İbadet Gücü

Tanrı’ya övgüler söylemek ya da ona tapınmak cennete açılan bir pencere açar. Övgünün Tanrı’nın kalbine ulaştığında, bu iki yönlü bir iletişim akışı haline gelir. Tanrı’ya övgülerinizle dokunduğunuzda, Kutsal Ruhu size ve hizmetçilerine dokunur. Övgü ve ibadet, Tanrı’nın nimetine de kapı açabilir.
Tanrı’ya şükrediyoruz çünkü O her şeye layıktır. O, cennetin, dünyanın ve tüm evrenin yaratıcısıdır. Bize hayat verdi ve oğlu aracılığıyla bizi ebedi lanetten kurtardı. Eksikliklerimize ve günahkar doğamıza rağmen bizi tamamen seviyor.
Muhtemelen Tanrı’ya nasıl tapınılacağına dair en iyi örnekler Kral Davut’un yaşamında ve Mezmurlarında görülebilir.
Tanrı, Davut’u kendi kalbinden sonra bir adam olarak tanımladı. Davut Tanrı’yı ​​sevdi ve Tanrı Davut’u sevdi. David harika bir müzik yeteneğine sahipti ve düzenli olarak sevgi ve şükran şarkılarıyla Rab’bin önüne gelirdi. Tanrı’yı ​​yüceltmek için dans etti ve müzik yaptı. (2 Sam 6: 14-15) yazıyor

Davut tüm gücüyle RAB’bin önünde dans etti; ve David keten bir ephod ile kuşanmıştı. Böylece Davut ve İsrail’in tüm evi, bağırarak ve trompetin sesiyle RAB’bin Sandığını çıkardılar. (KJV)

Davut, Tanrı’ya olan derin bağlılığını ve sevgisini ifade etmek için güzel sözler yazdı. Davut aktif olarak Tanrı’nın peşinden koştu ve onunla yakın kişisel bir ilişki kurmak istedi. Bu, yazdığı yerde (Psa 57: 7 10) gösterilmiştir.

Kalbim sabitlendi, Ey Tanrım, kalbim sabitlendi: Şarkı söyleyip öveceğim. Uyan, şan uyanık, ilahiler ve harp: Ben kendim erken uyanacağım. Sana halk arasında övgüler sunacağım, ey Rabbim: Uluslar arasında sana şarkı söyleyeceğim. Merhametin göklere, gerçeğin bulutlara büyüktür. (KJV)
Tanrı’yı ​​övdüğümüzde, Kutsal Ruh’un bizim aracılığımızla doğrudan Cennetteki Babamızla konuşmasına izin vermiş oluruz. Kutsal Ruhların mevcudiyeti, biz O’nun aracılığıyla Baba’yla konuştuğumuzda, içimizde ve etrafımızı sararken hissedilebilir. İnsanlar Tanrı’ya tapınırken pek çok kez şifa olaylarının gerçekleştiğini duydum ve bunun Kutsal Ruh’un gücü onların ve hizmetçilerin Tanrı’yı ​​yüceltirken ihtiyaçlarının üzerine gelmesinden kaynaklandığına inanıyorum.
İncil’de övgü ve ibadeti belirtmek için kullanılan birkaç farklı İbranice kelime vardır. Bunlar aşağıdaki İngilizce anlamlara çevrilebilir.
İbadet – Secde etmek (özellikle krallığa veya Tanrı’ya saygı duyarak), eğilmek, çömelmek, düz düşmek, alçakgönüllülükle yalvarmak, saygı göstermek veya saygı göstermek, hürmet etmek veya eğilmek.
Övgü – Kelimenin tam anlamıyla kullanmak (yani, eli uzatmak); hürmet etmek veya ibadet etmek (ellerini uzatarak); (ellerini sıkarak) şükretmek için yoğun bir şekilde: şükret, sevin; hasat için diz çökmek için şükran günü kutlaması; Tanrı’yı ​​kutsamak (bir hayranlık eylemi olarak) veya tebrik etmek için ima yoluyla.

İbadetle övgü arasındaki temel fark, Tanrı’ya olduğu kişi için ibadet etmemiz ve yaptıklarından ötürü onu övmemizdir.
Bu çevirilerin birçoğunun, Tanrı’nın huzuruna itaat ederek ve O’nun müthiş gücüne saygı göstererek alçakgönüllülük temasını sergilediğini göreceksiniz. Daha büyük ve daha bilge birinin bakış açısından, iyi iş çıkarmış bir çocuk yapacağımız gibi onu övmüyoruz, onun huzurunda bile olabilmek için onu toplam değersizliğimizden övüyoruz. Alçakgönüllülükle, onun müthiş gücünün, sevgisinin ve lütfunun büyüklüğünü kavramalı ve onlar için onu övmeliyiz. Sevgisine ne kadar değersiz olsak da bizi sevdiği için onu övmeliyiz. Onun ismini, kim olduğumuz için değil, kim olduğu için yükseltmemiz gerekiyor.