Malta Büyüsü

Telif Hakkı 2006 Cari Haus

Oğlumuz eğitimini ilerletmek için eve geri döndüğünü ve yanında Maltalı olan P.J.’yi de getirdiğini duyurduğunda, eşim ve ben en azını söylemek konusunda biraz endişeliydik. Her şeyden önce, hiç Maltalı görmemiştik ve isteyip istemediğimizden bile tam olarak emin değildik. İkincisi, istediğimiz zaman gelip gitme esnekliğiyle olduğu gibi hayatımızdan da büyük keyif aldık. İstediğimiz zaman sessizce vakit geçirebileceğimiz veya eğlenmek için dışarı çıkabileceğimiz gerçeğinden de keyif aldık.

Oğlumuzun tekrar eve dönmesiyle işlerin bir şekilde değişeceğini biliyorduk, ancak tam zamanlı çalışması ile okula gitmesi arasında onu pek görmeyi beklemiyorduk. Peki ya köpek? Oğlumuzun çoğunu görmeseydik, köpek de oğlumuzun çoğunu göremezdi, bu da kocam ve benim yakında bir “üçlü” olacağımız anlamına geliyordu. Sadece geçici olduğunu bilerek durumu tolere edeceğimize karar verdik, ancak ikimiz de önceki esnek hayatımıza çok yakında geri döneceğimize dair güvence istiyorduk.

Kısa süre sonra taşınma günü geldi ve mobilya ve kutular eve taşınırken, kocaman siyah gözlü bu meraklı küçük tüylü beyaz köpek aniden kapıya girerek belirdi. Kocamla benim kanepede oturduğumuzu bile kabul etmedi ve bunun yerine odadaki her şeyin envanterini çıkarıyormuş gibi odadan odaya koşuşturmaya başladı. Kesinlikle hiçbir korku göstermedi ve hiç kimse bunun sanal yabancılara ait bir eve ilk gezisi olduğundan asla şüphelenmezdi. Araştırmasını tamamladığında, sanki her şeye onay damgasını vermiş, kucağıma atlamış, kıvrılmış ve hemen uykuya dalmış gibiydi. Bunun, tur seanslarındaki birçok kıvrılmanın başlangıcı olduğunu bilmiyordum.

Üç yıldan biraz daha uzun bir süre önce olan o gün, en azından söylemek gerekirse, kesinlikle hayatımızı değiştirdi. Arabamızın artık arka koltukta belirgin bir şekilde sergilenen bir köpek arabası koltuğu var ve araba, içinde P.J. mutlu bir şekilde tünemiş olmadan garaj yolundan nadiren çıkıyor. Bir zamanlar düzenli olan oturma odamızda şimdi, her zaman evin her yerine dağılmış olan sayısız köpek oyuncağını ve çiğ deri çiğnemeyi tutmak için orada oturan büyük bir sepet var. Boş tur diye bir şey yoktur. P.J. sadece tüm turların “eşit yaratıldığını” değil, aynı zamanda tüm turların kendisi için yaratıldığını düşünüyor. Hem kocam hem de ben sık sık kendimizi … köpekle tam bir sohbet ederken buluruz. Her kelimeyi dinlerken kulakları canlanarak dikkatle orada oturacak. Ayrıca kanepenin arkasına tünemeyi sever ve kapıya çıkan ya da gelmeyen her kuş, sincap, köpek veya kişinin gelişini gururla duyurur.

Evet, hayatlarımız kesinlikle değişti. Artık istediğimiz zaman gelip gitme esnekliğine sahip değiliz. Artık sessiz sığınağımız yok. Karşılığında, ikimiz de kapıdan her girdiğimizde heyecanla havlayan ve kuyruğunu sallayan sevimli, tuhaf, küçük bir arkadaşımız var. Eğlencemiz şimdi P.J.’yi parka götürmekten veya oyun oynamadan ibarettir ve sessiz zamanımız, o uyurken bu küçük kürk yumağını tutmaktır.

Oğlumuz okulunu tamamladı ve şimdi hayatının yeni bir aşamasına geçiyor, ancak P.J.’yi bizimle bırakıyor. Elbette bu düzenlemeden çok memnunuz ve artık P.J.’siz bir hayatı hayal bile edemiyoruz. Malta Büyüsü ile gerçekten kalbimizi çaldı.