Birbirinizi seviyorsunuz ama tartışmadan, kavga etmeden ve bitkin düşmeden iletişim kuramıyorsunuz, her biri kendi köşesinde, yaralarını sarmaya çalışıyor ve yeni bir saldırıya karşı kendinizi nasıl koruyacağınızı düşünüyor. Ve buna rağmen birbirinizi seviyorsunuz? Bu nasıl mümkün olabilir? İnsanlar neden sevdiklerinin çoğunu incitiyor?
Nasıl oluyor da aşkımızı ifade edemiyoruz? Nasıl olur da iyi niyetlerle doluyuz ama iş gerçekliğe gelince kendimizi yine bağırıp diğerini suçlarken buluyoruz. Ve sonra o suçluluk canavarı, bizi bir kez daha boğmak için hiçbir yerden boğazımıza sıçradı.
Bu iğrenç davranış nasıl durdurulur?
Önce bunun neden olduğunu açıklamama izin verin.
Hepimizin enerjiye ihtiyacı var. Yaşamak ve hayatta kalmak için enerjiye ihtiyacımız var. Enerji birçok biçimde gelir: sevgi, ilgi, ilgi, yemek, arkadaşlık, para, onay, tanınma
Kendimizi iyi hissetmek, kişiliğimizi inşa etmek ve toplumdaki yerimizi bulmak için hepimizin buna ihtiyacı var.
Ama işte burada: Bu enerjinin başka insanlardan gelmesi gerektiğini düşündüğümüz sürece, mücadeleye kapılacağız. Çünkü insan enerjisi sınırlıdır. Bunun için savaşmalıyız. İnsan enerjisi uzun sürmez. Yeteri kadar yok. Öyleyse diğerinin dikkatini çekmek ve enerjisini çekmek için en hızlı, en akıllı, en güzel olmalıyız.
Bu işe yaramazsa, başka bir strateji deneriz. Olumsuz davranışlarla dikkat çekmeye çalışırız. Her çocuk bunu erken yaşamında çok çabuk öğrenir: oyuncaklarıyla yerde sessizce oynarken, anne yemek pişirmeye veya babasıyla konuşmaya devam eder. Ancak çocuk küçük kız kardeşini incittiği ya da hasta oynadığı anda anneler ona dikkat etmek için acele eder. Belki bağırıyor, kızgın ya da endişeli, ama ne olursa olsun, tüm bunlar çocuğa ilgi! Hangi davranışın kendisine en çok dikkat ve enerji verdiğini çok çabuk öğrenir. Annesi ya da babası kızgın bile olsa ona baktığında, yine de yoluna gelen enerjidir! Ona bağırdıklarında enerji veriyorlar. Negatif enerji, tamam, ama hiç enerjisiz olmaktan iyidir.
Büyüdüğümüzde ve buluşmaya başladığımızda, çok ilginç bir fenomeni keşfederiz: Aşık olduğumuzda, ücretsiz olarak çok fazla enerji (okuyun: ilgi, ilgi, zaman, aşk vb.) Alırız. Diğer kişi bize özgürce ve bol miktarda bir miktar enerji verir. Bunu istememize bile gerek yok, bu enerjiyi almak için herhangi bir strateji uygulamamıza gerek yok, hepsi ücretsiz! Başkalarının enerjisini bize doğru çekmek için mekanizmamızı bırakıyoruz. Biz gevşeriz. Aşık olduk. Neredeyse kelimenin tam anlamıyla uçuyoruz. Kafamız yüksek! Her şey daha renkli görünüyor, daha canlı, daha hafif hissediyoruz, hayat kolay görünüyor, her şey kendi kendine gidiyor, herkesi ve her şeyi sevdiğimizi hissediyoruz, hatta huysuz patronumuzu bile! Hiçbir şey bize zarar veremez, kendimizi güvende hissederiz ve enerjimiz artar. Ama bu onun enerjisi! Başkasının enerjisi üzerinde uçuyoruz ve insan enerjisi sınırlı!
İşte sorun da bu! Bu serbest enerji akışı yavaşlamaya başlar, çünkü diğeri daha önce yaptığı iş ve faaliyetlerine geri döner. Neden? Vücut bu miktardaki adrenalini uzun bir süre idare edemiyor, diyorlar ama asıl neden enerjimizi başka bir yerden, bir insandan değil, enerji kaynağından çekmeyi öğrenmemiz gerekiyor.
Yani sevgilimiz bize eskisinden daha az bedava enerji veriyor. Bu enerji akışına alışmıştık ve şimdi bunu kendi başımıza tekrar yapmalıyız! Bedava enerji çok daha kolay! Onu elde etmek için herhangi bir çaba sarf etmemize gerek yok! Ve şimdi bu özgür enerjiden daha az alıyoruz, bunun olmasına izin vermek istemiyoruz. Bu anda, enerji kıtlığı nedeniyle eski çocukluk enerji yakalama sistemimiz tetiklenir (içimizde şöyle bir alarm var: Tehlike! Enerji eksikliği!) Ve başkalarından enerji yakalayan eski mekanizma kafamızda çalışmaya başlar ve davranışlarımızda. Çocukken anne babamızın enerjisini almak için çalışan mekanizma, şimdi enerji eksikliğiyle tetiklenecek. Enerjinin yolumuza akmasını sağlamak için çocukken yaptığımız şeyi yapıyoruz.
Bunu kurbanı oynayarak yapabiliriz (Oh zavallı ben, yaptığım her şeye bakın ve kimse minnettar değil! Bakın ne kadar iyiyim ve natürmort beni onaylamama, hastalık ve sefaletle vuruyor! Oh oh oh!). Ya da saldırgan davranarak, bağırarak ve diğerine hükmetmeye çalışarak dikkat çekeriz. Üçüncü bir mekanizma, diğerini çok fazla soru sorarak ve onu kontrol ederek taciz etmek. Dördüncü bir sistem sessizlik oynamak, teması reddetmek, konuşmamak ve tepki vermemek, böylece diğeri sizinle tekrar temas kurmak için elinden geleni yapacak ve bu size enerjisini verecektir.
Bu sistemler elbette diğerinin enerjisinin yolunuza akmasını sağlayacaktır. Ama sonra ne olacak? Diğeri artık enerjisi düşük ve enerjisini geri almak istiyor. Yani şimdi mekanizması enerji eksikliğiyle tetikleniyor. Şimdi, enerjisini sizden geri almak için, küçükken ailesinin enerjisini ona temin eden sistemi kullanacak. Ya size bağırır, tedavinizi hak etmeyen zavallıyı oynar, ya size bir sürü soruyla işkence eder ya da teması reddeder.
Bu, sevdiklerimizi neden incittiğimizi açıklıyor. İlk neden, enerjilerini, bir kez bedava verdikleri enerjiyi istiyoruz. Sevdiklerimizi en çok incitiyoruz çünkü bize başlangıçta bedavaya sevgi, enerji ve ilgi verdiler ve şimdi bunu kendi başımıza yapmak zorundayız ve öfkeliyiz ve onlara geri dönmek istiyoruz. Onların enerjisini hala ücretsiz olarak alma hakkına sahip olduğumuzu ve onu elde etmek için mekanizmamızı başlattığımızı düşünüyoruz. Onları en çok incitmemizin ikinci nedeni, kolaylık sağlamaktır: onlar her zaman etrafta bulunurlar, enerjileri mevcuttur, bu yüzden enerjimiz azaldığında, enerjilerini koparmaya ve bunu yaparak onlara zarar vermeye çalışırız.
Başka bir insandan enerji çalmak ona zarar veriyor.
Bununla ilgili ne yapabiliriz? Diğer insanlarla ancak zaten enerjiyle dolu olduğumuzdan emin olduğumuzda temas halinde olmalıyız, böylece onlarınkini çalmayacağız. Enerji dolu olduğumuzda ve insanlar arasında ne olduğunun bilincinde olduğumuzda, onu koparmak yerine diğerine enerji verebiliriz. Enerjimiz azaldığında birbirimizle tanışmamalıyız. Kendi başına enerji üretmek ve başkalarına bağımlı olmamak her bireyin sorumluluğudur.
Bu nasıl yapılır? Her zaman mevcut olan enerjiye bağlanarak. Bu, Evrenin enerjisidir. Bu enerjiye bağlanmanın en kolay yolu bir çiçeğin güzelliğini düşünmektir. Ayrıca bir nesnenin veya bir kişinin güzelliğini de düşünebilirsiniz. Güzel müzik dinleyebilir, doğada yürüyüşe çıkabilir, meditasyon yapabilir, dua edebilir, dans edebilir, resim yapabilir, olumlu metinler okuyabilir, yeryüzündeki görevinizde çalışabilir, kedinizi veya köpeğinizi sevebilir, size enerji veren her şeyi yapabilirsiniz.
Enerji seviyenizi artıran her aktivite ve davranışın bir listesini yapın. Partneriniz, patronunuz, çocuğunuz, ebeveyniniz ya da her kimseniz ile bir çatışma içinde olduğunuzu hissettiğiniz anda kendinizi bir araya getirmek ve enerjinizi yükseltmek için bir şeyler yapın. Enerji seviyeniz diğerine enerji gönderebilecek kadar yüksek olana kadar hiçbir şey söylemeyin. Enerji göndererek, diğerinden enerji çalmayacağınızdan emin olabilirsiniz. Bu bir aşk eylemidir. Enerji seviyenizi daha yükseğe çıkaramıyorsanız, başka bir yere gidin, sizin için bir şeyler yapın ve titreşimleriniz diğerini tekrar karşılayacak kadar yüksek olana kadar bekleyin.
Bir ilişkide önemli olan, diğerini mutlu etmek ya da diğerinin sizi mutlu etmesini beklemek değil, kendinizi mutlu etmek ve bu mutluluğu diğerine ücretsiz bir hediye olarak sunmaktır!
Başka bir insanı sevmek ona enerji veriyor!
Farkı gör? Sevdiklerinizi sevmek mi yoksa enerjilerini çalmak mı istiyorsunuz?
GIPHY App Key not set. Please check settings