Maryland’de Yeraltı Demiryolu Neden Vardı?

Pek çok Afrikalı direndi ve sömürgeci yerleşimin ilk günlerinden itibaren efendilerinden kaçtı. Afrikalılar köle olarak çalışmaya zorla kolonilere getirildi. Köle emeği, Amerikan toplumunun ve kültürünün temeliydi.

Kuzey eyaletlerinde Amerikan Devrimi’ni izleyen yıllarda kölelik kademeli olarak yasaklandı. Bununla birlikte, tarımsal çıkarların ekonomiye hakim olduğu güney eyaletlerinde kölelik devam etti ve genişledi.

Köleleştirilmiş insanlar esaretlerine direndiler ve başkaldırı eylemlerinde bulundular, çalışmayı reddettiler, sabote ettiler, zehirlediler, onları esaret altında tutanlara kundakçılık ve şiddet uyguladılar. Bazıları esaretlerinden kaçmaya çalıştı. Kölelerin efendilerinden ve kanundan kaçak olarak tanınanlardan kaçması yasa dışı idi.

1700’lerin sonunda topluluklar, bireyler ve benzer düşünen insanlardan oluşan küçük gruplar kendilerini köleliğin sona ermesine yardım etmeye adadılar. Yeraltı Demiryolu adı ilk olarak 1830’ların başında demiryolu taşımacılığının gelişiyle ortaya çıktı. Bununla birlikte, özgürlüğe giden gizli ağlar uzun süredir faaliyetteydi.

Özgürlük için yasadışı gizli ağlara katılanlara ajanlar, şefler, mühendisler ve istasyon yöneticileri deniyordu. Bu terimler gerçek demiryollarındaki pozisyonları yansıtıyordu. Bu insanlar özgürlük arayanlara rehberlik ettiler, onları mülklerine sakladılar, bir sonraki güvenli kalacakları yer için düzenlemeler yaptılar, onlar için tren veya tekne bileti satın aldılar, onları kargo alanlarında sakladılar ve vagonlarda veya gemilerin gövdelerinde taşıdılar.

Marylands tarımı tütünden tahıla geçerken Maryland köleleri genellikle Derin Güney’deki insanlara satıldı. Mahsullerdeki bu değişim, daha az işçi ihtiyacını yarattı.

Ebeveynleri de küçük çocuklardan ayıran aileden ve arkadaşlardan uzakta satış tehdidi, esaret altında tutulan bu insanların çoğunu kaçarak özgürlük aramaya itti. Diğerleri sert muamele ve yoğun özgürlük arzusuyla motive oldu.

Özgürlük arayanlar çok büyük engellerle karşılaştı. Köle yakalayıcılar, silahlar, bıçaklar ve kırbaçlarla donanmış ve onları vahşi saldırı köpekleriyle avladılar.

Gazete reklamları ve aranan afişler, kaçak kölelerin yakalanması için çeşitli ödüller vaat ediyordu. Birçok insan kaçaklar hakkında bilgi verme eğilimindeydi. Bir kez yakalandıklarında, kaçak köleler genellikle korkunç fiziksel cezalar alırlardı. Kırbaçlandılar, kaçak için R harfiyle damgalandılar ve parçalandılar.

Köle kaçan bir kölenin potansiyel mali kaybını önlemenin bir yolu olarak, köle sahipleri, ele geçirilen kaçakları Derin Güney’deki köle tüccarlarına satarlardı.

Kongre 1850’de Kaçak Köle Yasasını kabul ettiğinde, Kuzey’de yaşayan kaçak kölelerin güvenliği büyük ölçüde azaldı. Bu yasanın bir sonucu olarak, kuzey polisi kendi bölgelerinde şüpheli kaçakları yakalayıp iade etmek zorunda kaldı. Vatandaşlardan da kaçaklar hakkında yetkilileri bilgilendirmeleri isteniyordu. Kuzey’de saklanan kaçak köleler yakalanmaya karşı en savunmasız hale gelmişti, bu yüzden çoğu, köleliğin yasadışı olduğu Kanada’ya kaçtı. Aynı zamanda, Abolisyonist ve Yeraltı Demiryolu aktivisti köleleri özgürleştirmek için daha çok çalıştı. Kuzey şehirlerindeki komiteler, kölelerden kaçanlara yardım etmek için ayrıntılı iletişim ve yardım ağlarını koordine etti. Giderek daha fazla köle kaçışı oldu.

Güneyli köle sahipleri, Maryland ve Virginia gibi Sınır Eyaletlerindeki artan kayıpları nedeniyle giderek daha fazla hayal kırıklığına uğradılar ve hem özgür hem de köleleştirilmiş Afrikalı Amerikalılar üzerindeki kontrollerini sıkılaştırdılar.

Köle sahipleri, İç Savaş yaklaşırken Yeraltı Demiryolunun tamamen farkındaydı, ancak gerçek operasyonlardan emin değillerdi. Köle sahipleri, beyaz kölelik karşıtlarının köleleri kaçmaya ikna ettiklerini ve kölelerin kendilerinin özgür olmak isteyebileceklerini kabul etmediklerini düşünüyorlardı. Bazıları özgür siyahların köle sistemine yönelik en tehlikeli tehdit olduğundan şüphelenmeye başladı.

Maryland’de ve Güney’in başka yerlerinde, yerel yönetimler Afrikalı Amerikalıları en sıkı denetim altında tutmak için yasaları yürürlüğe koydu. Özgürlük arayanlar daha sonra çok ihtiyatlı davrandılar. Arkadaşların, ailenin ve tetikte olan beyazların ihaneti ile kaçışlar durduruldu.

Bu faaliyetler milleti çatışmaya yaklaştırmaya devam etti. İç Savaş, köleliğin sonunu ve Yeraltı Demiryoluna olan ihtiyacı getirdi.

Bu makale kaynak kutusu ile ÜCRETSİZ olarak yayınlanmaktadır.

2007 Connie Limon tüm hakları saklıdır