Okul Öncesi Çocuklar için Çatışma Çözümü

Üniversiteden hemen sonra öğretmeye başladığımda, çocuklarla çok deneyimim vardı, ancak derecem siyaset bilimlerindeydi. İnsanlar bana anaokulunun öğretiminde BA’mın nasıl yararlı olduğunu sorarlardı, buna sık sık yanıt veririm, çok fazla çatışma çözümü yaparım. O zamandan beri Eğitimde Yüksek Lisans derecemi aldım ve Siyaset Bilimi derecem eğitim için eğitime bırakıldı, ancak uyuşmazlık çözümü profesyonel hayatımın büyük bir parçası olmaya devam ediyor. Çocukların çatışmaları vardır ve çocukluğun önemli görevlerinden biri, çatışmanın nasıl başarılı bir şekilde yönetileceğini öğrenmektir.
İdeal olarak, çatışma çözümünde eğitim, okul öncesi yaşta veya daha erken başlar. Ebeveynlerin uygun yardımı ile söz öncesi çocuklar bile bundan yararlanabilir. Çatışma çözme eğitiminin bu kadar küçük çocuklarla çalışabilmesi için özgün bir bağlam içinde sunulması gerekir. İlgili ve anlamlı bilgiler her zaman daha kolay öğrenilir ve daha derinlemesine anlaşılır. Henüz soyut düşünmeyen küçük çocuklar için bu abartılamaz. Bu nedenle, çatışmayı hafifletmeye yönelik çeşitli stratejilerin provasını vurgulayan çatışma çözme programları, daha büyük çocuklar için yararlı olabilir, ancak okul öncesi ortamda uygun olmayacaktır. Neyse ki, gerçek yaşam, çatışmaların üstesinden gelmek için stratejiler uygulamak için hiçbir fırsat kıtlığı sağlamaz.
Küçük çocukların karşılaştığı çatışmalar nelerdir? Yeni yürümeye başlayan çocuklar arasında en yaygın tartışmalardan biri, karşılıklı olarak arzu edilen bir oyuncakla ilgilidir. Bu, meşru olarak bir çocuğa ait olup diğerine ait olmayan bir oyuncak olabilir veya tüm aileye veya gruba ait ortak tutulan bir oyuncak olabilir. En iyi ebeveynlerin çocukları için yüce hedefleri vardır, onların iyi ve cömert insanlar olmalarını isterler. Bu meşru istek, çoğu zaman ebeveynlerin çocuklarını oyuncaklarını başkalarıyla paylaşmaya güçlü bir şekilde teşvik etmesine ve hatta zorlamasına yol açar. Pek çok kişinin anlayamadığı şey, nezaket ve cömertliğin zorunlu olarak güvenli bir yerden geldiğidir. Çoğumuz, bizim bir şeyimizi, özellikle de büyük değer verdiğimiz bir şeyi çalmaya çalışan birine vermeyi tatmin edici bulmuyoruz. Yine de çocuklarımızdan beklediğimiz tam olarak budur. Çocuğumuzun müttefiki ve koruyucusu olmaktan ziyade, saldırgan olarak deneyimledikleri çocuğun yanında yer alırız. Bencil veya açgözlü olarak algılanmaktan korkar ve çocuklarımızın cömert davranmasını sağlamaya çalışırız. Çatışmaya verdiğimiz yanıt, çocuğumuzun oyuncağını daha sıkı tutması gibi istenmeyen bir etkiye sahiptir. Aslında, artık oyuncakla oynamıyorlar bile, kimsenin onu alıp götürmediğinden emin olmak için onu tutuyorlar. Oyunda kendilerini kaybetmeleri gereken yerde, artık oyuncaklarının yakalanma tehdidine karşı son derece tetikteler. Ebeveynlerinin gurur duyacağı dostça karşılayan çocuklar olmak yerine, başka bir çocuk yaklaştığında söz konusu nesneye sahip olduklarını yüksek sesle ilan ederler. Ne yazık ki, haklarını savunacak kimse olmadığında bu savunma duruşu gerekli hale geliyor. Bu çatışmalar genellikle ağlama, çığlık atma ve kapma patlamaları ile noktalanır.
Öncelikle, her iki çocuğa da eşit derecede ait olan bir oyuncak için kavga eden iki çocuğun durumunu ele alalım. Her çocuğun nazik, cömert, sevgi dolu potansiyelini ortaya çıkaracak şekilde nasıl karşılık verebiliriz? İlk önce bir çocuğa saygı duyarak, bir tamamlama duygusu elde edene kadar bir oyuncağı özel olarak kullanması gerekir. Çocuğunuza bir oyuncağı başka bir şeye geçmeye hazır hissedene kadar kullanma özgürlüğü verildiğinde, söz konusu oyuncağı kavramasını gevşetebilir.
Öyleyse, çocukları paylaşmaya zorlamadan çatışmanın çözümüne nasıl yardımcı olabiliriz? Zaman içinde uygulandığında ve her iki çocuğun ihtiyaçlarına da gerçek bir saygı ile birleştirildiğinde, küçük çocukların çatışmaları barış içinde çözmeyi öğrenmelerine yardımcı olan birkaç basit strateji vardır. Ebeveynler ve öğretmenler olarak işlerimizden biri, çocuklara dünyada başarılı bir şekilde gezinmek için kullanmaları gereken kelimeleri vermektir. Çocukların öğrenmesi için yararlı bir ifade şudur: Bitirdiğinizde bunu alabilir miyim? Bu ifade, çocuğun ihtiyaçlarını doğrudan ancak yüzleşmeden karşılanmasını sağlar. İhtiyaçlarını belirtirken aynı zamanda diğer çocuğa, bitene kadar bekleyeceklerini ve kapamayacaklarını söylerler. Çoğu durumda, ağlama, kapma, çığlık atan bir kibriti başarılı bir diyaloğa dönüştürmek için gerekli olan tek şey bu basit cümle dönüşüdür. Çoğunlukla çocuk oyuncağı çabucak bitirir ve ona verir. Çocuğunuz oyuncaklarını kaptırmaya veya zorla bırakmaya alışmışsa, oyuncağı bitirene kadar kullanabileceği konusunda bir ebeveynden ek güvence alması gerekebilir. Oyuncağı bitirdiği belli olduğunda, onu bekleyen çocuğa gerçekten teslim etmesi için onu teşvik etmekte fayda vardır. Bu şekilde, pasif bir şekilde verilmesine izin vermek yerine oyuncağı aktif olarak veriyor. Bu, oyuncağı bırakmaya hazır olmadan önce kendisinden alındığını hissetmemesini sağlar. Oyuncağı teslim etmek de bir empati duygusu geliştirir. Yaptığı bir şeyin başka birinin nasıl hissettiğini etkilediğini ve başka bir kişiyi mutlu etme gücüne sahip olduğunu anlıyor. Çatışma sırasında küçük çocuğa empati öğretilemez. Gelişimsel olarak, başka kişilerin ihtiyaçlarına ancak bu ihtiyaçlar kendi ihtiyaçları ile çatışmadığı zaman cevap verebilirler. Çocuğun gelişim aşamasına uygun empati anlarını teşvik etmek önemlidir. Kendilerini hazır hissettiklerinde oyuncağı teslim etmeleri, kendileri için güvende hissettirecek şekilde cömertlik göstermelerine olanak tanır.
Sözlü çocuk söz konusu olduğunda, ebeveynler soruyu çocuğu da içerecek şekilde sorabilir. Örneğin, sen o oyuncağı istiyorsun, ama şimdi Tim onunla oynuyor. Bittiğinde onu alabilir misin diye soralım. Tim, işin bittiğinde o kamyonu Jane’e verebilir misin? Çocuk konuşmaya başladığında, konsepti çoktan entegre etmiş olacaktır. Basitçe bitti diyerek başlayabilir mi? Talebin anlaşılmaması durumunda yakındaki bir ebeveyn araya girebilir.
Çocuklara ayrıca, Birisi oyuncağını kapıyorsa ya da talep ediyorsa, bitirdiğimde onu alabilirsin demesi öğretilebilir. Bu onların haklarını korumanın bir yolu olarak hizmet ederken, aynı zamanda çocuğa henüz bir dönüşü olacağını bildirerek çatışmayı hafifletiyor.
Bir çocuğun aslında diğerine ait bir oyuncağa göz dikmesi durumunda, ebeveynleri kendi mallarınız hakkında düşünmeye davet ediyorum. Değer verdiğiniz iyi işler yapmak için paranızı saygıyla isteyen çeşitli hayır kurumlarına neşeyle çek yazabilirsiniz. Aynı zamanda, paranızı talep eden birine, ne kadar muhtaç olduklarına bakılmaksızın vermekten nefret edebilirsiniz. Metroya binerken mücevherlerimizi, cep defterimizi, hatta gazetemizi isteyen biriyle karşılaşıp onu alsaydık kim ihlal edilmiş hissetmezdi? Çocuklar, haklarına saygı duyulduğu sürece kendilerine ait bir şeyi vermeye ikna edilebilirler. Çocukların çoğu, önce kendilerinin sorulup sorulmadığını ve deneyimleri onlara oyuncaklarının iade edileceğine güvenmenin güvenli olduğunu gösteriyorsa verebilir.
Çocukların sadece kendilerine ait bir şeye sahip olmaları önemlidir. Bu, çok sevilen bir oyuncak hayvan veya battaniye veya özel olarak gördükleri başka bir şey olabilir. Ailedeki diğer çocuklar, belirli bir oyuncağın erkek veya kız kardeşlerinin özel oyuncağı olduğuna ve izinsiz dokunulmaması gerektiğine saygı duymayı öğrenebilirler. Yeni yürümeye başlayan çocuklara kesinlikle benim kelimesini anlamaları için güvenilebilir! ve bunu kullanma hakları dahilindedir. Ebeveynler, çocukların bir oyuna katılma isteğinde bulunmalarına yardımcı olabilir ve büyük kardeşlerin oyunlarında küçük kız kardeşleri için bir rol bulmalarına yardımcı olabilir. Sonunda bu tür bir problem çözme, çocuklar için ikinci doğa haline gelir, ancak bir yetişkinin çok fazla zaman harcaması olmadan olmaz. Çocuklar bir kardeşle oynamaya zorlanmamalıdır. Bu, etkili problem çözmekten ziyade kızgınlığa neden olur
Bahsedilmesi gereken özel bir durum, oyun tarihidir. Oyun tarihleri ​​benzersizdir çünkü oyuncakların tümü veya çoğu muhtemelen yalnızca bir çocuğa aittir. Hiçbir ebeveyn başka bir çocuğu evine davet etmek istemez ve onlara oyuncakların hiçbiriyle oynayamayacağını söylemek zorunda kalır. Aynı zamanda, tüm ilkelerinizi pencereden atmak ve çocuğunuzu hazır olmadıklarında paylaşmaya zorlamak istemezsiniz. Bir çocuğu, gerçeklerden önce bir oyun randevusuna hazırlamak önemlidir. Ebeveynler, çocuklardan özel olan bazı oyuncakları seçmelerini, daha sonra kişisel kullanım için kaldırmalarını ya da arkadaşlarının kullanmasına izin vermek istedikleri birkaç oyuncağı seçmelerini isteyebilirler. Ebeveynler ayrıca diğer çocuk evlerinde randevu oynamak için bir veya iki seçenekli oyun getirmek isteyebilirler.
Çatışma, birçok yetişkinin çekindiği bir şeydir. Çocuklarımızın çatışmaya girmesini izlemek korkutucu olabilir. Ancak küçük çocuklar, çatışmaları ilişkileri koparmadan çözmeyi öğrenmek için özel bir fırsata sahiptir. Şu anda bu kadar çok yaşayan çocuklar, uzun süre kin tutma eğiliminde değiller. Riskler çok yüksek hissetmeye başlamadan önce çocuklarımızın büyümesine yardımcı olmak için bu fırsatı değerlendirmeliyiz. Çatışmayı şimdi iddialı ancak çatışmasız bir şekilde yönetmeyi öğrenmek, yaşamları boyunca onlara iyi hizmet edecektir. Haklarına saygı duymak, artık tüm kalbiyle oyuna girme özgürlüğünü de sağlıyor.