Hayat eskisi gibi değil

Yaklaşık son elli yıl içinde, bize insanın şimdiye kadar yaşadığı en büyük zaman açığıyla baş başa bırakmayı başaran her türden zaman kazandıran stratejiler icat ettik.

Artık çok az insan, emeğin gün ışığından karanlıktan sonrasına kadar olduğu çiftliklerde yaşıyor. Bugün fabrikalarda bile çalışmıyoruz. Hayır. Modern toplum, hizmet sektöründe 09:00 – 17:00 saatleri arasında faaliyet göstermektedir. Ne kadar yanıltıcı!

Verandada oturup Tanrı’nın doğasının tadını çıkarmak için neden zaman yok? Oh, evet … doğru. Çoğu evin verandası yoktur ve mahallede dolaşan çetelerin ve serserilerin korkusundan pek azının tadını çıkaramazsınız.

Ve bir kaç metre ötede, kelimenin tam anlamıyla otobanda yukarı ve aşağı uçan arabaların sesinin, her zaman mevcut olan araba kornalarının, gece boyunca çığlık atan sirenlerin ve tanımadığınız komşulardan keyif alabilen endişeleri aşılırsa Sevdikleriniz çeyrek mil ötede yaşarken üstünüzde yaşamak.

O zamanlar düzenli olarak ziyaret ettik ve herkesle sosyalleşmeye başladık. Şimdi, eğer yaparsak, otuz metre uzakta yaşayan adamla zar zor konuşuyoruz. Belki de güvenimizi artırmak için onu yılda bir kez arka bahçede barbeküye davet edeceğiz, ama muhtemelen değil.

Evini tamir etmesine yardım etmek yerine, bu süreçte çıkardığı gürültüden şikayet ediyoruz ve susuzluğunu gidermek için ona sıfırdan yapılmış soğuk bir sürahi limonata hazırlamak için zaman ayırmak yerine bir çekiç ödünç alması gerektiği gerçeğine kızıyoruz. çalışır.

Tennessee Dağ Adamı, şehrin bir milyon mil uzakta olduğu ve ülkeden kimsenin mecbur kalmadıkça oraya gitmediği bir zaman olduğunu hatırlıyor. Modern dünyamızda şehir ülkeye taşındı ve yeni gerçek şu ki çiftlik şu anda yandaki şehirden bir milyon mil uzakta. Kirli. Oradaki insanlar kirli – vicdanlarının temiz olmasına aldırmayın. Bu yerin hassas büyükşehir koku bezlerimize saldıran kötü bir kokusu var ve kesinlikle kaçınılmaz olmadığı sürece oraya girmeye cesaret edemiyoruz.

Her yemekten önce zarafet dediğimiz bir zamanda, doyurucu yiyorduk ve aşırı kilo olma tehlikesiyle karşı karşıyaydık. Şimdi belki de Grace’in evde iki ev yaşayan ve çimenlerin kesilmesine ihtiyaç duyan kadın olduğunu düşünüyoruz, ancak diyetimizi ve aşırı yememizi dini olarak uygularken ulusal bir obezite salgını yaşıyoruz.

Computer Man, ateş yakmak için gün ışığından önce kalkar, sabah işlerini yapar ve işe gitmeden önce kahvaltı pişirirdi. Ama bu çok geç. Şimdi, bir önceki gece otomatik olarak demlemek üzere bir fincan hazır kahve veya kahve setini yudumlamak için tam zamanında kalkıyoruz ve bu arada, metabolik sistemimizi aşırı şarj ederken, tüm besinlerinden sıyrılmış bir anlık önceden kutulu öğünü ‘nuking’ yapıyoruz. boob tüpü oturma odalarımıza ‘The View’ püskürtüyor ve uygun şekilde kan basıncını yükseltiyor.

İnsan, ister kırsalda ister şehirde yaşıyor olsun, yüzü açık bir pencerede yatmaya cesaret edemez. Bu nedenle çatıdaki yağmuru, peçeli baykuşun uzakta ötüşünü, yeni doğmuş bir buzağının ağlamasını, geceyi yöneten Tanrı’nın yaratıklarının çiftleşme çağrısını, eski ahırda ıslık çalan rüzgârın ne de yeni yağan karın sessizliğini tanımlıyor.

Pazar günü biraz geç uyurduk ve her hareketimize bilinçli olarak kalkardık ve bizi Tanrı’nın evine sabah ibadet törenine zamanında ulaştırmak için tasarladık. Şimdi son altı günü tekrarlıyoruz, ancak din talimatımızı bir televizyon melekçisini izletmekten memnun olmamız dışında, ‘The View’ Pazar televizyonunda gösterilmiyor. Ve bize açgözlü, kendine hizmet eden bir peygamber geldiğinde neden kiliseye gidelim?

Hayır! Hayat artık eskisi gibi değil. Öyle olduğunu düşünüyorsanız, kapıyı açın veya bir bayan için sandalyeyi çıkarın ve doğrudan bir saldırıdan kaçmayı başarırsanız aldığınız görünüşe dikkat edin. Dinle … bunu duydun mu? Aslında bir çocuğun “lütfen, afedersiniz efendim” dediğini duyduğumu sanıyordum.