Narsist ve Ailesi

Soru:

Narsist ve ailesi arasında “tipik” bir ilişki var mı?

Cevap:

Hepimiz hayatımız boyunca birkaç ailenin üyeleriyiz: doğduğumuz ve yarattığımız ailenin. Hepimiz acıları, tutumları, korkuları, umutları ve arzuları birincisinden ikincisine tam bir duygusal yük aktarırız. Narsist bir istisna değildir.

Narsist, insanlığa karşı ikili bir görüşe sahiptir: insanlar ya Narsisistik Arz Kaynaklarıdır (ve daha sonra idealleştirilmiş ve aşırı değerlidir) ya da bu işlevi yerine getirmezler (ve bu nedenle değersizdirler, değersizdirler). Narsist, ihtiyacı olan tüm sevgiyi kendisinden alır. Dışarıdan onay, onay, hayranlık, hayranlık, diğer bir deyişle dışsallaştırılmış Ego sınır işlevlerine ihtiyaç duyar.

Anne babasının ya da kardeşlerinin sevgisini ya da çocukları tarafından sevilmeyi istemez ve istemez. Onları şişirilmiş ihtişamının tiyatrosunun seyircisi olarak atıyor. Onları etkilemek, şok etmek, tehdit etmek, hayranlık uyandırmak, ilham vermek, dikkatlerini çekmek, boyun eğdirmek veya manipüle etmek ister.

Bir dizi duyguyu öykünür ve simüle eder ve bu etkilere ulaşmak için her yolu kullanır. O yalan söyler (narsistler patolojik yalancılardır, kendi benlikleri yanlıştır). Acınacak durumda ya da zıttı, dayanıklı ve güvenilir davranır. Olağanüstü entelektüel veya fiziksel kapasiteler ve başarılar veya aile üyeleri tarafından takdir edilen davranış kalıpları ile sersemletip parlıyor. Narsist, (küçük) kardeşleriyle veya kendi çocuklarıyla karşılaştığında muhtemelen üç aşamadan geçecektir:

İlk başta, yavrularını veya kardeşlerini, duruma göre eşinin veya annesinin ilgisi gibi, Narsisistik Arzına yönelik bir tehdit olarak algılar. Onun alanına girer ve Patolojik Narsisistik Mekanı istila ederler. Narsist, onları küçümsemek, incitmek (fiziksel olarak bile) ve aşağılamak için elinden gelenin en iyisini yapar ve sonra bu tepkiler etkisiz ya da üretken olmadıkça hayali bir her şeye kadir dünyasına geri çekilir. Bir duygusal yokluk ve kopma dönemi başlar.

Saldırganlığı Narcissistic Supply’ı ortaya çıkarmayı başaramayınca, narsist kendini hayal kurmaya, ihtişam sanrılarına, gelecekteki darbeleri planlamaya, nostaljiye ve incinmeye (Kayıp Cennet Sendromu) şımartmaya başlar. Narsist, çocuklarının doğumuna ya da aile hücresine (hatta yeni bir evcil hayvana!) Yeni ilgi odakları getirilmesine bu şekilde tepki verir.

Narsist, kıt Narsisistik Arz için rekabet içinde olduğunu düşünen her kimse, düşman rolüne düşürülür. Bu çıkmazın uyandırdığı saldırganlık ve düşmanlığın sınırsız ifadesinin meşru olmadığı veya imkansız olduğu durumlarda narsist, uzak durmayı tercih eder. Yavrularına veya kardeşlerine saldırmak yerine, bazen anında kopar, kendini duygusal olarak koparır, soğuk ve ilgisiz hale gelir veya dönüşmüş öfkesini eşine veya ebeveynlerine (daha “meşru” hedefler) yönlendirir.

Diğer narsistler bu fırsatı “aksilikte” görüyorlar. Yeni geleni “ele geçirerek” ebeveynlerini (veya eşlerini) manipüle etmeye çalışırlar. Bu tür narsistler kardeşlerini veya yeni doğan çocuklarını tekeline alırlar. Bu şekilde dolaylı olarak bebeklere yönelik ilgiden yararlanırlar. Kardeş ya da yavru, Narsist Arz’ın dolaylı kaynakları ve narsistin vekilleri haline gelir.

Bir örnek: Narsist bir baba, çocuğuyla yakından özdeşleşerek, annesinin minnettar hayranlığını güvence altına alır (“Ne kadar olağanüstü bir baba / kardeştir”). Ayrıca bebeğin / kardeşinin başarılarının bir kısmını veya tamamını üstlenir. Bu, narsistin ilişkilerinin çoğunda kullandığı bir strateji olan diğerini ilhak etme ve asimile etme sürecidir.

Kardeşler ya da soy yaşlandıkça, narsist onların geliştirici, güvenilir ve tatmin edici Narsisistik Kaynaklar olma potansiyellerini görmeye başlar. O halde tavrı tamamen değişti. Önceki tehditler artık umut verici potansiyeller haline geldi. En ödüllendirici olduğuna güvendiği kişileri yetiştirir. Kendisini putlaştırmaya, ona tapmaya, hayranlık duymaya, yaptıklarına ve yeteneklerine hayran kalmaya, ona körü körüne güvenmeyi ve itaat etmeyi öğrenmeye, kısacası karizmasına teslim olmaya ve çılgınlıklarına batmaya teşvik ediyor. ihtişam.

Bu aşamada çocuk istismarı riski – doğrudan ensest dahil olmak üzere – artmaktadır. Narsist, oto-erotiktir. Kendi cinsel çekiciliğinin tercih edilen nesnesidir. Kardeşleri ve çocukları onun genetik materyalini paylaşıyor. Onları taciz etmek veya onlarla cinsel ilişkiye girmek, narsistin kendisiyle seks yapmaya ne kadar yakınsa o kadar.

Dahası, narsist cinsiyeti ilhak açısından algılar. Partner “asimile edilir” ve narsistin bir uzantısı, tamamen kontrollü ve manipüle edilmiş bir nesne haline gelir. Narsist için seks, ötekinin kişiliğini yitirmenin ve nesneleştirmenin nihai eylemidir. Aslında diğer insanların bedenleriyle mastürbasyon yapıyor.

Küçükler, narsisti eleştirme veya onunla yüzleşme konusunda çok az tehlike arz eder. Onlar mükemmel, esnek ve bol Narsisistik Arz kaynaklarıdır. Narsist, hazzı, hayranlık uyandıran, fiziksel ve zihinsel olarak aşağı, deneyimsiz ve bağımlı “bedenler” ile cinsel ilişkiye sahip olmaktan alır.

Onlara narsist tarafından açıkça ve talep ederek veya örtük ve zararlı bir şekilde tahsis edilen bu roller, zihni henüz tam olarak oluşmamış ve bağımsız olmayan kişiler tarafından en iyi şekilde yerine getirilir. Kardeşler ya da yavrular büyüdükçe, narsistin eleştirel hatta yargılayıcı tavrına sahip olurlar. Hareketlerini daha iyi bağlam ve perspektif içine koyabilirler, güdülerini sorgulayabilirler, hamlelerini tahmin edebilirler.

Olgunlaştıkça, satranç oyunundaki akılsız piyonları oynamaya devam etmeyi sıklıkla reddederler. Geçmişte daha az direnebildiklerinde onlara yaptıklarından dolayı ona kin besliyorlar. Genelde yaptığı iddiaların çok gerisinde kalan gerçek itibarını, yeteneklerini ve başarılarını ölçebilirler.

Bu, narsisti ilk aşamaya tam bir döngü geri getirir. Yine kardeşlerini veya oğullarını / kızlarını tehdit olarak algılar. Hızla hayal kırıklığına uğrar ve değersizleşir. Tüm ilgisini kaybeder, duygusal olarak uzaklaşır, yok olur ve soğuk olur, kendisiyle iletişim kurma çabalarını reddeder, yaşam baskılarını ve zamanının kıymetini ve kıtlığını öne sürer.

Yüklü, köşeli, kuşatılmış, boğulmuş ve klostrofobik hissediyor. Kendisine tamamen yararsız hale gelen (hatta zarar veren) insanlara olan bağlılıklarından vazgeçmek istiyor. Neden onları desteklemesi gerektiğini ya da onlara eşlik etmesi gerektiğini anlamıyor ve kasten ve acımasızca tuzağa düşürüldüğüne inanıyor.

Ya pasif olarak (eylemde bulunmayı reddederek veya ilişkileri kasıtlı olarak sabote ederek) ya da aktif olarak (aşırı eleştirel, saldırgan, nahoş, sözlü ve psikolojik olarak taciz edici vb. Olarak) isyan eder. Yavaş yavaş kendi eylemlerini haklı çıkarmak için, net paranoyak tonları olan komplo teorilerine daldı.

Aklına, aile üyeleri ona komplo kuruyor, onu küçümsemeye, aşağılamaya ya da ona boyun eğdirmeye çalışıyor, onu anlamıyor ya da büyümesini engelliyor. Narsist genellikle nihayet istediğini elde eder ve yarattığı aile büyük üzüntüsüyle (Narsisistik Alanın kaybı nedeniyle) ve aynı zamanda büyük rahatlaması ve şaşkınlığı (kendisi kadar eşsiz birini nasıl bırakabilirlerdi) ile parçalanır. ?).

Döngü şudur: Narsist, kardeşlerini ya da yavrularını asimile etmeye ya da onları ilhak etmeye çalıştığı yeni aile üyelerinin gelişiyle tehdit altında hisseder, onlardan Narsisistik Arz alır ve kaynaklar büyüdükçe ve bağımsızlaştıkça bu yeni kaynakları idealleştirir, narsisizm karşıtı davranışlar benimser narsist onları değersizleştirir, narsist boğulmuş hisseder ve tuzağa düşürülür. narsist, narsist asiler paranoyaklaşır ve aile dağılır.

Bu döngü sadece narsistin aile yaşamını karakterize etmez. Hayatının diğer alemlerinde (mesela kariyeri) bulunur. İş yerinde narsist başlangıçta kendini tehdit altında hisseder (kimse onu tanımaz, o bir hiçtir). Sonra, onlardan Narsisistik Arz elde etmek için “beslediği ve geliştirdiği” bir hayranlar, dostlar ve arkadaşlar çemberi geliştirir. Onlara gereğinden fazla değer veriyor (ona göre onlar en parlak, en sadık, kurumsal merdiveni tırmanma şansı ve diğer üstünlükleri en yüksek olanlardır).

Ancak narsist, kendi tarafındaki bazı anti-narsisistik davranışları (eleştirel bir açıklama, bir anlaşmazlık, ne kadar kibar olsa da bir ret) izleyerek, daha önce idealize edilmiş tüm bu bireyleri değersizleştirir. Şimdi ona karşı gelmeye cesaret ettiklerine göre – aptal, korkak, hırs, beceri ve yeteneklerden yoksun, ortak (narsistin sözlüğündeki en kötü küfür) ve sıradışı bir kariyerle yargılanıyorlar.

Narsist, kıt ve paha biçilemez kaynaklarını (örneğin, zamanı) yanlış tahsis ettiğini hisseder. Kuşatılmış ve boğulmuş hissediyor. İsyan eder ve hayatının parçalanmasına yol açan ciddi bir kendini yenilgiye uğratan ve kendine zarar veren davranışlarda patlar.

İnşa etmeye ve mahvetmeye, bağlanmaya ve ayrılmaya, takdir etmeye ve değer kaybetmeye mahkum olan narsist, “ölüm arzusunda” tahmin edilebilir. Onu diğer intihar tiplerinden ayıran şey, dileğinin acı dolu hayatı boyunca ona küçük, işkence edici dozlarda verilmesidir.

Ek – Saklama ve Ziyaret

Tam teşekküllü Narsisistik Kişilik Bozukluğu (NPD) teşhisi konan bir ebeveyne velayet hakkı verilmemeli ve gözetim altında yalnızca sınırlı ziyaret hakları verilmelidir.

Narsistler, çocuklara ve yetişkinlere aynı muameleyi yaparlar. Her ikisini de narsisist arzın kaynağı, salt tatmin araçları olarak görüyorlar – önce onları idealize ediyorlar ve sonra onları alternatif, daha güvenli ve daha itaatkar kaynaklar lehine değersizleştiriyorlar. Bu tür bir tedavi travmatiktir ve uzun süreli duygusal etkilere sahip olabilir.

Narsistin başkaları tarafından konulan kişisel sınırları kabul etme ve bunlara uyma konusundaki yetersizliği, çocuğu yüksek istismar riskiyle karşı karşıya bırakır – sözlü, duygusal, fiziksel ve genellikle cinsel. Sahipliği ve ayrım gözetmeyen olumsuz duyguları – öfke ve kıskançlık gibi saldırganlık dönüşümleri – “yeterince iyi” bir ebeveyn olarak hareket etme yeteneğini engelliyor. Pervasız davranış, madde bağımlılığı ve cinsel sapkınlık eğilimleri çocuğun refahını ve hatta hayatını tehlikeye atar.