Altı aylıkken evlat edinilen Joseph telaşlı ve bazen yatıştırması zor bir bebekti. Bunun, evlat edinme ayarlamasında normal bir bebek sorunları olduğunu düşünen Pat ve Robert buna çok az dikkat ettiler. Joseph iki yaşına geldiğinde ve diğer çocukları kreşte ısırmaya başladığında, bunu herkesin iyi olduğunu varsaydığı korkunç iki yaşındaki evreye bağladılar. O yıl ısırık hiç bitmemiş olsa da, birkaç değişiklikle Joseph yıl boyunca başardı. Öğretmenler onun ne kadar zeki olduğunu övdü. Altı yaşına geldiğinde, okul gününün artan süresi neredeyse dayanabileceğinden fazla görünüyordu. Bazen bir seferde saatlerce çığlık atan Joseph iş yapmaz ve günün geri kalanını tecritte geçirirdi. Başkaları onu yatıştırmaya çalıştığında sıyrılma eğilimi gösteren Joseph, davranışları artacağı zaman okul personelinden kaçmaya alışmıştı. Çoğu durumda bu, Joseph’in güvenlik görevlileri, müdürü veya koçları tarafından zaptedilmesine yol açar. Sonunda Joseph gidilen ve okuldan uzaklaştırılan okulların bir listesini toplamaya başladı. Joseph 5. sınıfa geldiğinde, dışa karşı çıkma ile ortaya çıkan şiddetli patlaması ona yerel tedavi merkezlerinde iki farklı kalış kazandırdı. Başka nereye döneceklerini veya başka ne yapacaklarını bilemeyen ve başarısız terapi girişimlerinden sonra ve sekizden fazla psikiyatrik ilacın Joseph’in zombi gibi görünmesine neden olmaktan başka pek bir faydası olmadığı kanıtlandı, Pat ve Robert, diğer seçeneklerinin Joseph’i yatılı bir erkek okula gönder.
Ne yazık ki yukarıdaki hikaye, evlat edinen ebeveynlerin karşılaştığı alışılmadık bir durum değil. Her zaman bir kargaşaya veya ev dışında yerleştirmeye yol açmasa da, birçok evlat edinen aile hayallerini kurdukları barışçıl aileyi yaratmak için yıllarca mücadele ediyor. Ne yazık ki, bu tür bir aile uyumunu engelleyen ana engellerden biri, evlat edinilen çocuğun durumunu anlamak söz konusu olduğunda en az anlaşılanlardan biridir. Engel travmadır .
İster doğumdan itibaren ister yaşamın ilerleyen dönemlerinde evlat edinilmiş olsun, tüm evlat edinilen çocuklar bir dereceye kadar travma yaşamıştır. Travma, uzun süreli, ezici veya öngörülemeyen herhangi bir stresli olaydır . İstismar, ihmal ve aile içi şiddet gibi çocukları etkileyen olaylara aşina olmamıza rağmen, yakın zamana kadar travmanın evlat edinilmiş çocuklar üzerindeki tam etkisi anlaşılamamıştır.
Bilim Şimdi Neyi Gösteriyor
Bilimsel araştırmalar, ikinci trimester kadar erken bir zamanda, insan fetüsünün işitsel işleme yeteneğine sahip olduğunu ve aslında, rahimde reddi işleyebildiğini ortaya koymaktadır. Yeni doğan evlat edinen veya bu konuda evlat edinilen herhangi bir yaştaki kişinin hissettiği reddedilme ve terk edilmeye ek olarak, çok daha büyük travmanın çoğu zaman yenidoğanın zihin ve vücut sisteminin işleyemeyecek şekilde meydana geldiği kabul edilmelidir. biyolojik figürün kaybı. Herhangi bir bilişsel farkındalığın çok ötesinde, bu deneyim vücut hücrelerinin derinliklerinde depolanır ve rutin olarak evlat edinilen çocuk için yaşamın sonraki dönemlerinde kaygı ve depresyon durumlarına yol açar.
Bu ilk deneyim çok uzun zamandır onaylanmadan gittiği için, ebeveynlerin anlaması artık zor. Doğruyu söylemek gerekirse, tıp camiası bu erken deneyimi hâlâ dikkate almıyor. Bununla birlikte, bu erken deneyim genellikle çocuğun orijinal travmasıdır. Bu noktadan sonra çocuğun yaşamında daha birçok travma meydana gelebilir. Bunlar arasında erken doğum, tutarsız bakıcılar, istismar, ihmal, kronik ağrı, anneden ayrılarak uzun süreli hastaneye yatışlar ve ebeveyn depresyonu bulunur. Bu tür yaşam olayları, çocuğun duygusal gelişimini, hatta bazen fiziksel gelişimini kesintiye uğratır ve daha sonra ebeveynleri ve akranlarıyla anlamlı ilişkilerde strese tahammül etme becerisini kesintiye uğratır.
Travmanın önemli bir yönü, basitçe bir çocuk travmatik bir ortamdan uzaklaştırıldığı için, bunun sadece travmayı çocuğun belleğinden kaldırmadığını kabul etmektir. Aslında stres, travmatik anıların kilidini açmanın tek birincil anahtarı olarak kabul edilmektedir. Ne yazık ki hem evlat edinilen çocuk hem de aile için, çocuğun hayatındaki çoğu travmanın deneyimi, travmatik deneyimlerin tipik olarak insan ilişkileri bağlamında ortaya çıkmasıdır. Bu noktadan sonra, bir ilişkinin ortasındaki stres, çocuk için travmatik bir yeniden deneyim yaratacak ve çocuğu, aksi takdirde diğer insanlar için tehdit oluşturmayacak bir ortamda kendini tehdit altında, korkmuş ve bunalmış hissetmesine yol açacaktır.
Evlat Edinilen Çocukta Travmayı İyileştirmenin 10 Anahtarı:
1. Travma çocuklarda korku ve stres hassasiyeti yaratır. Doğuştan evlat edinilmiş bir çocuk için bile, iç sistemleri biyolojik ebeveynleri ile kalan bir çocuktan çok daha hassas ve korkutucu olabilir. Çocuğun geliştiği ilk dokuz ayı da göz önünde bulundurmalısınız. Bu erken deneyimlerin de önemli sonuçları olabilir.
2. Çocuğunuzun gösterdiği korkunun farkına varın ve bunun farkında olun. Sarılmak, sızlanmak, yabancılar arasında ayrım yapmamak vb. Gibi verilen küçük sinyallere daha duyarlı olun ve uyun. Hepsi çocuğu yaklaştırarak, tutarak, taşıyarak ve çocuğa iletişim kurarak karşılanabilecek güvensizlik işaretleridir. o korkuyor, ama onu güvende tutacaksın.
3. Travmanın kendi yaşamınızdaki etkisini kabul edin. Ebeveynlerin sahip olabileceği en büyük anlayışlardan biri kendini anlamaktır. Araştırmalar bize iletişimin sözlü olmaktan çok sözlü olmayan olarak gerçekleştiğini söylüyor. Geçmiş travmanın kendi yaşamınızdaki etkisini anlamak, tepkilerinizin mevcut ebeveyn / çocuk deneyiminizden farklı bir yerden geldiğinde daha duyarlı olmanıza yardımcı olacaktır. Ebeveynler sürekli stresli bir ortama yerleştirildiğinde, geçmiş travmayı yeniden yaşamak yaygındır.
4. Mümkün olduğunda harici duyusal uyarımı azaltın. Televizyonu, ezici ortamları, aynı anda birlikte oynayan çocukların sayısını ve geniş aile toplantılarını azaltın. Bu olayların olması gerektiğinde, çocuğu yakın tutun, strese girebileceğini ve gerektiğinde size gelebileceğini ona açıklayın.
5. Zaman Aşımı Yerine Zaman Aşımı Yapın. Stresli ve korkmuş çocuğu, davranışları hakkında düşünmesi için köşeye göndermek yerine, onu size getirin ve güvende ve emniyette hissetmesine yardımcı olun. Dahili olarak, bu ona eylemleri hakkında düşünme yeteneği sağlayacaktır. Zamanla ders verme zamanı olmasa da, çocuğunuzun stresini yatıştırması ve sonra daha net düşünmesi için bir fırsat sağlayacaktır. Bir başka etkili anahtar da çocuğun ne kadar zamana ihtiyacı olduğuna karar vermesine izin vermektir.
6. Travma geçirmiş çocuklara vurmayın. Bunu yapmak sizi yalnızca bir tehdit olarak tanımlayacaktır. İncil ayeti çubuğu ayırır, çocuğun koyun yetiştirmesiyle konuşmasını bozar. Koyunu ve asayı, başıboş kaldığında onu sıraya geri çekmeleri için yönlendirmek için bir çubuk kullanılır. Çocukları vurmak, tıpkı koyunlar gibi, onların sizden korkmalarına ve birçok durumda kaçmalarına veya karşılık vermelerine neden olacaktır.
7. Dünyada asla yeterince sevgi yoktur. Zaman için çok basit bir teknik, sevgi reçetesi 10-20-10 ‘dur. Bir çocuğa sabah ilk iş olarak, öğleden sonra 20 dakika ve akşam 10 dakika kaliteli zaman ve ilgi gösterin. Bu zamana uymanın en olumsuz davranışlar üzerinde büyük bir etkisi olduğu kanıtlanmıştır.
8. Çocuğun stresini ve korkusunu anlamak için sınıfta bir BEP’i teşvik edin. Bu, ev ödevi, oyun alanı, akran etkileşimi, öğle yemeği vakti ve beden eğitimi gibi hayati alanların ele alınmasına yardımcı olabilir. Hepsi, azaltılmış yapı ve artan stresin ortak alanlarıdır.
9. Stres ve travmanın aileler üzerindeki etkisi konusunda kendinizi eğitin. Çocuğunuzu yaşadığı zorluklar için günah keçisi yapmamaya çalışın, bunun yerine acı veren deneyimlerini iyileştirmek için gerekli ortamı yaratma sorumluluğunu üstlenin. Mevcut birçok kaynak için aşağıya bakın .
10. Destek arayın. Travma öyküsü olan bir çocuğa ebeveynlik etmek, en iyi ebeveynin zararına neden olabilir. Ara sıra bakım, sorunların tartışılması ve yemek paylaşımı için bir destek sistemi arayın. Bu kadar küçük adımlar, özellikle stresli zamanlarda çok yol kat edebilir.
Son olarak, harika bir ebeveyn olduğunuzu asla unutmayın. Stresli zamanlarda her zaman böyle hissetmezsiniz, ancak hem siz hem de çocuğunuz birlikte olmak zorundaydınız. Çocuğunuz size kendinizle ilgili onsuz düşündüğünüzden çok daha fazlasını öğretecektir. Yakıt ikmali yapmak, bağlanmak ve iletişim kurmak için kendinize zaman verin. Son olarak, güvenli bir ebeveyn ilişkisi çocuğunuza verebileceğiniz en büyük hediyedir. Ebeveyn ilişkisi güvenli olduğunda bu, çocuğun bir vakıftan büyümesine izin verecektir.
Telif hakkı 2006 Dr. Bryan Post. Tüm hakları Saklıdır.
GIPHY App Key not set. Please check settings