Video oyunları oturma odamıza ve hayatımıza yaklaşık 50 yıl önce girdi. Oyunlar için teknoloji geliştikçe insanlar bunu bir iş fırsatı olarak kabul etti. Tek amaç para kazanmakken, oyun geliştiricileri bunun insanların temel isteklerini – şiddet, kabalık ve sapkınlık – beslemeye uygun olduğunu düşünüyorlardı. Ve tüm bu yıllar boyunca çocukların şüphesiz ama son derece etkilenebilir genç beyinleri üzerinde aşağılık ücretlerini serbest bırakıyorlar. Amerikan Psikoloji Derneği, Amerikan Pediatri Akademisi ve Amerikan Tıp Derneği gibi kuruluşlar tarafından yapılan araştırmalar, televizyon şiddetini izleyen çocuklar arasında saldırganlık arasındaki sebep-sonuç ilişkisine dair kanıtlar olduğu sonucuna varmıştır.
Bu genç beyinleri zehirleme suçunun failleri, eşyalarını zorlamadıklarını ve ürünlerini Entertainment Software Rating Board (ESRB) yönergelerine göre derecelendirdiklerini iddia edebilirler. Ancak Columbine Lisesi’nin vurulmasının ardından Federal Ticaret Komisyonu soruşturması şu sonuca varmıştır: “Komisyon’un araştırması için seçtiği Olgun şiddet derecesine sahip 118 elektronik oyundan% 83 veya 70’i, hedef kitlelerinde 17 yaşın altındaki çocukları hedef aldı. ” Ve ironi şu ki, koğuşları için nihai sorumluluk sahibi olan çoğu ebeveyn, ESRB derecelendirmelerinden habersiz.
Araştırmalar *, erkek çocukların haftada ortalama 13 saat video oyunları oynadığını göstermiştir. Şiddet içeren video oyunları oynayan çocukların şu özelliklerle karakterize edildiği görülmüştür: 1. Daha saldırganlık 2. Öğretmenlerle yüzleşme 3. Akranlarıyla kavga etme 4. Okul başarılarında düşüş. Bütün bunlar uzun vadede çocuğun genel kişiliğini etkiler. Çocuk, takım ruhuna sahip olmayan, insanlarla ilgilenmeyen ve geleneklere ve uygulamalara çok az saygı duyan bir yetişkin olur.
Tüm bunların çözümü, video oyunlarını evden tamamen yasaklamak olabilir. Ancak video oyunlarının popülerliği ve akran baskısı göz önüne alındığında, bu oldukça pratik olmayacaktır. Bu nedenle, yetişkin içerikli video oyunlarının çocuklara pazarlanmasına karşı daha katı yasalar çıkarılmalıdır. Sektör, haklarını ihlal ettiğini protesto edebilir, ancak şu an itibariyle genç neslin geleceği, kanundaki döngüleri kullanarak iş yapma hakkından daha önemli. Bununla birlikte, gençlerin artan saldırgan ve meydan okuyan tavrından bir bütün olarak endüstriyi suçlamak akıllıca olmaz. Oynaması gerçekten eğlenceli olan birçok oyun var ve bunları oynamak aslında gençler için faydalı olabilir. Çocuklar problem çözme ve strateji planlama hakkında bilgi edinebilirler.
Yani geriye kalan tek çözüm ebeveynlerin elinde. Ebeveynler, çocuklarının bilgisayarlarda veya konsollarda ne oynadığını öğrenmelidir. Derecelendirme sistemini bulmalı ve çocuklarının yalnızca yaşına göre önerilenleri oynadığını görmelidirler. Video oyunlarını tamamen yasaklamak imkansız olsa da, çocukların oyunları oynayacağı süreyi sınırlamak akıllıca olacaktır. Belki gelecekte, oyun endüstrisinin sorumluluğu ve ebeveynler arasında farkındalığın artması hasarı önleyebilir.
GIPHY App Key not set. Please check settings