Tırmıklama Bitkileri

Kapitone arılar 1800’lerde kadınlar için ikili bir amaca hizmet etti ve sonrasında bir zorunluluk, sıcak bir yorgan yarattılar ve kadınların sosyalleşmesi için bir fırsat yarattılar. Kapitone arılar, kadınların birbirlerine yorganları tamamlamaları, kişisel hikayelerini anlatmaları, yemek tariflerini değiş tokuş etmeleri ve çocuklar ve aileleri hakkında tavsiyelerde bulunmaları için toplandıkları bir dönemdi. Sosyalleşmeye ek olarak, kadınlar yaratıcılıklarını kullanabilir ve kreasyonlarını diğer kadınlarla paylaşabilirler.

Kapitone arıların ve kilise toplantılarının dışında, kapitone arılara katılan kadınların hayatları genellikle oldukça kapalıydı. Yaşamın ağır talepleri onları çoğu zaman diğer kadınlardan uzak bir şekilde evde tuttu.

Bugün, evin içinde ve dışında yaşamın ağır talepleri, kadınları hala sık sık birbirlerinden uzak tutmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri’nde kapitone arılar bir şekilde kalırken, bunlara katılan kadın sayısı sınırlıdır. Çoğu kadın, kapitone arıların sunduğu sosyal etkileşim türünü hâlâ arzulamaktadır. Ve böylece, başka sosyal ve yaratıcı çıkışlar buldular. Bu nispeten yeni satış noktalarından biri de scrapbooking.

1990’larda birçok kadın, manyetik albümlere yapıştırılmış fotoğraflardan daha fazlası olan fotoğraf albümleri oluşturmaya başladı. Değerli fotoğrafları ve hatıraları korumak için özel olarak tasarlanmış albümleri ve materyalleri kullanarak, hikayeler de anlatan sanat eserleri olan albümler yaratmaya başladılar. Fotoğrafların yanında hikaye ve anı yazma pratiğini günlüğe kaydetmek önemli hale geldi.

Gün geçtikçe daha fazla kadın, albüm yapma hobisini benimsemeye başladıkça, düzenli olarak bir araya gelerek albümleri üzerinde çalışmak üzere gruplar oluşturmaya başladılar. Bu toplantılar, toplantılar sırasında meydana gelen fotoğrafların kırpılması nedeniyle genellikle mahsul olarak bilinir. Kadınlar oturup albümleri üzerinde çalışırken sosyalleşiyorlar.
Kadınların arıları kapitone sırasında sosyalleşmeleri gibi, kadınlar da mahsul sırasında sosyalleşir. Günleri hakkında konuşurlar, aileleri ve çocukları hakkında tavsiyeler paylaşırlar, yemek tariflerini, sağlıkla ilgili ipuçlarını paylaşırlar ve en önemlisi hikayeler anlatırlar. Scrapbooking bitkileri, kadınlara kişisel hikayelerini anlatmaları için eşsiz bir fırsat sunuyor. Hikayelerinin tamamı fotoğraflarla önlerine dizilir ve fotoğraflarını albümlere yerleştirdiklerinde doğal olarak arkalarında kalan hikayeler hakkında konuşmaya başlarlar.

Kadınlar, kırpılırken hayatlarının hikayelerini paylaşırlar ve genellikle aralarında güçlü bağlar oluşturur. İlişkileri sıklıkla bu mahsullerin ötesine geçecektir. Birbirleriyle birlikte olmaktan zevk alan, ihtiyaç anında birbirlerine yardım eden, teşvik eden ve teselli eden bir arkadaş ağı olurlar.
Güney New Jersey’de bir arkadaşlarından birine ölümcül kanser teşhisi konduğunda bir araya gelen bir grup kadını düşünün. Hasta arkadaşları artık çocuk albümleri üzerinde çalışamayınca, albümü arkadaşları hastanedeyken evinde bir araya gelip ilkokul yaşındaki oğlu ve kızı için albümler hazırladılar. Sonra ona en yakın olanlar albümleri hastaneye götürür ve günlüklerinde ona yardım ederdi.
Bu süre zarfında kadınlar güldü, ağladı, hasta arkadaşlarının anılarını ve kişisel hikayelerini paylaştı. Hasta arkadaşlarına pratik ve anlamlı bir şekilde yardım edebildiler. Artık gittiğine göre çocuklarının içinde annelerinin anılarının olduğu albümler var.

Şu anda Amerika’da dört milyondan fazla kadının scrapbooking olduğu göz önüne alındığında, bunun gibi hikayeler alışılmadık bir durum değil. Scrapbooking, birçok kadın için sosyal ve yaratıcı bir çıkış ve onları önemli ve anlamlı yollarla birbirine bağlamanın bir yolu haline geldi.