Birkaç yıl önce işyerimin dışında bir bankta otururken etrafta koşturan iki kuşun her türlü gürültüyü çıkardığını fark ettim. Biri diğerinden çok daha büyüktü, bu yüzden yavrusunu beslemeye çalışan anne olduğunu varsaydım. Küçük kuşun, sevimli bir serçenin, ağzını açık tutmaktan başka hiçbir şey yapmayan bu nankör, çığlık atan küçük büyük kuşun ağzına yiyecek koymaya çalışırken aşağıya zıpladığına inanamadım. Yeterince yemek yememek. Anne tüm bu zıplamaktan yorulmuştu. Anneye biraz ara verip paylaşmaları için ekmek kırıntıları atacağımı düşündüm. ‘Yavru’ kuşun kendi kendini besleyeceğini düşünüyor musunuz – HAYIR! Hâlâ annesinin ayağa fırlayıp lokmaları ağzına koymasını bekliyordu. Bu canavar kuşun gerçek annesi bu olsaydı, babayı görmekten nefret ederdim! Yumurtalarını ‘yabancı’ yuvalara bırakan kuşları duydum ama yapabilecekleri en azından kendi boyunda bir taşıyıcı anne seçmek olabilir!
O zamandan beri ‘kuluçka parazitleri’ üzerine bir şeyler okuyorum – bu, bebeklerini büyütmeyi diğer kuşlara bırakan bu ölümcül annelere öyle diyorlar. Amerika kıtasında en popüler olanı, serçeye kıyasla oldukça büyük bir kuş olan Kahverengi başlı Cowbird gibi görünüyor. Serçeye yardım etmek için bir mülke girmeye karar verdim – vahşi kuş mülkü: kuş evleri ve besleyiciler, ayrıca hamamlar ve çeşmeler. Bu şekilde serçe, küçük delikli bir kuş evinde hareket edebilir ve daha büyük bir kuşun gelip büyütmesi için yumurtalarını bırakmasından endişe etmez. Doğanın istediği gibi kendi küçük serçelerini yetiştirebilir.
GIPHY App Key not set. Please check settings