Aşk Neden Önemlidir?

Çoğu zaman zamanımızın çoğunu fiziksel ihtiyaçlarımızla ilgilenerek geçiririz. Vücudumuzun beslendiğinden, temizlendiğinden, giyindiğinden, egzersiz yapıldığından ve dinlendiğinden emin oluruz. Ayrıca entelektüel teşvik ve eğlencenin bir öncelik olmasını sağlıyoruz. Yine de en önemli ihtiyacı, yani sevgiyi görmezden geliyoruz.

Elbette toplum olarak aşk göz ardı edilmiyor. Popüler medya sürekli olarak ne yapmamız gerektiğine ve “aşkı” çekmek için nasıl bakmamız gerektiğine büyük önem verir. Ancak sevilmek, başka birini sevme arzusu kadar güçlü bir duygusal ihtiyaç değildir.

Başkalarını sevme ve onlarla ilgilenme ihtiyacı biyolojik olarak içimizde yerleşiktir. Bu ihtiyaç, ebeveynlerin çocuklarını büyütürken uykudan, yemekten ve akıl sağlığından vazgeçmelerini sağlayan şeydir. Bu ihtiyaç, insanların başkalarını doğal afetlerden ve insan tehditlerinden kurtarmak için kendilerini riske atmalarına izin veren şeydir. Bu ihtiyaç, insan toplumunun hem küçük hem de büyük ölçekte işlemesini sağlayan şeydir.

Başkalarını sevmek, başkalarının ihtiyaçlarını ve arzularını kendimizin önüne koymamızı sağlar. Sevdiklerimizi sağlamak için bazen nefret ettiğimiz işlerde daha çok ve daha uzun süre çalışacağız. İster genç ister yaşlı olsun, sevdiklerimize bakım sağlamak için başka türlü tahammül edilemez koşullara tahammül edeceğiz.

Sevgi, değer vermek, değer vermek ve değer vermek demektir. Sevdiklerimizi incitmeyiz, onlara zarar vermeyiz veya acı vermeyiz; daha ziyade onların ıstırabını dindirmeye çalışıyoruz. İnsanları istemekle ilgili değil; insanların mutlu olmasını istemekle ilgili. Başkalarına sahip olmayı veya onları kontrol etmeyi istemekle ilgili değil; bu onları özgür bırakmak istemektir.

John Oxenham aşkı şu şekilde tanımladı: “Aşk her zaman verir. Bağışlar, yaşar. Ve her zaman açık ellerle ayakta durur. Ve yaşarken verir. Çünkü bu, aşkın ayrıcalıklarıdır – vermek, vermek ve vermek.”

Aşk, hayat çarkının dönmeye devam etmesine izin veren yağdır. Çünkü sevdiğimiz zaman kendimizin ötesine, ihtiyaçlarımızın ve arzularımızın ötesine bakarız. Zamanımızı, enerjimizi, dileklerimizi ve hatta bazen aşk yüzünden kendimizi bile feda ederiz. Bazen yakından tanıdığımız ve tamamen sevdiğimiz bir kişi veya grup içindir, ancak diğer zamanlarda gerçekten tanımadığımız veya belki de sevmediğimiz daha büyük bir grup insan içindir. Kolluk kuvvetlerinin ve acil servis personelinin tehlikeyle yüzleşmesine izin veren sevgidir. Askerlerin her şeyi riske atmasına izin veren aşktır. Aşk her gün dünyanın her köşesinde kahramanlar yaratır. Thomas Kempis’in dediği gibi: “Aşk yük hissetmez, hiçbir şey bela düşünmez, gücünün üstünde olanı dener … Bu nedenle her şeyi üstlenebilir ve birçok şeyi tamamlar ve her kim yaparsa yapsın, bunların yürürlüğe girmesini garanti eder. aşk bayılıp yatmazdı. ”

Sevginin nihai tanımı iyi hissetmek değil, iyilik yapmaktır. Başkaları adına bu kadar uzun süre ve çok çalışan Rahibe Teresa eylemdeki aşka mükemmel bir örnektir. Ancak ararsak her yerde görüyoruz. Robert Louis Stevenson, “Sevginin özü nezakettir” dedi.

Aşk önemlidir çünkü onsuz hayatın anlamı veya amacı yoktur. Frank Tebbets’in dediği gibi “İçinde aşk olmayan bir hayat, ateşin ölmüş, kahkahaların durgun ve ışığın sönmüş olduğu, ıssız bir ocağın üzerindeki kül yığını gibidir.” Aşk, onun gücü olmadan başarabileceğimizden daha fazlasını yapmamızı ve yapmamızı sağlar.