Beni Gerçeklerle Karıştırma

Bugünlerde çoğu Demokrat ile konuşmak “Alice Harikalar Diyarında” olmak gibi. Birçoğu eski “Beni Gerçeklerle Karıştırmayın” deyiminin altına giriyor gibi görünüyor, görünüşe göre ifadelerinin çoğu gerçeklik yerine duygulara dayanıyor. Özellikle benimle aynı fikirde olmayan insanlarla siyaset tartışmaktan hoşlanırdım (yeni veya farklı bir şey öğrenebileceğimi hissettim). Hala yapıyorum, ancak son zamanlarda, Bağımsızlar ve Cumhuriyetçilerle siyaset tartışmaktan hâlâ keyif alırken, çoğu Demokrat ile siyaset tartışmaktan artık zevk almadığımı fark ettim. Neredeyse hepsi aynı şeyleri söylüyor ve sanki bir senaryodan okuyormuş gibi geliyorlar.

Konuştuğum çok sayıda Demokrat, “Bush’u sevmiyorum (Başkan Bush demiyorlar), hırsız ve yalancı ve petrol şirketlerine ait. Sadece zenginleri önemsiyor. Söylediği ya da yaptığı hiçbir şey iyi olamaz. Ayrıca, Başkan olacak kadar akıllı değil. ” Aslında kullandıkları kelimeler çok daha kötü, sadece onları burada tekrarlamak istemiyorum.

Hepsinin söylediği ilk şey, “Bush ve yandaşları 2000 yılında Başkan Yardımcısı Gore’dan (Başkan Clinton veya Başkan Yardımcısı Gore hakkında konuşurken Başkan veya Başkan Yardımcısı derler) başkanlığı çaldılar.” “Bush Irak’ın kitle imha silahlarına sahip olduğu konusunda yalan söyledi” diyorlar. “Bush ekonomimizi mahvetti” diyorlar. “Bush, siyahlara karşı önyargılı olduğu için Katrina felaketiyle başa çıkmada çok yavaş davrandı” diyorlar. “Bush dünyayı bize karşı çevirdi” diyorlar. Hatta bazıları şimdi “Bush 11 Eylül’ün olacağını biliyordu ve bunu durdurmak için hiçbir şey yapmadı, böylece Irak’ı işgal etmek için bir bahanesi olsun” diyor. Onlara bunları nasıl bildiklerini sorduğumda David Letterman, Jay Leno, Susan Sarandon, Alec Baldwin, Edward Kennedy, Nancy Pelosi, Howard Dean, Barbara Streisand ve çok sayıda diğer aşırı sol politikacı, ünlü ve haber spikerinden alıntı yapıyorlar.

NBC News, Fox News ve CNN’i izlemek için konuların her yönünü keşfetmeye çalışıyorum, Los Angeles Times, Wall Street Journal, Time Magazine, Forbes ve diğer dergi ve gazeteleri okuyorum. Demokrat tanıdıklarıma Fox News’u izleyip izlemediklerini sorduğumda hepsi “Hayır, çok sağcı” diyor. Wall Street Journal’ı okuyup okumadıklarını sorduğumda, çoğu “Hayır, çok önyargılı” diyor ve Journal’ı okuduğunu kabul edenler bile “Ben sadece mali sayfaları okurum” diyor. Muhafazakar medyayı okurlar mı, izlerler mi diye sorduğumda “Hayır, muhafazakar medyada bulduğunuz tek şey yalan ve örtbas” diyorlar.

Bush karşıtı açıklamalarından bazılarına gerçeklerle karşı koymaya çalıştığımda, genellikle üzülüyorlar ve şöyle diyorlar: “Senin gerçeklerini duymak istemiyorum, hepsi ‘büyük şirketler’ ve ‘sağcı dini gruplar’ tarafından yayılan yalanlar ve doğru olsalar bile umurumda değil. ” “Bush’u sevmiyorum ve önemli olan tek şey bu.” Onlardan Başkan Bush aleyhindeki iddialarının kanıtını istediğimde, genellikle ya aşırı soldan birinden alıntı yapıyorlar ya da “Herkes bunun doğru olduğunu biliyor” diyorlar. Onları daha fazla zorlarsam üzülürler ve konuyu daha fazla tartışmayı reddederler. Onları sadece dinlerseniz ve onlara karşı çıkmazsanız, Başkan Bush ve Cumhuriyetçi Parti’nin ne kadar kötü olduğu hakkında sonsuza kadar konuşabileceklerini öğrendim. Bununla birlikte, söylediklerinin herhangi bir kısmına katılmazsanız, genellikle konuyu değiştirerek konuşmayı hemen bitirirler.

Başkan Bush’un söylediği ya da yaptığı her şeye kesinlikle katılmıyorum, hatta umursamıyorum, ancak Demokratların sert çığlıkları beni giderek daha çok onun ve Cumhuriyetçi Parti’nin yanında yer almaya zorluyor. Ben bir cumhuriyetçiyim, ama kendimi Bağımsız olarak görüyordum ve bir siyasi parti yerine vicdanıma oy verirdim. Şimdi, Demokrat Parti’nin gösterdiği apaçık partizanlık ve mantıksızlık beni ateşli bir Cumhuriyetçi olmaya zorladı. Cumhuriyetçi Parti, en azından, bazı liberalleri ve ılımlıları hâlâ kucaklıyor. Demokrat Parti, uç solla aynı fikirde olmayan herkesi susturmaya çalışıyor gibi görünüyor.