1969’da Irk Ayrımı

Irk ayrımcılığının dilimlenmiş ekmekten bu yana en büyük şey olduğu bir okuldaydım. Onlara. Çünkü siyah kızlar tüm çevremiz üzerinde tam kontrole sahipti ve tüm erkekler oyun alanının kendi bölümlerindeydi. Siyah kızlar bir şekilde eşitlikçi savaşın yayılmış bölge haritasının içindeydiler. Ben “gazeteci” idim. Oyun parkını dolaştım, her ayrılmış grupla röportaj yaptım. Modası geçmiş gibi ip atlayan siyah kızlar vardı. Siyah kızların efendisi Atlama Tanrıçası’na boyun eğmek zorunda kalan beyaz kızlar vardı. Herkes komikti. Orada meydana gelen olayların hiçbirine ben sebep olmadım, ayrılmış kızlar oyun parkının her bir kız bölümüne girdim, Malcolm X’in kitabını yazmasına yardım eden hayalet yazar Alex Hailey ya da başka bir şeymişim gibi onlarla röportaj yaptım.

Hayatımda asla bu kadar uzağa gidemeyeceğim …

Hatta erkek çocuk parkına gidip onlarla röportaj yapmaya çalıştığımda lanet Afrika gözlüklerimi bile kırdım. Irkçı olmayan bir oyun alanları vardı. Irkçı, uzun boylu, en kısa, Yahudi, Hristiyan, şişman kızlardan ayrılmış bir oyun parkına gittik ve bir şekilde, eğer bizim için kötü bir vücut bulmuş olmamız bir şey ifade ediyorsa, bu benim dışımda herkes için işe yaradı. Ben mi? Nuh uh.

Oyun alanında şişman kız bölümü yok. Sanırım bütün kızlar bilinmeyen bir bölge olan Vietnam Temel Eğitimi için hazırlanıyorlardı. Rakamlarını korumak zorunda kaldılar.

Oyun parkının ayrılmış her bölümüne gitmek zorunda kaldım, her şeytani kaybeden kraliçeyle röportaj yaptım çünkü siyah kızlar Negativity Oyun Alanımızda kazanıyorlardı.

Hayatın içinden geçerken, içindeki kahraman Kayıp Kız Gazeteci oldum. Evet, şimdi Jeanne Emerson var, değil mi? Asla uzun boylu beyaz bir erkek gazeteci olamadım.

Önce siyah kız bölümünü gördüm, orada üç siyah kız, onları altmış duble hollandalı gibi ip atladıklarını gördüm ve kendi kendime dedim ki, bunu yapamam, buna ne dersin? Ne biliyorum. Oyun parkında oynayabileceğim bir bölüm var. Onlara gevşek bir bilek yaptım ve yüksek sesle, Ah, işte onlarla dedim ve ip atlayan beyaz kızların yanına geçtim. Yapmaya zorlanırken ne yaptıklarını unuttukları için benden tamamen nefret ettiler.

Çift Hollandalı bile değildi ve hala kaldıramıyordum. Ufacık bir zıpladım ve yoluma devam ettim. Çünkü ben şişman kızdım, orada HER ZAMAN yeniydim ve oyun alanında böyle şişman kız bölümü yoktu. Ama ilerledikçe, oyun alanının erkekler bölümüne yöneldim ve aldırmayacaklarını düşünerek oraya doğru yürürken, siyah saçlı beyaz bir çocuk beni gördü ve olabildiğince sert bir şekilde topu fırlattı.

Bu bir basket topuydu ve yüzüme zum yaptı ve gözlüklerimi düşürdü, çünkü sonuçta çok sert vurmadı. Ağlamaya başladım, kendimi tuttum ve gözlüklerimi elime aldım. Oyun alanında gözlük bölümü yoktu. Gözlüğümü tekrar taktım ve devam ettim, benim parçam Kızılderili ve yarı siyah benliğim uyandı ve bunun Rab İsa Mesih olmadığını anladım. İç geçirdim. Onlara bir şekilde bir şey söylerdim ama ne olduğunu bilmiyordum. Bazıları hiç yapmadığımı söylüyor.

Harekete geçtim. Sonunda oyun parkının uzun kızlar bölümü vardı. Daha önce cesaret gösterdiğim için içeri girmeme izin verdiler. Muhtemelen uzun Katolik kızlar. Dunno. Bana şartlı olarak, şartlı olarak neye izin verdiler, bilmiyorum. Kızılderilileri, özellikle de Hintli şefleri tercih ettiğimi itiraf ettiğimde beni kovdular.

Vay. Daha sonra, ayrılmış Yahudi ve Hristiyan ya da çoğunlukla Yahudi ya da her hangi bir bölüme geçiyorum, hemen Yahudi bölümü olarak pamuklu, Hıristiyanları biliyorsunuz, her iki kitabı da okuyorlarBunun için onlarla takıldım:

Bayan Lucy’nin bir vapuru vardı.
Buharlı geminin zili vardı
Bayan Lucy cennete gitti
Buharlı gemi merhaba dedi
Operatör, bana dokuz numarayı ver
Ve eğer beni bağlarsan
Seni arkadan tekmeleyeceğim
Buzdolabı
Bir parça cam vardı
Bayan Lucy üzerine oturdu.
Ve onun küçük kırdı bana sor
Daha fazla soru yok
Sana daha fazla yalan söylemeyeceğim

Bu yüzden son satırı zaten ekledim. Hangi oğlanlar —- odada
Çikolatalı turtalar yapmak.