Dalmaçyalı: Bu cinsin kısa bir tarihi

Cins, bir zamanlar Avusturya’nın bir parçası olan Adriyatik Denizi’ndeki Batı Yugoslavya’da bir yer olan Dalmaçya’nın adını almıştır. Bununla birlikte, köpekler Dalmaçyalıların adını almadan çok önce dünyanın diğer bölgelerinde de biliniyordu.

Tarihçiler, 18. yüzyılın ortalarından beri bu güzel köpeğin referanslarını buldular, ancak aynı zamanda dünyanın diğer bölgelerinde de tarihçiler, türün, varlığını açıklayan gravürler, resimler, modeller ve erken yazılar gibi çeşitli benzersiz sanat türlerinde gösterildiğini keşfetti. Afrika, Asya ve Avrupa’da aynı büyüklükte benekli köpekler. Tarih ayrıca, eski çingenelerin bu köpekleri dünya turlarında taşıdıklarını da söyler, bu da cinsin büyük yaygınlığını ve popülaritesini açıklar.

Daha sonra Dalmaçyalılar, Avrupa’ya geziler yapan ve sık sık bazı göze çarpan benekli köpeklerle birlikte geri dönen İngiliz üst sınıf üyeleri tarafından Büyük Britanya’ya getirildi. Dalmaçyalılar, arabalarına eşlik etmek için onları kullanan İngiliz aristokrasisi tarafından kabul edildikten sonra, Dalmaçyalı kısa sürede bu alayların bir özelliği haline geldi. Köpeklere, vagonun arka aksının altına kendilerini yerleştirmeleri ve bazı durumlarda atları ayıran direğin altında yürümeleri öğretildi. Onlara ayrıca, görmek için etkileyici bir manzara olan ilk atın önünde ilerleyerek alayı yönetmeleri öğretildi!

1860’da Büyük Britanya ikinci köpek gösterisini düzenlediğinde, temsil edilen sadece beş ırk vardı. Bunlar arasında Dalmaçyalılar vardı ve tarih kayıtlarına kadar, bu, türün köpek gösterisi yarışmasındaki ilk görünüşüydü. İngiliz Dalmaçya Kulübü Başkanı olan Fred Kemp adında bir beyefendi ve yarım yüzyıldan fazla bir süredir birlikte olduğu bu türün üçüncü nesil sahibi olmasaydı, Dalmaçyalılar I.Dünya Savaşı’ndan sağ çıkamayabilirdi.

Bay Kemp, 1914 ile 1918 Ateşkes arasındaki zorlu ve çoğu durumda yıkıcı dönem boyunca köpekleri kulübesinde canlı tuttuğu ve bu sürenin sonunda üreme stoğu sağladığı ile tanınır. Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda İngiltere’deki Dalmaçyalıların başına gelenleri düşünmek heyecan vericidir. Popülaritelerinde oldukça ilerlediler, 1918’de Kennel Club’a kayıtlı iki Dalmaçyalı 1925’te 125’e ve 1932’de 889’a yükseldi. Dünyaca ünlü köpek şovu devam etti, I.Dünya Savaşı’nın ardından iki Dalmaçyalı girdi. 1934’te, en az 199 Dalmaçyalı giriş, 15’i verilen tür için sınıfları doldurdu.

Dalmaçyalı aynı zamanda bir “itfaiye köpeği” olarak çok ünlü rolüyle tanındı. Bunun, Londra’nın ahırlarında ve itfaiye binalarında haşarat öldürme işlevi için köpeklerin çıngırak olarak kullanılmasıyla başladığı ve uzmanlıkla yaptıkları söyleniyordu. Bugün birçok Dalmaçyalı, ustalarıyla birlikte itfaiye araçlarına binerken hala görülebilir. Dalmaçyalılar hala maskot olarak kabul edilir ve genellikle dünyanın dört bir yanındaki itfaiye binalarında bulunur.

Ancak Dalmaçyalı sadece “itfaiye köpeği” olarak bilinmez, aynı zamanda savaş zamanlarında nöbetçi olarak çalıştı, çoban köpeği ve taslak köpek olarak hizmet etti. Ayrıca sirk gösterilerinde palyaçoların “asistanı” olarak görüldüler, zekaları, yetenekleri ve gösterişli görünümleri onları bu faaliyete özellikle uygun hale getirdi.