Horoloji – Zamanda Dönüş

Saatler hakkında bilgi edinmeden önce bazı terminolojilere aşina olmalısınız. Horoloji, zamanı söylemek için saatler, saatler ve diğer cihazları yapma sanatıdır ve aynı zamanda zamanı ölçmenin çalışması / bilimidir. İnsanın yeryüzünde görünmesinden bu yana zamanı ölçmek için çaba gösterildi.

Aralıklarla işaretlenmiş mumları kullanmak, gökyüzünde güneşi izlemek, rezervuarları işaretlenmiş kandilleri ve saat / kum saati kullanmak zamanın ölçülme yöntemlerinden bazılarıdır. Belli oranda yanan tütsü dolu küçük metal veya taş labirentlerin yanı sıra düğümlü ipler de kullanılmıştır. Su saatleri gökyüzünün veya güneşin izlenmesine dayanmıyordu.

MÖ 1500 civarı en eski su saati Amenhotep’in mezarında bulundu. Yunanlılar tarafından Clepsydras olarak adlandırıldılar ve suyun sürekli bir oranda alttan küçük bir bütünden damlamasına izin veren eğimli kenarları olan taş kaplardı. Suyun sabit bir hızda yavaşça suyla dolmasına izin veren silindirik ve kase şeklindeki kaplar da Clepsydra’lardır.

Saatler, kasenin iç tarafındaki işaretlerle belirtilmiştir. Bu daha çok gece kullanılıyordu ancak gündüz saatlerinde de kullanıldığına inanılıyor. Altında bir delik olan metalden yapılmış bir kase, suyla dolu daha büyük bir kasenin içindeydi. Doldurur ve belli bir süre içinde batar. Su akışı öngörülemezdi ve doğru bir şekilde kontrol edilmesi zordu, bu nedenle suya bağlı saatler çok yanlıştı.

İnsanlar zamanı ölçmek ve anlatmak için daha doğru yöntemler geliştirmek istiyorlardı. Bir frekans yaratmak, kuvars kristal saatlerin ve zaman parçalarının geliştirilmesinde kristalin boyutuna, şekline ve sıcaklığına bağlıydı. Günümüzde hala popüler olan kuvars kristal saatler ve saatler.

Çoğu insan bunları karşılayabilir ve doğru zamanın biraz dışında olma eğiliminde olsalar da, fiyat için iyi çalışırlar. İlk saatlerde yelkovan yoktu ama doğal hareketleri vardı.

Her on iki saatte bir kurgu gerekiyordu. Başlangıçta saatler, işlevsellikten çok süsleme amacıyla giyilirdi. Taşınabilir saatlerin ağırlıkları pratik değildi. Başından beri insanın amacı zamanı ölçmektir ve bir zaman çizgisi size saatlerin bugün olduğu gibi nasıl olması gerektiğini gösterecektir. Saatlerde yeni işlevler var.

Kronometreleri, zaman dilimlerindeki zamanları, tarih ve saati vardır. Çoğu saate bir çeşit alarm yerleştirilir. Dick Tracy türündeki saatin gerçek olduğunu gerçekten görebiliyorum, olasılıklar sonsuz. Bazı yıllar kronolojik sırayla olmasa da olabildiğince yakınlar. Saatlerin nasıl geliştiğini öğrenmek çok ilginç.

Saatleri icat etmeye el atan insanların zihinlerinin ne kadar akıllı ve teknik olduğunu düşündüğümde inanılmaz. 1600 öncesi saatlerin itici gücü dengeli ağırlıklardı ve bu büyük bir problemdi. Bu onları etrafta taşımada zorluk yarattı. Henlien’e 1524’te saatli bir yaldızlı misk elma için on beş Florin ödendi. Aslında bu, saat üretimiyle ilgili bilinen en erken tarihtir.

Muhtemelen Fransız veya Alman olan saatler 1548’de ortaya çıktı. İsviçre ve İngiliz ürünleri 1575’te ortaya çıkmaya başladı. En çok gelişme ve yeniliğin yaşandığı dönemdi. İlk saat mekanizmaları çelikten ve daha sonra pirinçten yapılmıştır. Bu düz uçlu saatlerin hiçbir dengesi yoktu ve son derece yanlıştı. Spiral yapraklı ana yayların kullanımına başlandı.

Ağırlık asmadan hareket gücüne izin verildi. Bu saatler sürekli olarak doğru değildi. 1600’den 1675’e dekorasyon çağı denildi. Pratik saatler olmaktan ziyade dekoratif takılara dönüştü.

Tambur silindiri kasaları, önde ve arkada menteşeli, kubbeli kapaklı dairesel bir kasaya dönüştürüldü. İki tip Champleve Enamel vaka ve renkli mine ile doldurulmuş rahatlamış vakalar ortaya çıktı. 1620’de metal opak kapaklara alternatif olarak kasalara cam kristaller takıldı. Sahibi, camın şeffaf olması nedeniyle kapağı çıkarmadan saati görebildi. Saati görmek ve / veya saati ayarlamak için kapağın çıkarılması gerekiyordu.

1625 yılında Puritan filminden sade saatler çıktı. Süslü şekiller ve süslemeler çoğunlukla 1660’dan sonra kadın saatlerinde görülmeye başlandı. Spiral denge yaylarının saatlerde ilk kullanımı 1675’te gerçekleşti. Bir zaman parçasının doğruluğu artık kesirlerle ölçülüyordu. saatlerin kesirleri değil dakikalar. Saatçiler tarafından dakika ibresi olan ve artan doğruluktan dolayı dakikalara bölünen bir kadran oluşturuldu.

1675 yılında Charles II cepli yelekleri tanıttı. Erkekler artık saatlerini kolye ucunda değil ceplerinde taşıyorlardı. 1704, Dullier ve Debeaigre’nin mücevherleri yatak olarak kullanma yöntemini geliştirdiği yıldı. Sully, 1715’te her deliğin etrafında küçük bir lavabo oluşturmanın yüzey gerilimi nedeniyle yağı tutacağını belirledi.

1725’te horozda büyük bir elmas uç taşı bulmak yaygındı. 1750, saatçinin isimlerini kadranlara koymanın başlangıcını gördü, bu hiç yapılmamıştı. John Harrison tarafından 1761’de yapılan bir saat, o kadar doğruydu ki, onu deniz yolculukları sırasında boylamı ölçmek için kullandılar. 1775’te Champleve artık nadirdir.

Kendinden kurmalı saatler Purrelet tarafından üretilmeye başlandı. Rareguel tarafından üretilen bu saatler 1780’de üretildi. 1800 cep kronometresi hemen bulunabiliyordu ve son derece hassas bir saatti. 1814’te bir itme veya pompa kullanan ilk kişi, cırcırlı bir temel veya hareketli kaseyi açan pandantifi iterek çalıştırılan bir raflı bir itme veya pompa kullanan Massey idi.

İlk seri üretimi 1850’de Amerika Birleşik Devletleri kullandı ve karışık sonuçlar aldı. Metalurjide ilerlemeler1900 yılında yapıldı. İlk eşik saatinde denge yayının tanıtımı bu sırada yapıldı. Pille çalışan saatler 1952’de piyasaya sürüldü. 1970’den beri elektronik saatler çok başarılı oldu. Günümüz saatlerinde kuvars kristalleri ve hatta atom gücü kullanılmaktadır.

Horoloji alanında sürekli ilerlemeler kaydediliyor ve zaman takibi hiç bu kadar doğru olmamıştı.