Şükran Günü tatili boyunca ailemiz tuhaf bir durumda buldu. Kocam kısa süre önce kendi şirketinde terfi etmiş ve bu da bizim yeni bir şehre taşınmamıza neden oldu. Geçişi Kasım ortasında yaptık, bu da Şükran Günü için planlamayı neredeyse imkansız hale getirdi. Yeni bir evi kapatmak, eski evimizi satmak, taşınmak ve yerleşmek konusunda yapacak o kadar çok şey vardı ki, normalde hazırladığımız ziyafet yerine basit bir Şükran Günü yapmaya karar verdik. Şükran gününden bir gün önce, kutular hala açılmışken ve çocuklar yeni ortama uyum sağlamaya çalışırken, birkaç yıldır birlikte çalıştığı eş çalışma arkadaşlarımdan bir hediye sepeti aldık.
Sepetin kendisi çok büyüktü ve dünyanın dört bir yanından gurme gıda ürünleri içeriyordu. Sepetin ne kadar büyük olduğunu görünce hem kocam hem de ben bu jest için minnettar ve minnettarız. Yine de, onu buzdolabının üzerine yerleştirdik ve işleri düzene sokmak için hemen işe geri döndük. Ertesi gün, ilk defa kendimizi bir pizza eşliğinde Şükran Günü’nün tadını çıkarırken bulduk. Söylemeye gerek yok, herkes için biraz iç karartıcıydı. Yemek yedikten sonra, masaya oturduk ve yerleşmek için hala yapılması gerekenleri öğrettik. Hepimiz yorgunduk ve genellikle Şükran Günü’ne eşlik eden aile yakınlığı duygusunun yerini genel bir halsizlik aldı.
Kocam gönderdiğimiz hediye sepetini hatırladı ve masaya getirdi. Birlikte açtık ve içerdiği tüm harika meyveleri, etleri, peynirleri ve tatlıları denemeye başladık. Kısa bir süre sonra hepimiz geçmiş Şükran Günü ve geleceğe dair umutlarımız hakkında konuşup gülüyorduk. Sanırım aile olarak daha önce hiç olmadığı kadar uzun süre masada oturduk. Denemek için tüm bu harika yiyeceklere sahip olmak herkesin ruhunu yaşıyor gibi görünüyordu ve bize hala bir aile olduğumuzu ve karmaşık bir hareketin bile birlikte tatilin tadını çıkarmamızı engelleyemeyeceğini hatırlattı. O hediye sepeti için minnettarım ve bir Şükran Günü için her zaman değer vereceğim.
GIPHY App Key not set. Please check settings