Camp David anlaşmasını kınadı. İsrail’in işgal altındaki topraklardan çekilmesi için her türlü baskıya karşı çıkıyor. Ortadoğu’da güçlü ve kalıcı bir ABD askeri varlığının İsrail’in güvenliği için gerekli olduğunu düşünüyor.

Feith’in Siyonist kimlik bilgileri sterlin değerindeyken, ABD dış politikası ve istihbarat bilgileri en hafif tabirle lekelendi. Wilkerson konuşmasında Feith için “Hayatımda nadiren aptal bir adamla tanıştım” dediğinde cömert görünüyordu.

Irak’ın işgaline öncülük eden emekli Orgeneral Tommy Franks, Feith’in Irak hakkında orduya beslediği kötü istihbarata atıfta bulunurken ona daha da iyi sözler söylemişti. Franks, Feith’i “yeryüzündeki en aptal adam” olarak adlandırdı.

Ancak Feith, Cheney, Rumsfeld ve Bush’un Pentagon’da zirvede kalmak isteyeceği türden bir adam. Saddam’ın hayali kitle imha silahlarının savaşın ana gerekçesi olarak kullanılması konusunda ısrar etti. Feith’in ofisi, Ebu Garip’te tutuklulara işkence ve taciz olayları yaşandığında Irak’taki hapishanelerden sorumluydu. Wilkerson, Bush ve Cheney-Rumsfeld kabalının ABD askerlerinin işkence kullanmasını etkin bir şekilde kutsarken, bu dehşeti karar verme sorununun “somut bir örneği” olarak görüyor.

Bushevikler, dünya çapında ulusumuzu ve halkımızı bariz biçimde daha az güvende kılan tüm yalanlara, aldatmacalara ve ahlaksızlıklara göz yumdular. Kazanılamayan gereksiz bir savaşta onbinlerce Iraklı öldü ve yakında kendi ölülerimiz 2.000’i aşacak.

Bush uluslararası hukuka, anayasal korumalara, Haklar Bildirgesine, kendi kanunlarımıza, demokratik kurumlara veya insan ahlakına hiç saygı göstermedi.

Daha fazla insan kaçınılmaz olarak öne çıkacak ve ulusal özgürlüğümüze ve güvenliğimize yönelik bu tehlikeli saldırı hakkındaki gerçeği anlatacak. Özel Savcı Patrick J. Fitzgerald, CIA sızıntı davasıyla ilgili iddianameler hazırlarken daha fazla içeriden haberler ortaya çıkarılabilir, ancak bu ifade büyük olasılıkla filizlenecek.

Başkanın “beyni” Karl Rove ve başkan yardımcısının genelkurmay başkanı Lewis “Scooter” Libby iddianamelerin hedefi. CIA görevlisi Valerie Plame’yi gezerken yaptıkları haince ve haince idi. Amaç, başkalarını Plame’nin kocası, eski büyükelçi Joseph Wilson’ın yaptığını yapmamaları konusunda uyarmaktı. Saddam’ın nükleer silahlar için kullanmak üzere zenginleştirilmiş uranyum aradığı Bushevik yalanını ifşa ettiğinde gerçeği söyledi.

Rove ve Libby’nin yaptıkları için hiçbir ahlaki veya yasal savunması yok, yalnızca siyasi bir savunması var. Suçlanacaklar, her biri tek bir ağır suç için itirazda bulunmayacak ve daha sonra başkan onları hemen affedecek. Deneme yok. Doğru değil. Bush ve Cheney için suçlama yok.

————————————————– ——————————
Peabody Ödülü sahibi Bill Gallagher, eski bir Niagara Şelalesi belediye meclis üyesidir ve şu anda Fox2 News için Detroit’i takip etmektedir. E-posta adresi [email protected].
Niagara Falls Reporter www.niagarafallsreporter.com 25 Ekim 2005