Köpek uzmanları arasında kemiklerin bir köpeğe çiğ, pişmiş, sert veya yumuşak verilip verilmeyeceği ve hatta verilip verilmeyeceği konusunda bir fikir ayrılığı vardır. Bununla birlikte, bir noktada tam bir anlaşma var, asla bir köpeğe tavuk, domuz eti, kümes hayvanı ve tavşandan kemikler ayırmayın (gerçi düdüklü tencerede çok yumuşak olana kadar pişirilmiş tavuk kemikleri oldukça besleyici ve güvenli olabilir. ).
Bir kemik iliği kemiği, bir köpek için yapılan tedavinin geleneksel sembolüdür ve açıkça bunu takdir eder. Küçük köpekler için çok büyük ve zor olabilir. Aslında, büyük ırklar genellikle kemikleri küçük olanlardan çok daha iyi kullanırlar. Dana etinin omurga ve omuz kemikleri, eklem kemikleri ve yumuşak kaburga kemikleri gibi çoğunlukla kıkırdak olan kemikler, tamamen tüketilebilecek iyi çiğneme malzemeleridir.
Gerçek tehlike, özellikle küçük köpeklerde, çiğnenmiş kemik köpeğin midesindeki diğer kalıntılarla karıştırılmamışsa, bağırsak sıkışmasıdır. Küçük bir miktar yemekten hemen sonra verilirse sorun yaratmamalıdır. Kıyma ve biftek kemikleri daha tehlikelidir. Dikkatli yiyiciler sadece et ve yağı temizler, ancak açgözlü gobblerlar pürüzlü kemik kıymıklarından iç yaralanma riskini taşır. Aynı şey kuzu kemiği bacağı için de geçerlidir.
Kendi köpeğinizle izleyeceğiniz en iyi politika nedir? Dört ila altı aylık bir diş çıkaran yavru köpeğin her zaman çiğnemek için gerçek veya taklit bir kemiği olmalıdır. Yetişkin bir köpeğe ara sıra yapılan tedavilerde olduğu gibi uygun bir kemik verebilirsiniz – örneğin, haftada bir. Ona muazzam bir zevk verecek, dişlerini temiz tutmaya ve tartardan uzak tutmaya yardımcı olacak ve onu birkaç saat meşgul edecek. Ancak bir naylon kemik, risksiz aynı avantajları sunar!
GIPHY App Key not set. Please check settings