Ev temizliği, hatırlayabildiğim kadarıyla varlığımın belası oldu. 50 yaşımdayken, nihayet asla “Yılın Kahyası” seçilmeyeceğimi kabul etmeye başladım. Sanırım inancım, temizlik hizmetinin büyük ölçüde anlamsız olduğuna olan inancımdan kaynaklandı. Örneğin mutfağı ele alalım. Sadece bir yemek pişirmek ve yağ lekeli tezgahları ve lekeli dolapları meydan okurcasına bana dik dik bakmak için onu kusursuz bir şekilde ovmak için bir veya iki saat harcardım. Kalbimde, mahalledeki tüm tozun evimi son dinlenme yeri olarak seçtiğini biliyordum. Panjurlarda, resim çerçevelerinde, tavan vantilatörlerinde, süs eşyalarında ve tabii ki sehpalarda ve TV’nin üstünde biriken şeyler.
Bir hizmetçi olarak eksikliklerim, en yakın iki arkadaşımı ziyarete gittiğim zamankinden daha açık olmamıştı. Düzenli olduklarını söylemek yetersiz kalıyor. Toz zerresi evlerinin eşiklerini geçmeye cesaret edemez. Arkadaşlarımdan birinin Martha Stewart’ın beyaz eldiven testi yapmak için her gün geleceği düşüncesiyle evini temizlediğinden, diğerinin ise her cumartesi sabahının bir kısmını bir merdiven üzerinde kapı çerçevelerinin üstünü temizleyerek geçirdiğinden şüpheleniyorum. Birden fazla kez, zamanlarını harcamak için daha üretken yolları olup olmadığını merak ederek gözlerimi devirirken buldum. Bununla birlikte, derinlerde biraz kıskançtım. Sonuçta, temiz bir evin huzurundan hoşlanmadığımdan değil; temizlik asla öncelikler listemin başında gelmedi.
Yaklaşık bir yıl önce, üçümüz öğle yemeğine çıktığımızda ve bir arkadaşım geçerken temizlik eldivenini kaybettiğini söylediğinde bakış açım değişti. Diğer arkadaşım empati kuruyordu ve ikisi temizliği çocuk oyuncağı haline getiren nihai bir kumaşın harikalarını tartışırken ben de oturdum. Yıkanabilir, ağartılabilir ve beş yıl garantili mirafiber bir kumaş hakkında şiirselleştirdiklerinde, ev temizliğine çok fazla zaman harcamadıklarını anladım. Aksine, ev temizliğini çocuk oyuncağı yapan bir ürün bulmuşlardı.
Doğama aykırı olmasına rağmen, bu nihai kumaşı denemeye karar verdim. Keşfettiğim şey göz açıcıydı. Esasen tüm evimi (ve arabamı) su ve bezle temizleyebilirdim. Temizlik malzemeleriyle dolu bir dolaba ihtiyacım yoktu ve kağıt havluları boşa harcamak zorunda kalmadım. Bunun yerine, bezi ıslatabilir, sıkabilir, temizlediğim yüzeyi silebilir ve sonra hiçbir iz kalmadığını bilerek uzaklaşabilirdim. Hiçbir kimyasal kullanmadan saç spreyi ve yağdan toz ve sabun köpüklerine kadar her şeyden kurtulabilirdim. Panjurlar, tavan vantilatörleri ve küçük eşyalar için harika çalışan bir temizlik eldiveni bile aldım.
Yine de asla “Yılın Hizmetçisi” olarak adlandırılmayacağım, ancak en üst düzey kıyafetimle, evimi temiz tutmanın hoş olmayan bir iş olmak zorunda olmadığını keşfettim. Temiz bir ev sahibi olmak ile sevdiğim şeyleri yapmak arasında seçim yapmak zorunda değilim. Şimdi, “giderken temizleyebiliyorum” ve evimi açık ve geniş tutabiliyorum ve hayattaki benim için en önemli şeyler için hala bolca vaktim var.
GIPHY App Key not set. Please check settings