Annelik hakkında

Bir anne düşündüğümüzde aklımıza nasıl bir resim gelir? Tüm konforunu feda edecek ve evde hiçbir maddi ödül beklemeden durmadan çalışacak, sadece çocuklarına bakmak için şefkatli bir bayan. Bu doğru mu? Annelik, gebe kalmanın ilk gününden itibaren fedakarlık ve acı demektir. Ancak bu acı ve fedakarlık, bir kadında çocuklarının mutlu ve sağlıklı olduğunu keşfettikten sonra güzel bir duygu ortaya çıkarır. Çocuklarından istediği tek ödül budur. Ve bu annelik.

Bu sadece insanlar için değil, hayvanlar aleminin tüm anneleri için geçerlidir. Yavrularına yaklaşmaya cesaret edersen bir kaplan sana saldıracak ve seni öldürecek. Her hayvan anne, yavrularına kendi dünyalarında yaşama sanatını öğretir. Her anne, gençlerini kurtarmak için her şeyi yapmaya hazırdır. Bir kadın, gebe kaldıktan hemen sonra çocuğunu hayal etmeye başlar. Pek çok hamile anne henüz doğmamış çocukla konuşur. Bunu yaparken tamamen rahat hissediyorlar. Çocuğun geleceğini planlıyorlar, yiyecek, eğitim, giyim, her şeyi barındırıyorlar. En fakirden en zengin anneye kadar, soyunu koruma duygusunun en yaygın özellik olduğunu görüyoruz.

Bir anne için çocuk onun uzantısıdır. Bu babalar için böyle değil. Ancak anneler çocuğa kendileri gibi davranır. Neden? Doğa, türün devam etmesi için bu sevgiyi bir anneye verir. Anneler özeldir. Birkaç çalışmada bebeklerin anne rahminin kaydedilmiş seslerini dinlediklerinde ağlamayı bıraktıkları bulunmuştur. Orada korundular ve dünyaya geldiklerinde farka şaşırıyorlar. Rahim sesleri onlara şeylerin hala çok değişmediğini ve kendilerini rahat hissettiklerini söylüyor. Dokunmanın harikalar yaratmasının nedenlerinden biri de budur. Bir anne çocuklarına ne kadar fiziksel olarak dokunursa, o kadar sevildiğini hisseder. Annenin korumasının güvencesini alırlar.

Bir çocuk her zaman annesine borçlu hissetmelidir çünkü baba da dahil hiç kimse bizi büyütmek için anne kadar fedakarlık yapmaz. Anne şefkattir ve genç bir çocuk için anne Tanrı’dır.