Kara Ölüm ve Avrupa’yı nasıl değiştirdiği

Karanlık Çağlarda dini dogma kanundu, bilim sapkınlık ölümle cezalandırılıyordu ve teknoloji şeytanın işi olarak görülüyordu. Tarih ve halk bilinci, yukarıdaki özellikler için Karanlık Çağları ve Avrupa emperyalist hedeflerinin ince örtülü örneklerinden biraz daha fazlası olan Haçlı Seferlerini hatırlar. Bununla birlikte, Karanlık Çağlardan modern kültür üzerinde kendi tarzında büyük bir etkisi olan başka bir büyük olay daha var. Aslında, yaygın bir bakteriyel enfeksiyon, tartışmasız, zamanın diğer olaylarının çoğundan daha büyük bir etkiye sahipti.

Küçük bir bakteri enfeksiyonu Avrupa’nın neredeyse yarısını yok etti ve onu Cengiz Han’ın Moğol ordularının müteakip istilasına açık bıraktı. Aynı pandemi enfeksiyonu da Avrupa’yı o kadar zayıflamış bir durumda bıraktı ki, bazı tarihçiler kıtanın hiçbir zaman kendini tamamen yeniden inşa edemeyeceğine inanırken, büyük güçlerin çoğunun toparlanması neredeyse bir yüzyıl sürdü. Küçük bir bakteri enfeksiyonu büyük bir salgına dönüştü, bir dizi sapkın Hıristiyan grubu doğurdu, dolaylı olarak Engizisyonun oluşumuna neden oldu, Eski Dünya’yı on yıllarca sakat bıraktı ve kedilerin toptan katledilmesine neden olmuş olabilir. Tarihte Kara Ölüm olarak küçük bir enfeksiyonun bu kadar kolay hatırlanması şaşırtıcı.

Kara Ölüm, Roma’nın kısa bir süre sonra Vizigotlar tarafından takip edilen Hunlar tarafından yağmalanmasından bu yana Avrupa’da meydana gelen belki de en büyük felaketti. En kalıcı etki, açıkça, nüfusun üçte birinden kıtanın yarısından fazlasına kadar değişen tahmini ölüm ücretleri ile Avrupa’nın katliamıydı. Korkular, bir Tanrı eylemi tarafından alçalmış bir zamanlar güçlü olan bir kıtanın nahoş bir resmini çizen dönemin sayısız kaynağı tarafından anlatıldı. Bununla birlikte, ölü sayısı ve stratejik etkiden çok, Veba’nın Avrupa’yı yıllarca Avrupalıları rahatsız eden bir korku ve endişe iklimi ile terk ettiği ileri sürülebilir, özellikle de yüzyıllar sonra daha az salgınlar meydana geldiği için.

Sanat ve edebiyat, hayatta kalan neslin kapsamlı ölümüne göndermelerle doludur ve bazı erken Rönesans eserlerinin ölüm dansı Le Danse Macabre tarafından yönetilmesine yol açar. Zamanın din adamları, vebayı Tanrı’nın gücüyle ortadan kaldırma vaatlerini yerine getiremeyen insanlar tarafından görülen, Avrupa halkı üzerindeki hakimiyetlerinin çoğunu kaybetti. Buna ek olarak, din adamlarının safları Kara Ölüm tarafından kolayca tahrip edildi ve Vatikan’ı kötü huylu ve yetersiz eğitimli yedek parçalar yerleştirmeye zorladı. Bu eylem, iktidarın sapkın grupların eline geçmesiyle, halkın kiliseye olan inancını daha da kaybetmesine neden oldu. Veba ortadan kalktığında ve sapkınlıkların iktidara yükselişi yavaşlarken, Hıristiyan yetkililer Engizisyonun tam gazabını kurdu.

Kara Ölüm, bazılarının kara mizahın güzel bir örneği olarak görebileceği şekilde, aynı zamanda, korku ve kaygıya kapıldığında kalabalığın saçma önlemlere ne kadar çabuk başvurabileceğini de gösterdi. Tanrı’ya inancın hala güçlü olduğu bir zamanda, din adamlarına olan sarsıcı inancına rağmen, kediler şeytanın ajanları olarak görülüyordu. Yüzlerce sağlıklı vatandaşın kedilere saldırıp katlettiği, onların korku ve endişelerinin onları kedilerin vebayı taşıyan zehirli hava olan miasmayı taşıdığı iddiasına duyarlı hale getirdiği yönünde raporlar var. Doğal olarak, kedi popülasyonunda keskin bir düşüşle, fare popülasyonu arttı ve bu farelerle birlikte vebaya neden olan bakteriler de geldi.

Belki de vebanın en büyük etkisi, sonraki yıllarda gelecek sosyal reformlarda kritik olmasıydı. Bundan dolayı çok fazla güç kaybetmiş olan Katolik Kilisesi, grupların iktidara meydan okumasına izin verecek kadar parçalanmıştı. Halk, kilise ile yakın bağları olan siyasi figürlerin yanı sıra din adamlarının fermanlarına daha az istekli hale geldi. Aslında, daha seküler otorite figürlerinin yükselişi ile Kara Ölüm’ün başlangıcı arasında hafif bir korelasyon olduğu iddia edilebilir. Pek çok tarihçi, kapitalizmin temel ilkelerinin, Avrupa’nın çeşitli aristokratlarının hayatta kalan köylülerin ve serflerin hizmetleri için birbirleriyle rekabet etmeye zorlandıklarında oluştuğunu iddia edecek kadar ileri gitti.

Sonunda, sayısız değişiklik Kara Ölüm’e atfedilebilir. Moğol Sürülerinin komutasındaki Avrupa’nın genel askeri zayıflığı gibi bazıları doğrudan, Reformasyon ve Rönesans gibi diğerleri ise daha dolaylıdır. Ancak, bir etkiye itiraz edilemez. Kara Ölüm’ün neden olduğu korku ve endişe, Avrupa’nın ekonomik, sosyal ve politik manzarasını kalıcı olarak değiştirmişti, öyle ki, basit bir bakteriyel enfeksiyon olmasaydı Avrupa farklı bir şekilde gelişebilirdi.