Elma Ağaçlarının Tarihi

Elma ağaçları, kolonyal Amerika’da en popüler olarak yetiştirilen meyve ağacıydı ve pratik olarak her yerleşim yeri çiftliği ve arka bahçedeki bahçıvan, bu kolayca yetiştirilen meyve ağacını dikti ya da daha kolay, kalıcı bir gıda kaynağı oluşturmak için elma tohumu ekilebilirdi. Yetiştirilen bu elma ağacı ürünleri taze olarak yenebilir veya kurutulabilir ve daha sonra yenmek için birçok farklı şekilde saklanabilir. Elma ağaçlarının varlığıyla ilgili tarihsel örnekler folklor, efsaneler, oyulmuş tabletlerdeki taş görüntülerden, mezar sunumları için tabakların üzerindeki taşlaşmış elma dilimlerinden ve İbranice İncil kutsal metinlerinden ve şiir, şarkılar, edebi yayınlardan sayısız yazılardan çok sayıda referanslardan belgelenmiştir. ve antik dünyadaki tüm uygarlıkların hayatta kalan diğer birçok hesabı. Elma ağacı meyvesinin en eski arkeolojik kanıtlarından biri, karbon atomlarının radyokimyasal analizi ile MÖ 6500 tarihli Jericho, Ürdün’deki kazıların kalıntılarından geliyor.

Eski bir Mezopotamya mezarının bir tabağında bulunan taşlaşmış elma dilimleri kalıntıları, kraliyet mezarlığı MÖ 2500 yılına dayanıyor ve güney İran’da ortaya çıkarıldı. Elma ağacının meyvesiyle ilgili eski tarihsel kayıtlarda, başka hiçbir meyvenin eşleşemeyeceğine dair anlaşılmaz bir kanıt var gibi görünüyor. Yunan ve Romalı filozofların, şairlerin, tarihçilerin ve edebiyat ustalarının elmalara gösterdiği ilgi, Rönesans ressamlarına, kraliyet aşçılarına Rusya’nın Çarlarına ve daha pek çok referansa kadar uzanmıştır.

Sömürge Amerika’da elma ağaçları 1600’lerde Boston, Massachusetts’te William Blackstone tarafından meyve bahçelerindeki tohumlardan yetiştirildi ve ekildi. Washington DC’deki Ulusal Kütüphane’de dosyalanan ilk belgeler, Massachusetts’teki tüm arazi sahiplerinin 1640’larda elma ağaçları yetiştirmeye başladığını gösteriyor.

Ünlü kaşif ve botanikçi William Bartram, Seyahatler adlı kitabında yazdı, 1773’te Alabama, Mobile yakınlarında seyahat ederken çok başarılı bir durumda iki veya üç büyük elma ağacını gözlemledim. 1773’te Alabama’da yetişen bu büyük elma ağaçlarının Creek Kızılderilileri tarafından ekilen tohumlardan çok kolay bir şekilde yetiştirilebileceğini anlamak önemlidir. Bu tohumlar, Amerika Birleşik Devletleri’nin doğu kıyısındaki Amerikalı sömürgecilerden veya Mobile’ın kuzeyindeki tarım arazisi hibeleri alanlarına yerleşen Fransız çiftçilerden Kızılderililer tarafından elde edilmiş olabilir. William Bartram’ın 40 yıl sonra yayınlanan Travels kitabına göre General Oglethorpe, 1733’te Gürcü çiftlikleri ve meyve bahçeleri için değerli olabilecek subtropikal ve ılıman çeşitli bitkiler dikmeyi planladı. William Bartrams’ın babası John Bartram’ın Doğu Florida’ya (Florida, Georgia ve Carolinas) ziyareti, en azından kısmen, İngilizleri Doğu Florida’dan sürdükten sonra Englands’in bitki kaynaklarının envanterini çıkarma girişimiydi.

Birçok modern botanikçi, bugün bildiğimiz iyileştirilmiş elmanın, çapraz tozlaşma için genellikle elma ağaçlarıyla birlikte ekilen yengeç elmasından geldiğine inanıyor. Eski belgeler, yetiştirilen elmanın yengeç ağacından veya yabani elma-Pyrus malustan türediğini kaydeder. Yabani yengeç ağacı tohumları, William Bartram ve babası John Bartram’ın 1783 Bitki Listesinde toplanan tohumlar listesinde yer aldı. William Bartrams’ın 1773 Seyahatler kitabında, Alabama, Mobile yakınlarındaki keşiflerinde aralarında (meyve ağaçları) yabani yengeci (Pyrus coronaria) gözlemledi. Robert Prince 1700’lerde Flushing, New York’ta Amerikan kolonilerindeki ilk faal kreşini kurdu ve burada daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’nin ilk Başkanı olan General George Washington tarafından ziyaret edilen fidanlığında elma ağaçlarını satışa sundu. Başkan Thomas Jefferson, 1800’lerin başında Virginia, Monticello’daki meyve ağacı bahçesinde elma ağaçları dikiyor ve yetiştiriyordu.

Efsanevi Johnny Appleseed, 1800’lerde Orta Batı’da hem elma ağaçlarını hem de ağaçlara büyümek için dikilecek tohumları satan bir fidanlık kurduğunda büyüyen ve diken elma ağaçlarının hızlı gelişiminden sorumluydu. 2000’den fazla elma ağacı çeşidi bugün yetiştiriliyor olarak listeleniyor, ağaçların çoğu Johnny Appleseed’in Amerika’nın manzarasını elma ağaçlarının meyveleriyle tamamen kaplamak için unutulmaz hırsı tarafından başlatılan devasa elma çekirdeği dağılımından kaynaklanıyor.

Yüzyıllar boyunca elma ağaçları, yangın yanıklığı gibi birçok hastalığa duyarlı hale geldi; ancak, Illinois Üniversitesi’nden Dr. C.S. Crandall, modern çeşitleri ve elma ağacının atası olan yengeç elması Malus floribunda’yı içeren birkaç geri çaprazlama gerçekleştirdi. Yabani yengeç elması, genetik bileşimi içinde elma ağaçlarının tüm önemli bakteri ve mantar hastalıklarına karşı bir bağışıklık faktörü içeriyordu. 1989’da, Cornell Üniversitesi’ndeki pomoloji bölümünden araştırmacılar, bir gece güvesinden bağışıklık ateş yanıklığı geni çıkardı ve onu bir elma meyvesine naklederek, söz konusu elma ağacı çeşidinde ateş yanıklığının tamamen yenilmesine neden oldu.

Elma ağaçlarının meyve vermesi, belki de bir meyve bahçecisinin veya bir arka bahçedeki meyve ağacı bahçıvanının yaşadığı en sıkıntılı özelliktir. Çoğu elma ağacı çeşidi, ağaca meyve vermesi için iki farklı türün çapraz tozlaşmasını gerektirir.

Meyvenin sertleşmesi için iki elma ağacı çiçeğinin çiçeklerinin aynı anda polen geliştirmesi gerekir ki bu düzeltilmesi zor bir problem olabilir. Elma ağaçlarını tozlaştırmanın en basit çözümü, günümüz elma çeşitlerinin atası olan ve polenini uzun bir süre boyunca döken ve elma ağacı çeşidinin çiçeklenme dönemiyle kolayca örtüşen yengeç elmasını kullanmaktır. Crabapple ağaçları, sıradan elmadan çok daha küçük bir meyve üretir, ancak çeşitli şekillerde yemek pişirmede kullanılabilir ve hayvanlar ve kuşlar için yaban hayatı yiyeceklerinin kıt olduğu sonbahar ve kış aylarında yaban hayatı tarafından sevilir. Crabapple ağaçları, ilkbaharda büyük pembe, beyaz ve hatta kırmızı çiçekler kümeleriyle çiçeklenmeye başlayan çiçekli ağaçlar olarak kullanıldığında da değerlidir. Brendi şarabı, Red Perfection, Radiant ve Spring Snow gibi birkaç seçkin aşılı çiçekli ağaç seçimi mevcuttur.

Elma ağaçlarının yetiştirilmesi kolaydır ve bir bahçıvan büyük bir ağaç satın alırsa, ekimin ve büyümenin ilk yılında bile meyve gelişimi yaşayabilir. Aşılı elma ağaçlarının uygun çeşidinin seçimi son derece önemlidir, çünkü elma meyvesi Amerika Birleşik Devletleri’nin çoğu bölgesinde yetiştirilebilmesine rağmen, ağaçların çiçek açması için farklı miktarlarda soğutma sıcaklıkları gerekir. İsrail’den gelen ilginç düşük soğutma çeşitlerinin tanıtımı, Florida kadar güneyde elma yetiştirme ve ekme deneyimini mümkün kılıyor. Bugün Amerika Birleşik Devletleri’nde popüler olarak yetiştirilen elma ağaçlarının bazı çeşitleri şunlardır: Arkansas Black, Gala, Granny Smith, Red Rome, Anna, Red Fuji, Yates, Golden Delicious, Red Delicious, Anna, Ein Shemer ve Golden Dorsett. Elmalar, onu yüzyıllar boyunca bozulmadan koruyabilecek bazı gizemli nitelikler içerir. Elma dilimleri kurutulabilir ve uzun süre lezzetli saklanabilir. Bu gizemli özellik, Tanrı tarafından dikilen ve efsanevi Bahçesinde hayat ağacı olarak tanımlanan ebedi zevkleri için cennette büyüyen bir meyve ağacından elma toplayan Havva ve Adem ile bağlantılı olan ve ilişkili olan cennet mans birliğiyle tanınabilir. Cennet. Bu cennet meyvesinin diğer birçok eski uygarlığın tarihinde yinelendiğini görüyoruz. Yaratılış kitabında çocuklar olarak İbranice İncil’deki ayetlerden okuduğumuz benzer bir anlatım.

Belki de korunmadaki elmanın bu gizemli genetik kalitesi, onu, o unutulmaz atasözüyle desteklenen tıbbi faydalar sağlamak kadar önemli kılar, günde bir elma doktoru uzak tutar. Kaliforniya’daki araştırmacıların deneyleri, elma meyvesinin antioksidanlar, savaşan biyolojik bir bileşik, felç, kalp hastalığı ve diğer birçok sağlık problemi açısından çok zengin olduğunu göstermiştir.