Merhamet, sempati, sevgi, özen, çok değer verdiğimiz kelimelerdir. Bunların hepsinin başkalarına olmasını diliyoruz. Başkalarını sevin. Başkalarına karşı şefkatli olun. Başkalarını önemseyin ve başkalarına karşı sempatik olun. Neden kendimize değil?
Neden kendimize daha fazla şefkat göstermiyoruz? Bu garip geliyor ama bu doğru. Kendimize defalarca perişan davranırız. Çok yorgun olsak da çalışacağız. Zihnimiz bitmiş olsa bile endişeleneceğiz. Daha fazla yardıma ihtiyacımız olduğunda planlayıp başkalarına yardım etmeye çalışacağız. Başkalarına o kadar çok şey vermek istiyoruz ki kendi zihnimizi ve bedenimizi unuturuz.
Kendimizi mahvetmek için kullandığımız bir başka duygu da suçluluktur. Geçmişimiz hakkında çok fazla suçluluk duyuyoruz ve bu günahları tekrar gözden geçirip kendimizi defalarca tekmelemek için kullanıyoruz. Hedefler ve bu hedeflere ulaşmak için durmaksızın çalışmak, başkalarına yardım etmek, kimsenin incinmemesine özen göstermek ve bu tür diğer pek çok arzu bizi çok çalıştırıyor ve bu süreçte de insan olduğumuzu unutuyoruz.
Bedenimizi, zihnimizi ve kalbimizi unuturuz. Arada bir kendimizi şımartmalıyız. Kendi bedenimizle konuşun. Rahatlamasını isteyin. Zihnimizle konuşun. Çok endişelenmemesini söyle. İşleri Tanrı’ya bırakın. Başkalarına yardım edin ve aynı zamanda biraz daha sakin ve huzurlu olmak için kendinize nazik davranın.
Küçük bir bebekken annenizin yaptığı gibi kendinizi sevmeye başlayın. Bazen ihtiyacın olur.
GIPHY App Key not set. Please check settings