Farklılıklar: Eski ve Yeni Ahit

Kutsal Kitap, Eski Ahit ve Yeni Ahit olmak üzere iki ana bölümü olan bir Kitaptır. İncil’in bu farklı kısımları olmasına rağmen – hala tek bir teması var – kurtuluş. Bunu anlamak için gereklidir, çünkü Kutsal Kitabın tamamı bu tema etrafında döner ve bazıları kapaktan örten kırmızı bir iplik (kan) olduğunu söylemiştir.

Diğer benzerlikler

Farklılıklara bakmadan önce, iki yarı arasında var olan diğer bazı benzerlikleri ele alalım. Kitapların hepsi erkekler tarafından yazılmıştı – hatta kadınların isimlerini taşıyan iki kitap – Ruth ve Esther. Her iki Kitabın da teması kurtarmadır ve her iki Kitapta da kurtuluş iman yoluyla gerçekleşir. Kurtarıcı, Eski Ahit ve Yeni’de aynıdır – ancak Eski’de o kadar net değildi. Tanrı’nın her zaman, insan ırkı için ölmek suretiyle Kurtarıcı olması için Oğlunu gönderme planı vardı (bkz. İşaya 53 ve Mezmur 22). Ayrıca, hem Eski Ahit’te hem de Yeni’de, kurtuluş için kurban kanı gereklidir (Levililer 17:10 ve İbraniler 9:22)

Bir başka benzerlik de, İncil’in bir ağaçla başlamasıdır; Hayat Ağacı – insanoğlunun günah işledikten sonra katılmasının yasak olduğu ve İncil’in Hayat Ağacı ile bittiği – meyvelerini almak için kurtarılmışlara özgürce sunulan. Aynı zamanda, başlangıçta insan ve Tanrı’nın beraber yürümesiyle başlar ve bir kez daha, Tanrı’nın insanı kurtarmaya çalıştıktan sonra, sonunda, sonsuza kadar.

İkisi Arasındaki Temel Fark

Tüm farklılıklar, Yeni Ahit’in aynı vahyi bitirirken (veya tamamlarken) Eski Ahit’in öğretime veya vahye başladığını söyleyerek özetlenebilir. Başka bir deyişle, hikaye Yeni Ahit olmadan eksiktir. Burada elde edilen tamamlanma, sadece tamamlanmış bir Kitaba değil, daha fazlasıdır. Tanrı’nın insana tam olarak açığa çıkarılması ve Tanrı’nın insanoğlunun kurtarılmasıyla ilgili tamamlanmış işinin tamamlanması Mesih’te tamamlandı – Kim Tanrı’dır. Yeni Ahit, Tanrı’nın Mesih’in yaptıklarına ve henüz yapacaklarına dair şaşmaz kaydıdır.

İkisi Arasındaki Diğer Farklar

1. Eski Ahit büyük ölçüde resim ve türlerle ilgilidir.

Eski Ahit’teki Mesih hakkındaki gerçeğin çoğu, Mesih gelene kadar gizli veya bilinmiyordu. Mişkan ve Tapınakla ilgili her şeyin “modele göre” yapılacağını biliyor olsalar da, çoğu muhtemelen söz konusu Modelin Mesih’in Kendisi olduğunu anlamadı. Bununla birlikte Yeni Ahit, Eski Ahit’teki birçok şeyin ne anlama geldiğini açıklar.

Eski Ahit’teki olaylardan birkaçı, tasvir edilen hakikatleri aracılığıyla peygamberlikti ve bunlar hakkında Yeni Ahit bize bunların Mesih’in türleri (resimleri) olduklarını söylüyor:

İbrahim’in İshak’a sunduğu armağanlar – Tek oğlunu isteyerek sunan Baba’nın resminde; ve hem Tanrı’nın onu dirilteceğine inanarak ölmemeyi reddeden Oğul’un hem de İsa’nın durumunda olduğu gibi

Musa çölde yılanı kaldırdı – Mesih’in bizim için kaldırıldığını ve Şeytan ile gücünü ölüme soktuğunu hayal etti.

Musa Kayaya vuruyor – bunu bir kez yapacaktı çünkü Mesih’in bir kez vurulacağını ve O’ndan canlı sular akacağını hayal ediyordu.

2. Eski Ahit’te, Tapınak bir kez inşa edildiğinde, Tanrı Tapınakta yaşardı – uzak (açıkladığı mevcudiyet yeri), ancak Yeni Ahit’te, Tanrı her inananın kalbinde yaşar – yakın ve kişiseldir. Tanrı ile paydaşlık yeniden sağlandı.

3. Eski Antlaşma, Tanrı’nın bir halk-milleti Kendisine çağırmasıyla başlar (Yaratılış 12), Yeni Antlaşma ise O’nu 12 Yahudi havarisi aracılığıyla o ulusla başladığını ve Kendisine tüm dünyayı çağırdığını gösterir.

4. Eski Antlaşma, büyük ölçüde Tanrı’nın Yasası ile ilgilenir, ancak Yeni Antlaşma’da odak, Tanrı’nın lütfu üzerindedir. Bu, Tanrı’nın herhangi bir şekilde değiştiği için değil, günahların bağışlanması için tam Kurban’ın gerçekleştirilmiş olmasından kaynaklanıyordu – Mesih bizim günahlarımız için öldü.

5. Eski Antlaşma, Tanrı’nın büyük ölçüde gizli kaldığını ve O’na erişimin ancak Tapınak aracılığıyla ve bir hayvan kurbanla elde edilebileceğini gösterir. Yeni Ahit, Mesih’in her inanana Tanrı’nın Tahtı’na özgürce erişim hakkı verdiğini gösterir.

İkisi arasındaki fark, İncil’de Mesih’in Çarmıhta öldükten hemen sonra meydana gelen bir olayla daha da açıklanmaktadır. Tapınakta, yalnızca Baş Rahibin yılda bir kez girebileceği kalın bir perde vardı. Mesih öldüğünde, bu perde insan eli olmadan yukarıdan aşağıya yırtıldı. Bu mucize, onu gören herkese, Tanrı’nın artık bu resimlerin ardında saklı kalmayacağını, ancak artık her insanın iman yoluyla Mesih aracılığıyla Tanrı’ya tam erişime sahip olabileceğini gösterdi.