Ne kadar televizyonun çocuklar için çok fazla televizyon olduğu hakkında söylenecek çok şey var. Ebeveynler olarak çocuklarımızın hiç televizyon izlememesi gerektiğini sürekli olarak hatırlatıyoruz. Dikkat Eksikliği Bozukluğu, genel itaatsizlik ve diğer birçok korkunç sonucun risklerini duyuyoruz. Tamamen katılmıyorum, ancak bu konunun daha ayrıntılı tartışılması gerektiğine inanıyorum.
İki yaşında bir oğlum var. Bazı televizyon programlarını ve / veya videoları izlemesine izin veriyorum. Televizyonu bebek bakıcısı olarak mı yoksa varlığımın yerine başka bir şekilde mi kullanıyorum? Asla. Bu programları dikkatle seçerim, yansıtacaklarının oğlumun öğrenmesini istediğim şeye uygun olmasını sağlarım. Televizyon programlarını, ona zaten öğrettiğim araçlar ve dersler için pekiştirici olarak kullanıyorum VE gerekirse kelimeleri netleştirmek veya tekrarlamak için her zaman onunla videolarını izliyorum. Sizinle bir örnek paylaşmama izin verin.
Oğlumun vücudunun farklı kısımlarını gösterme becerisine sahip olduğundan beri, kocam ve ben onun öğrenmesi için ilgili kelimeleri prova ediyoruz. Bu kelimeleri defalarca tekrarlıyoruz. Aynı kelimeleri paylaşmak için çocuk kitapları da kullanıyoruz. Head, Shoulders, Knees ve Toes şarkılarını söyleyen birkaç çocuk videosunu ekleyin ve tüm bu görüntüleri ve kelimeleri bir araya getirebilecek bir çocuğunuz olsun. Videonun oğluma bu kelimeleri öğreten anahtar içerik olduğunu söylemiyorum. Tıpkı yetişkinler gibi çocukların da farklı şekillerde öğrendiklerini söylüyorum. Neden onları çeşitli medya türleri aracılığıyla çevrelerindeki dünyaya tanıtmıyorsunuz? Kitapların, hayali oyunların, müziğin ve doğru televizyon programlarının kombinasyonunun çocukların bu caddelerin birinden fazlasını kendi başına öğrenmelerine yardımcı olabileceğine inanıyorum.
Ben de çocukların diğer çocukları izleyerek öğrendiğine inanıyorum. Bana inanmıyorsanız, bir ara yerel anaokulunuzda birkaç saat geçirin ve sadece gözlemleyin. Çocukların (özellikle de küçük çocukların) birbirlerini nasıl taklit ettiklerine şaşıracaksınız. Benim durumumda, oğlum şu anda hala tek çocuk. Onu oyun gruplarına, alt sınıflara ve onu alabileceğim diğer sosyalleşme faaliyetlerine götürmek için elimden geleni yapıyorum. Diğer çocukların yanındayken, benimle iletişim kurma ihtiyacından daha çok diğer çocuklarla iletişim kurma isteğinin arttığını görüyorum! Bunu söyledikten sonra, hala zamanının çoğunu diğer çocukların eşliğinde geçiriyor. Onun yaşındaki ve biraz daha büyük çocukları içeren birkaç çocuk videosuna sahibiz (ve özel televizyon programları izliyoruz). Bu çocukların etkileşime girdiğini, iletişim kurduğunu, dans ettiğini, şarkı söylediğini ve hatta görgü kurallarını sergilediğini görebiliyor. Bu programlar oğlumun evde ve oyunda edindiği sosyal beceriler için olumlu bir gelişme oldu.
Bu tartışmanın alt çizgisi, televizyonun kendi başına kötü olup olmadığı ve çocuklardan olabildiğince uzak tutulması gerektiği değildir. Çocukların NE izlediğine, programların çocuğun genel öğrenim müfredatında nasıl bir rol oynadığına (tek kaynak mı yoksa diğer birçok kaynağa ek mi?) Ve çocuğun bakıcısının yakınlarda olmasının önemi programla birlikte etkileşim. Oğlumla birlikte öğrenip eğlenmek için televizyon programlarını izlemede aktif rol alıyorum.
Herkesin televizyon izleme konusunda kendi görüşleri olduğunu biliyorum ve kesinlikle bir uzman değilim, ancak bu benim evimde işe yaradı ve deneyimlerimi paylaşarak ondan bir şeyler kazanabileceğinizi umuyorum. Ebeveynlikte en iyi dileklerimle!
GIPHY App Key not set. Please check settings