Yeni Tasarımcı Köpek Cinsi – The Roodle

Paris Hilton gibi ünlüler, köpeklerini ışıltılı yakaya aksesuarlı Gucci çantalarında taşıyabilirler. Ancak tasarımcı köpeklerdeki son eğilim, sıradan insanların bu talihsiz eğilimi yakaladığını gösteriyor gibi görünüyor.

Bununla birlikte, insanlar sadece diamante tasmaları satın almak yerine, akılda kalıcı pazarlama isimleri olan melez köpekler talep ediyorlar. Spoodle, Groodle, Labradoodle, Spanador, Cavador ve Retrievador’a sahibiz. Şimdi millet, Roodle ile tanışın.

Kaniş, bir kaniş ve bir rottweiler arasındaki bir melezdir. Avustralya’nın Melbourne kentinden bir yetiştiricinin başarılı bir şekilde yaratılmasıdır. Fred Freeman, bazıları Hawaii kadar uzağa giden 3 litre karides yetiştirmeyi başardı.

Kanişlerin kıvrımlı tüyleri vardır ama daha büyüktür. Oldukça tıknaz ve uzun, sarkık kulakları olan oldukça büyükler. Bay Freeman, köpekleri bir rottweiler zekasına sahip, ancak uysal ve eğitilmesi kolay olarak tanımlıyor. Karalamaları da agresif değildir, tüy dökmez, kokmaz ve alerji ölçeğinde düşüktür.

Alerjik olmayan bir köpek yaratma fikri, labradoodle’ın orijinal yetiştiricisi Wally Conran’ı başlatan şeydi. Wally, o sırada Avustralya’daki Kraliyet Rehber Köpek Derneği’nin yöneticisiydi. Alerjenik olmayan bir rehber köpeğe ihtiyaç duyan biri Kılavuz Köpek Derneği ile temasa geçti ve Wally, bu amaca uyan bir kanişle bir labradoru başarıyla geçti.

Bu yüzden, labradoodle’ın kökenleri, şu anda safkan köpek olarak kabul edilenlerin çoğunun yaratılma biçimiyle oldukça uyumluydu. Yani belirli bir amaç göz önünde bulundurularak yaratılmışlardır.

Ancak labradoodle’ın popülaritesi bir dizi yeni problem yarattı. Yani, pek çok vicdansız insan, bazıları köpek yetiştirme tecrübesi olmayan ve hiç deneyimi olmayan ya da çok az deneyime sahip olanlar, labradoodle ya da diğer benzer melezleme deneyimleri çoğunlukta oldu. Talep, bu köpeklerin pahalı olduğu, arzın kısa olduğu anlamına geliyordu ve bu, birçok kişiyi bu yeni alana çekti.

Ancak, özellikle farklı cinsler arasında köpek yetiştirmek kolay değildir. Wally Conran’ın orijinal çabalarında, tüm labradoodle’ların alerjisi düşük değildi. Yeni karışımlar üretmeye gelince, bilgi eksikliği feci sonuçlar doğurabilir. Örneğin, benzer genetik zayıflıklara sahip iki köpeğin yetiştirilmesi, yeni yavruların doğmasına, bu ırklarla ilişkili sağlık sorunlarının artmasına neden olabilir. Diğer faktörler arasında eğilim bulunur. İnsanlar, terbiyeli yetiştiricilerin ürettiklerine bağlı olarak belirli özellikler bekliyorlarsa ve bizi tamamen farklı kılan bir köpek için çok para ödüyorlarsa, bu köpekler terk edilmiş olabilir.

Düşük alerjenik olarak satın alınan bir köpek söz konusu olduğunda, bu olasılık daha yüksektir ve şu anda ABD’de satın alınan birçok labradoodle’ın başına gelen tam olarak budur. Varyasyonun kaynaklandığı özenle yetiştirilmiş stokların özelliklerine sahip olmadıkları için barınaklarda sona eriyorlar.

Ve kötü yetiştirilmiş rottweiler’lerin çok agresif olabileceği göz önüne alındığında, eğer kaniş trendi aynı şekilde başlarsa, bu her yönden bir felaket olabilir. Özellikle de çocuklu bir aile, Bay Freeman’ın yarattığı karalamaların uysal doğasını bekleyen birini satın alırsa ve sonunda saldırgan, büyük bir köpek olursa.

Labradoodles, tutarlı ırklar değildir. Ve bir rottweiler fino köpeği melezlemesi elde etmek için on yıl harcandığı göz önüne alındığında, kanişlerin de tutarlı bir cins olmadığını düşünmek için her gösterge var. Bu, bir rottweiler’ı bir kanişle basitçe çiftleştirmenin, özellikle mizaçta size belirli özellikleri otomatik olarak kazandırmayacağı anlamına gelir.

Normalde, önerilen bir yetiştirici için bir dernekle iletişime geçmek bu tür sorunları çözecektir. Ancak tasarımcı köpeklerin bu cesur yeni dünyasında, durum her zaman böyle olmayabilir. Özellikle de labradoodles deneyimi yaşanacak bir şeyse.

Avustralya’daki Rutland Manor ve Tegan Park’taki yetiştiriciler, cinsi Guide Dog Association’dan bağımsız olarak keşfeden başka bir yetiştirici olan Don Evans’ın labradorları, kanişleri ve labradoodle’larından stoklarına başladılar. Bu labradoodles meşru labradoodle’lardı ve sonraki tüm üremelerin kayıtlarını tutuyorlardı. Ayrıca hangi katların düşük alerjenik olduğunu da belirlediler. Bir ‘labradoodle’ olarak nitelendirilen köpeğe ulaşmak için kapsamlı araştırma ve yetiştirme programları yürüttüler. Popüler bilginin aksine, sadece labradorlarda ve kanişlerde karıştırmanın ürünü değildirler. Bazı özellikler için ara sıra başka ırklar da kullanılmıştır.

Rutland Malikanesi ve Tegan Park’taki yetiştiriciler köpeklerini aramaya başladılar ve bu soydan gelenler, onları ayrım gözetmeksizin üretilen labrador-kaniş karışımlarından ayırmak için saygın yetiştiriciler olan Avustralya labradoodle’ları tarafından aramaya başladılar. Karışımlar kalite kontrollü değildi, birçoğu alerjikti, ancak alerjisi olan insanlar, alerjik reaksiyona girmeyeceklerini umarak onları satın almaya yanıltıldı.

Uluslararası Labradoodle Derneği, başlangıçta bu yeni tasarımcı köpeğin kalitesini ve özelliklerini korumaya yardımcı olmak için kuruldu. Yine de şimdi tüm labrador-kaniş melezlerine ‘Avustralya labradoodle’ları demeye çalışıyorlar. Bu başarılı olursa, tüketiciler düşündüklerini satın alıp almadıklarını ve sağlık gereksinimlerinin neye ihtiyaçları olduğunu belirleyemeyecekler. Nihai sonuç, dikkatsiz bir ilişki ve daha da dikkatsiz yetiştiriciler nedeniyle daha fazla terk edilmiş köpeklerin öldürülmesi olacaktır.

Kaniş için iyiye işaret değil.