Batı Birleşmiş Milletler’den çıkmalı

BM, saldırganlar ve savunanlar arasında ayrım yapmadan ateşkes talep etti. Filistin bir İsrail Devleti, bir Filistin Devleti olarak bölündü ve Kudüs uluslararasılaştı. Sonunda saldırganlar ödüllendirildi.
– Ekim 1962’de, Küba’daki Sovyet füze üslerinin doğrulanmış fotoğrafik kanıtlarının haberi ile Başkan Kennedy, Birleşmiş Milletler’e potansiyel olarak zaman alıcı bir çağrı yapmadan Küba çevresinde deniz karantinasını başlattı.
– 1970’lerde Kızıl Kmerlerin lideri Pol Pot 1,7 milyon sivili öldürdü. BM Genel Sekreteri Perez de Quelliar Kızıl Kmerleri korumakta ısrar etti. Pot, Heaghe mahkemesinden önce summond değildi. Saldırganlık Vietnam Kamboçya’yı işgal ettiğinde ve BM’yi de görmezden gelince durdu.
İsrail’e karşı savaş:
– Kasım 1975’te Birleşmiş Milletler Siyonizmin bir ırkçılık biçimi olduğuna karar verdi. BM, İsrail’i Kudüs’ü başkenti ilan eden bir kararı iptal etmeye çağırmak için 152/1 oy kullandı.
– 1991’de İsrail Başbakanı İzak Şamir, BM’nin İsrail’e yönelik oylamasının bir analizini yaptırdı. 1967’den 1988’e kadar, Güvenlik Konseyi doğrudan İsrail aleyhine 88 karar kabul etti, sıfır karar, FKÖ dahil bir Arap devletinin veya organının eylemlerini veya algılanan çıkarlarını eleştirdi veya bunlara karşı çıktı. İsrail 49 kez kınandı, ancak Arap ülkeleri bir kez değil. Genel Kurul’da bu dönemde 429 İsrail karşıtı karar alındı. İsrail 321 kez kınandı; Arap milletleri bir kez değil. Terörizm teriminden hiç bahsedilmedi.
– Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komisyonu artık Zimbabwe, Çin, Ukrayna, Cezayir, Bahreyn, Kongo, Libya, Sudan, Rusya, Suriye, Uganda ve Vietnam’ı içermektedir; sivil özgürlüğün tam olarak iyi örnekleri değil. Nisan 2002’de komisyon, bir Filistin devleti kurmak için “silahlı mücadeleye” göz yuman (terör yanlısı) bir kararı kabul etti.
– Annan, uzun süredir BM gündeminin ardından, “İsraillilere şunu söylüyorum: Yasadışı işgali sona erdirmelisiniz,” dedi. “Daha acil olarak, sivil alanların bombalanmasını, suikastları ve gereksiz ölümcül güç kullanımını, yıkımları ve sıradan Filistinlilerin günlük aşağılamalarını durdurmalısınız.” Ancak intihar bombacıları korkusuyla evlerinde saklanan İsraillilerin aşağılanmasına dair hiçbir şey söylenmedi. Annan, beş yaşındaki kızları soğukkanlılıkla öldüren silahlı adamların ve Yahudileri ayrım gözetmeksizin öldürmeye programlanmış genç bombardıman uçaklarının eylemlerini görmezden geldi. Terörizm veya intihar bombacısı kelimesinden bile bahsedilmedi.
– 1993 Somali’de Birleşmiş Milletler, Somali’de açlık çeken insanlara başarılı bir şekilde yiyecek ulaştırmayı başaramadı. Bunun yerine yerel savaş ağaları genellikle yiyecekleri ele geçirdi. ABD / U.N. bu sevkiyatları ele geçiren savaş ağalarını yakalama girişimi 1993 Mogadişu Savaşı ile sonuçlandı. 3 Ekim 1993’te Somalili erkekler, kadınlar ve çocuklar otomatik silahlar ve roket güdümlü el bombaları ile ABD Ordusunun seçkin birimlerini pusuya düşürdü. Yaklaşık 1000 Somalili milis ve sivil savaşta hayatını kaybetti, 3000-4000 kişi yaralandı. Daha kesin olarak 18 Amerikan askeri öldü ve 73 asker yaralandı.
– 1993 Srebrenica katliamı. General Ratko Mladiç komutasındaki Sırpların Srebrenitsa’da 7000’den fazla Müslüman Boşnak’ı katletmesine Hollandalı BM askerleri katıldı. Bir Birleşmiş Milletler Generali tarafından hava desteğinin reddedilmesinin ardından Hollandalı birlikler çekildi ve bunun olmasına izin verdi. Enklav, BM koruması altında bir “güvenli bölge” idi. Hollanda Hükümeti bu konuda düştü, ancak BM’de istifa etmedi.
Çatışma tırmandı ve ardından Kosova ve Makedonya’da çatışmalar devam etti. Başkan Clinton, NATO ile birlikte Kosovalıları Sırp ordusuna karşı savundu, bu kez BM Güvenlik Konseyi kararı olmadan.
– BM, güvenlik konseyi üyelerinin gerekli askeri harekatı onaylamayı reddetmesi nedeniyle yaklaşık bir milyon insanın ölümüyle sonuçlanan 1994 Ruanda soykırımını önleyemedi. Şiddet ve hafızası bölge ülkelerini etkilemeye devam etti. Hem Birinci Kongo Savaşı hem de İkinci Kongo Savaşları kökenlerini soykırıma kadar izler ve Burundi İç Savaşı için bir referans noktası olmaya devam etti.
– Clinton 1996 Irak sorununda harekete geçilmesi çağrısında bulundu, ancak Fransa, Çin ve Rusya kararlı eylemi engelledi. Richard Butler BM silahı müfettişi baş müfettişi, Sadam Hüseyin’in hırslarına karşı defalarca uyardı, ancak kahve Anan tarafından kovuldu. Butler, Sadam rejimine daha fazla saygı gösteren daha zayıf bir figürle değiştirildi.
– İran ile Irak arasındaki savaşla ilgili olarak, BM, Irak’a ordusunu İran’dan çekmesini emretmeden, her iki ülkeyi de derhal güç kullanmaktan kaçınan bir karar aldı. Irak kuşkusuz saldırgan olsa da, BM’nin ahlaki denkliği saldırgan ve savunan arasında hiçbir fark yaratmadı.
– Saddam’ın kimyasal silahlarla Kürtlere yönelik soykırım girişimine karşı BM hiçbir şey yapmadı; Birleşmiş Milletler’i görmezden gelerek Kürtleri savunanlar ABD ve Birleşik Krallık’tı.
– 1996, Irak halkına insani yardım sağlamanın bir yolu olarak tasarlanan Birleşmiş Milletler Gıda Karşılığı Petrol programı, Saddam Hüseyin rejimi tarafından altüst edildi ve Irak diktatörünün desteklenmesine yardımcı olmak için manipüle edildi. Saddam’ın diktatörlüğü, petrol kaçakçılığı ve sistematik hırsızlık yoluyla, Irak petrolü satın alan şirketlerden yasadışı ödemeler talep ederek ve Irak’a mal satanlardan gayri burnunun dibinde geri ödeme talep ederek, Gıda Karşılığı Petrol programından tahmini 10 milyar doları çekebildi. Programı yöneten BM personeli, BM tarihindeki en büyük skandalı işleyen Irak rejimiyle büyük beceriksizlik, kötü yönetim ve suç ortaklığı yapmakla suçlanıyor. Eski yönetmen Benon Sevan, Irak rejiminden rüşvet kabul etmişti. Skandala, İsviçre şirketi Coctecna adına BM Gıda Karşılığı Petrol sözleşmelerini yasadışı yollarla satın aldığı iddia edilen Kofi Annan’ın oğlu Kojo Annan da karıştı.
– BM Uluslararası Ceza Mahkemesi: Mahkeme 11 Nisan 2002’de ortaya çıktı. Olası savaş suçu suçlamalarından ilk soruşturma açılan Saddam Hüseyin, Usame Bin Ladin veya Robert Mugabe, hayır, inanılmaz ama gerçek, Tony Blair’di !
– 2001, Arap teröristlerin 11 Eylül’de ABD’ye saldırmasından birkaç gün önce, BM Genel Sekreteri Kofi Annan, ırkçılık üzerine bir BM dünya konferansına katılmak üzere Güney Afrika’nın Durban kentindeydi. Gizlenmemiş bir Amerikan karşıtlığını gösteren bir olay. Arap ve Üçüncü Dünya diktatörlüklerinden ve terörist devletlerden delegeler Amerika Birleşik Devletleri ve Batı’yı karaladılar ve kölelik için “tazminat” talep ettiler. Uluslar arasında köle tazminatı talep eden, köleliğin hala uygulandığı bir ulus olan Sudan’dı. Durban konferansına, komünistlerin çoğunlukta olduğu bir terörist grup olan Afrika Ulusal Kongresi’nin (ANC) eski lideri olan Güney Afrika Cumhurbaşkanı Thabo Mbeki ev sahipliği yaptı. 1980’lerde ANC binlerce siyah Güney Afrikalıyı katletti. Yine de Annan, ANC’nin Güney Afrika’sını “tüm dünya için bir aydınlanma feneri” olarak nitelendirdi. Konferansın tek sonucu, İsrail’i “sistematik savaş suçlarından, soykırım eylemlerinden ve etnik temizlikten suçlu ırkçı bir apartheid devleti” olarak damgalamaktı.
Sonuç:
Birleşmiş Milletler, terör örgütlerinin ana devlet sponsorlarından Suriye’nin iki yıllık bir dönem için BM güvenlik konseyine seçildiği bir ittifak. Yakında, askeri saldırganlığın yalnızca üniformalı muhalifler arasında gerçekleşebileceğini söyleyen kararlar onaylanacak, bu şekilde terörizmi Konseyin yetkisinden dışlanacak. Sistematik olarak kurallar, soykırımı ilgili devletlerin iç işleri olarak değerlendirecek şekilde değiştirilir.
Daha önceki makalelerimde ve web sitemde belirttiğim gibi, güçlü bir “Batı İttifakı” nın savunucusuyum. Batı’nın yapabileceği en iyi şey Birleşmiş Milletler’den çıkıp yeni bir Konsey kurmaktır, örn. “Batı Demokratik Müttefik Milletler” ve eylemler, yeni Konsey ilkelerine göre BM eylemlerinin kararlarından bağımsız olarak alınmalı, ahlaki açıdan iyi düşünülmüş Demokratik kararlar, saldırgan ve savunucu arasındaki ayrım ve İnsan Hakları dikkate alınarak yapılmalıdır. “Teröre karşı savaş” kararlılıkla sürdürülmelidir.
İsrail’in Entebbe’ye saldırmasından kısa bir süre sonra, Amerikan Başkanı Ford akıllıca bir açıklama yaptı: “Özgürlük, her nesilde mücadele edilmesi gereken bir değerdir”.
http://www.westernfreedom.com