Çocuğunuza okumayı öğretmek için ya da en azından erken okuryazarlık becerilerinin temelini atmaya başlamak için asla çok erken değildir ve kesinlikle çok geç bırakılabilir!
Emin değilseniz, bunu düşünün. İstatistiksel olarak, daha fazla Amerikalı çocuk okumayı öğrenme sürecinde, ebeveynlerin istismarı, kazalar ve diğer tüm çocukluk hastalıkları ve bozukluklarının bir araya gelmesinden daha uzun vadeli yaşam boyu zarar görmektedir. Tamamen ekonomik terimlerle ifade edersek, okumayla ilgili zorluklar ulusumuza terörizm, suç ve uyuşturucuya karşı savaşın toplamından daha pahalıya mal oldu.
Okuma sorunları, sosyo-ekonomik, ırksal ve etnik eşitsizliklerin devamına önemli ölçüde katkıda bulunarak dünyamız için bir başka zorluktur. Ancak okumakla mücadele edenler sadece yoksul ve azınlık çocukları değildir. National Assessment of Educational Progress (NAEP) tarafından hazırlanan 2002 ulusal karnesine göre, çocuklarımızın çoğu (% 64) 12 yıl boyunca onları öğretme çabalarımızdan sonra bile okuma yeterliliğinden daha azdır.
Bu endişe verici istatistikleri bilmeden bile, okuma yeterliliğinin başarı için gerekli olduğunun farkındayız – sadece akademik olarak değil, hayatta da. Amerikan Öğretmenler Federalinin belirttiği gibi: “Okulda öğretilen ve okul çocukları tarafından öğrenilen başka hiçbir beceri okumaktan daha önemli değildir. Bu, diğer tüm bilgilere açılan bir kapıdır. Öğrencilere üçüncü sınıfın sonunda okumayı öğretmek, en önemli olanıdır. İlkokullara verilen görev. Okumayı erken sınıflarda kolaylıkla öğrenenler, üzerine yeni bilgiler inşa edecek bir temele sahiptir. Olmayanlar, tekrarlanan hayal kırıklığı ve başarısızlık döngülerine mahkum değildir. ”
Diğer tüm konu veya becerilerden çok, çocuklarımızın geleceği okumayı ne kadar iyi öğrendikleriyle belirlenir.
Okuma kesinlikle çok önemlidir. O kadar sık söylendi ki, anlamsızlaştı ama gerçeğini yadsımıyor. Toplumumuzda, dünyamızda, okuyamama çocukları okulda başarısızlığa sevk eder ve yetişkinleri en alt iş ve yaşam fırsatlarına sevk eder.
Ve son on yılda, risklerin artmayacağını düşündüğümüzde, eğitim araştırması bulguları, çocukların okumayı ne kadar iyi öğrendiklerinin başka, daha da fazla yaşam şekillendirici sonuçları olduğunu keşfetti. Çoğu çocuk, gelişimlerinde derin bir biçimlendirici aşama sırasında okumayı öğrenmeye başlar. Okumayı öğrenmeye başladıkça, soyut düşünmeyi de öğreniyorlar. Öğrenmeyi öğreniyorlar ve kim oldukları ve ne kadar iyi öğrendikleri hakkında duygusal olarak yüklü duygular yaşıyorlar.
Bu ne anlama geliyor? Okumakla mücadele eden çoğu çocuk kendini suçlar. Her gün, her hafta, her ay, her yıl, okumayı öğrenme süreci, bu çocuklara kendilerinden utanmalarını – zihinlerinden utanmalarını – nasıl öğrendiklerinden utanmalarını öğretir.
Ve üzücü gerçek şu ki utanacak hiçbir şeyleri yok. ABD Eğitim Bakanlığı Eğitim Bakan Yardımcısı, Eğitim Bilimleri Enstitüsü Müdürü Dr. Grover Whitehurst’un dediği gibi (2003): “Neredeyse her çocuk için okuma başarısızlığı çocuğun başarısızlığı değildir; politika yapıcıların başarısızlığıdır, okulların başarısızlığıdır , öğretmenlerin başarısızlığı ve ebeveynlerin başarısızlığı. Okumayı öğrenmenin ne anlama geldiğini ve eğer problemle başa çıkacaksak başarısından kimin sorumlu olduğunu yeniden kavramsallaştırmamız gerekiyor. ”
Politika yapıcıların bir çözüm bulmasını beklemek ister misiniz? Yapacaklarına güveniyor musunuz? Yoksa sorumluluğu kendiniz üstlenerek işin doğru yapıldığından emin olmayı mı tercih edersiniz?
Cevabımın ne olduğunu biliyorum, çünkü kardeşimin yaşam boyu süren zorluklarına ilk elden tanık olmaktan hayatın erken dönemlerinde bir okuma mücadelesinin geri dönülmez bir etki yaratabileceğini biliyorum. Çocuğunuzu ömür boyu işaretleyebilir!
Çocuğunuzun okumayı erken öğrenebileceğine veya zorluk yaşamayacağına söz vermiyorum. Sonuçta, öğrenme güçlüğü çeken önemli sayıda çocuk var. Bu çocuklar mücadele edecek. Bununla birlikte, erken eğitim onların acılarını hafifletebilir ve mücadelenin üstesinden gelmeyi biraz daha kolaylaştırabilir. En azından çocuğunuza yardım etmek için elinizden gelen her şeyi yaptığınızı bileceksiniz ve çocuğunuz da bunu bilecek. Boşa harcanan çaba harcanamaz!
Ve her eğitimciye bir başlangıç yaparsınız çünkü çocuğunuzun mizacını, güçlü yanlarını ve zayıf yönlerini bilirsiniz. Çocuğunuza öğretmeye başlamak için en donanımlı kişi sizsiniz.
Öyleyse ana soruya geri dönüyoruz – çocuğunuzun okuma eğitimi ne zaman başlamalı? Geleneksel Amerikan Eğitim modelleri, 7-9 yaşları arasında bir çocuğa okumayı öğretmeyi gerektirir. Açıkçası yeni doğmuş bir çocuğa okumayı öğretemeyiz. Bununla birlikte, sonunda çocuğunuzu daha güçlü bir okuyucu haline getirecek olan okuryazarlığın temelini atmaya bebeklik döneminde başlayabiliriz.
Okuryazarlık, bir bireyin işinde, bireyin ailesinde ve toplumda çalışmak için gerekli yeterlilik seviyelerinde İngilizce okuma, yazma ve konuşma, problemleri hesaplama ve çözme becerisi olarak tanımlanır.
Evde çocuklarımızla yaptığımız basit şeylerin çoğu okuryazarlığın gelişimini destekler, bu nedenle çocuğunuza okumayı öğretme sürecine aktif olarak başlamıyor olsanız bile çocuğunuzu daha okuryazar hale getirmek için zaten çalışıyorsunuz. Bu, çocuğunuza kitap okumak, tekerlemeler okumak ve şarkılar söylemek gibi basit etkinlikleri içerir.
Peki ya daha aktif bir katılımcı olmak istiyorsan? Yapabileceğiniz birçok şey var ve bu pahalı bir okuma programına yüzlerce dolar yatırmanız gerektiği anlamına gelmez. Çocuğunuza evde okumayı öğretmek için çok fazla para harcamanıza gerek yok – ya da en azından çocuğunuzu okulda okuma eğitiminin başlangıcına iyi bir şekilde hazırlamanıza gerek yok. Bugün başlamak için çoğu ebeveyn, evinizde ihtiyacınız olan araçlara zaten sahip!
Bu nedenle, çocuğunuzun gelişimi üzerinde çalışırsanız ve öğrenmeyi eğlenceli ve ilginç ve aynı zamanda zorlayıcı hale getirirseniz, başlamak için asla erken olmadığını vurguluyorum.
Bir eğitimci olarak temel stratejim, öğrenme fırsatları yaratmak ve ardından öğrencilerimin öğrenebilmeleri için yolundan çekilmektir. Öğrenme, katılımcıyı tamamen meşgul etmesi gereken aktif bir deneyimdir. Ben “öğretirken” öğrencinin öğrenme sürecine yalnızca pasif olarak dahil olduğuna inanıyorum. Kendimi sınıfımdaki bir öğretmenden çok bir rehber ve kaynak olarak görüyorum. Bu yaklaşımı oğlumun eğitimi ile aldım ve çok başarılı oldu.
Evimizde çeşitli eğitici oyuncaklarımız ve yardımcılarımız var ve her gün (evde ve dışarıda) pek çok ders veriliyor ama ben onu hiçbir zaman gerçekler üzerinde açmadım, hatta bilgi kartları bile kullanmadım.
Öğrenmeyi eğlenceli ve heyecan verici hale getirmenin yollarını bulabilirseniz – çocuğunuzun aslında sizinle yapmak istediği bir şey – o zaman mümkün olan en kısa sürede başlayın.
Çocuğunuz büyüdükçe kuru dersler, zihin uyuşturan tekrarlayan alıştırmalar ve sıkıcı dersler için bolca fırsata sahip olacak, bu yüzden oraya gitmeyin bile. Öğrenmeyi işten daha eğlenceli hale getiremiyor ve oyun oynamayı seviyorsan oraya gitme bile. Çocuğunuzun eğitimine profesyonellere güvenin ve en iyisini umun. Unutmayın, orada birçok harika öğretmen var, bu nedenle çocuğunuz müdahale etmeseniz bile başarısızlığa mahkum değilsiniz. Bununla birlikte, sistem başarılı değildir ve süreç sırasında bir noktada çocuğunuzun bundan olumsuz etkilenmesi muhtemeldir! Bu yüzden çocuğumun eğitiminde aktif rol alıyorum.
GIPHY App Key not set. Please check settings