Kuzey Kutbu Ulusal Yaban Hayatı Sığınağı’nı (ANWR) petrol ve gaz arama çalışmalarına açmak, sağlam bir enerji politikasına doğru atılan ilk adımdan fazlasıdır; milli güvenliğimiz için hayati önem taşıyor.
Amerikalılar, önümüzdeki on yıllar boyunca ulaşım için sıvı fosil yakıtlara güvenecekler. Bu nedenle, Ortadoğu’nun ABD üzerinde devam etmesine izin verilemeyecek bir baskısı var.
Ne yazık ki şimdilik ABD’nin bölgeye dahil olma konusunda çok az seçeneği var – dünyanın kolayca erişilebilen petrolünün büyük bir kısmı orada bulunuyor. Ve uluslararası ekonomik gerçekler, piyasaya daha pahalı rezervler getirmek için yatırımlar yapılmadan önce daha ucuz petrolün kullanılmasını zorunlu kılıyor.
Orta Doğu’daki ABD güvenlik çıkarları iki konu etrafında dönüyor: Bölgeden makul bir fiyata serbest petrol akışı; ve terörizmi destekleyen fonların azaltılması ve ayrıca Suudi Arabistan’da doğmuş olan İslam’ın hoşgörüsüz biçimi olan Vahabizm’in ihracatı.
Bu bölgeye devam eden bağımlılık bizim yararımıza değil ve dolar ve kan açısından çok maliyetli hale geliyor. Bu nedenle, yeni petrol kaynakları geliştirmek ulusal güvenlikle ilgilidir. Nitekim Irak savaşı, Suudi Arabistan’la uğraşmak anlamında petrolden ibarettir.
Suudi rejimi, giderek radikalleşen bir Sünni çoğunluk ve marjinalleşmiş ve huzursuz bir Şii azınlık ile karşı karşıya. Şiilerin Irak’a hakim olma ihtimali yüksek olduğu için savaş, Suudi rejimine İslami radikalleri ve vaizleri çökertmesi ve teröristlerin finansmanını azaltma konusunda ciddileşmesi için baskı oluşturmaya hizmet etti.
Ortadoğu’da petrol rezervleri tükendikçe, petrol çıkarmanın maliyeti artacaktır. Bu maliyet kabaca başka bir yerdeki çıkarma maliyetine eşit olduğunda, Körfez’in dünyanın geri kalanı için bir petrol kaynağı olarak önemi azalacaktır.
Bol miktarda petrol var, ancak bugünün nispeten ucuz üretim maliyetlerinde değil.
Örneğin kaya petrolü, dört Batı eyaletinde büyük miktarlarda bulunmaktadır. Ancak bu tür bir petrolün geri kazanılması için tekniklerin geliştirilmesi yıllar önce ve muhtemelen çok maliyetli olacaktır.
Bununla birlikte, mevcut dünya petrol fiyatları, nispeten küçük miktarlarda petrolün mevcudiyeti ile hafifletilebilir. İşte ANWR burada devreye giriyor.
ANWR’nin Enerji Bakanlığı tarafından Suudi Arabistan’dan yapılan 30 yıllık ithalata eşit olduğu tahmin edilmektedir. Daha da önemlisi, geleneksel teknikler kullanılarak hızlı bir şekilde üretime getirilebilen ve dolayısıyla yakın vadede fiyatları hafifletebilen petroldür.
Modern yönlü sondaj teknikleriyle petrol, ANWR’nin 19.500.000 dönümlük 2.000 kadar küçük bir kısmından çıkarılabilir – bunların tümü sığınak kurulduğunda gelecekteki olası petrol ve gaz üretimi için orijinal olarak ayrılan arazide yer alır. Diğer tekniklerle birleştirildiğinde, çevreye yönelik tehlikeler neredeyse tamamen ortadan kaldırılabilir.
Geçmişte, hem ABD Meclisi hem de Senato, ANWR’nin petrol ve gaz üretimine açılmasını onayladı, ancak mevzuatın tam şekli üzerinde anlaşamadılar. Görünüşe göre şimdi, Ortadoğu petrolüne bağımlılığın güvenliğimizi ve ekonomimizi tehdit etmesiyle, bu organlar kendi doğal kaynaklarımızı geliştirmek ve düşman ellere akan parayı azaltmak için bir plan üzerinde bir araya gelmenin bir yolunu bulmalı.
Gerald E. Marsh, bilim, nükleer enerji ve dış ilişkiler alanlarında geniş çapta çalışmış ve yayınlamış, Argonne Ulusal Laboratuvarı’ndan emekli bir fizikçi. Reagan, Bush ve Clinton yönetimlerinde stratejik nükleer teknoloji ve politika konusunda Savunma Bakanlığı’na danışmanlık yaptı ve Cenevre’deki ABD START heyetinde görev yaptı.
Birçoğu, Kuzey Kutbu Ulusal Yaban Hayatı Sığınağı’nı (ANWR) petrol ve gaz araştırmalarına açmanın sağlam bir enerji politikasına doğru ilk adım olduğunu düşünüyor.
GIPHY App Key not set. Please check settings