Jake’in Kendi Hikayesi

Bu, Jake’in dünyasını gördüğü şekliyle kendi hikayesidir!

Çok genç hayatım hakkında pek bir şey hatırlayamıyorum, ama kendi hikayem gerçekten yaklaşık 14 hafta civarında, bu çok hoş çiftin yaşadığım yere gelip bir köpek yavrusu ararken başladı. Tek hatırladığım köpek kulübesinin köşesinde otururken dört genç bayan yavrusu merhaba demek için koştu. Çok güzel mavi merle collie yavrularıydı ve ben sadece sade, siyah beyaz bir Border collieydim. Hiç kimse beni istemeyecek diye kendi kendime düşünüyordum ve köşemde yalnız bir hayata teslim olmuştum. Ancak, şaşkınlık içinde, tutmak için aldıkları köpek yavrusu bendim.

Doğru, bundan en iyi şekilde yararlanacağımı ve beni eve götürmelerini umduğum için elimden geldiğince sıkı sıkı sarıldım ve onlara kocaman bir ıslak öpücük verdim. Bu benim açımdan kazanan bir hamle oldu, çünkü o zaman kendi hikayem gerçekten başladı ve beni eve götürdüler.

Asla pişman olmayacakları bir karar olacağına karar verdim ve o günden itibaren herkesin isteyebileceği en iyi arkadaş olmaya karar verdim. Yeni annem ve babamın yaşadığı eve geldiğimizde. Etrafta oynayacak başka köpek yavrusu olmadan mutfakta tek başıma otururken kendimi biraz kaybolmuş hissettim. Ama aylar geçtikçe çevreye daha alıştım ve küçük hayatımın tadını çıkarmaya başladım.

Burası benim için etrafta koşmak için bolca açık alan, kovalamak için gölgeler ve hatta yaklaştığınızda uçup giden tüylü şeyler olduğunu düşündüğüm yer.

Yine de birkaç hıçkırık yaşadım, ilk başta çok istekli olmadığım o kurşun şeylerden birinin üzerinde nasıl yürüyeceğimi öğrenme zamanı geldiğinde! Aslında teslim olmamak için çok uğraştım ama tahmin edebileceğiniz gibi yaptım!

Zaman geçtikçe, çiçek tarhlarında delikler kazmaktan, çiçeklerin dikilmesine yardımcı olmaktan ve sadece balık havuzuna düşmekten kaçınmaya kadar her şeyi yaptım, yeni hayatımın harika olacağını düşündüm.

Ben hakkındayken, şunu düşünmeme izin ver ohhh! Sanırım yaklaşık 12 aylık olmalıyım, evdeki her şey kutularda paketleniyordu. Burada neler oluyor? Kendi kendime hangi kutu benimdir diye düşündüm. Kendi hikayemin kıyıya yakın yeni bir evden devam etmek üzere olduğu ortaya çıktı …

Ne harika bir yerdi. Funda arasında eski güzel bir boğuşma yaşanacak pek çok yer, ayrıca plaj denen bir yer vardı. Ayaklarımı ıslattığım için ilk başta pek emin değildim, ki bu (ilk başta) hiç sevmediğim bir şeydi. Ama birkaç kez gittikten sonra, o kadar da kötü bir yer olmadığını anlamaya başladım. Koşabilir ve koşabilirdim ve gerçekten hiçbir yere varamazdım, ama bu önemli değildi.

Sonra bir gün herkesi şaşırttı, cesur olmaya karar verdim ve suya atıldım … Yippee !, Şimdi ayaklarımdan daha fazlasını ıslattım. Hey, bu eğlenceli gerçekten yüzebileceğimi düşündüm. Zaman geçtikçe plaja gittikçe daha fazla götürülmeyi dört gözle bekliyordum.

Ancak birkaç yıl sonra her şey tekrar kutularda paketlendi. Yine buradayız, diye düşündüm, bu sefer de nerede gidiyoruz? Beklemek için uzun sürmedi. Başka bir eve taşındık ama yine de denize yakın.

Şimdi neredeyse 6 yaşındayım (sanırım!) Ve eminim ki annem ve babam için sürekli bir eğlence kaynağı oldum, sanırım bir dosya dolu fotoğraflar ve pek çok güzel anılar var … şimdiye kadar dır-dir!

Hayat benim için çok güzeldi, bu yüzden anneme ve babama beni seçip o gün onlarla birlikte eve götürdükleri için büyük, ıslak burunlu bir teşekkür ederim. Şimdi tek yapmak istediğim onlarla birlikte yaşlanmak, zaman zaman kendi hikayemi güncellemek ve uzun yıllar birlikte hayatımızın tadını çıkarmak …