Asya Üniversitelerinden birinde, Psikoloji Bölümünde bir öğrenci uygulamalı görevi üzerinde çalışırken, kronik ruhsal hastalıkları veya az gelişmişliği olan çocuklar için bir yatılı okulu ziyaret etme fırsatım oldu. Bu unutulmaz bir deneyimdi. Yatılı okul, büyük bir şehrin eteklerinde, bir dağ geçidinin arkasındaki eski ve çirkin bir binaydı ve rehbersiz bulunması çok zordu. Öğrenci grubumuz orada yaklaşık 40 dakika yürüdü ve sonunda arkasındaki yüksek çit ve gri binayı bulduk.
Beyaz doktor önlüğü giymemiz istendi ve ondan sonra binaya girdik. Bizi şok eden ilk şey okulun içinde çok hoş olmayan bir koku oldu, müdürle tanıştık ve ne yazık ki hasta çocukların sayısının arttığını ve okula herhangi bir bağış veya maddi destek bulmanın çok zor olduğunu söyledi. Mümkünse eski kıyafetleri getirmemizi istedi çünkü okul herkesi destekleyemezdi ve çoğu anne-baba çocuklarını bilmek ve onlara bakmak istemiyor. Bazı ebeveynler çocukları yılda bir veya iki kez ziyaret eder ve bu çocuklar şanslı kabul edilir.
Sonra yatılı okulun kızlar bölümüne yönlendirildik. Farklı yaşlardan kızlar vardı ve psikoloji alanındaki genç uzmanlar olarak, tek bir grupta farklı düzeylerde azgelişmişliğe sahip çocukların olmasına şaşırdık. Bazılarının sadece bazı kronik hastalıkları vardı ve ruhsal bozukluğu yoktu, ancak akıl hastaları gibi tedavi edildi! Gün programı onlar için her gün aynıydı – hepsi bir odada oturuyorlardı, hepsi bir arada yaklaşık 35-40 çocuk ya da binada küçük yürüyüşler yaptılar. Küçük suçlular için bir hapishaneye benzediği için gözlerimizde yaşlar olduğunu itiraf etmeliyim.
Bu kızlar bize sarılmaya çalıştılar ve büyük bir sevgiye ve ilgiye ihtiyaçları olduğunu anladık. Bize ebeveynlerinin onları yakında eve götüreceğini söylüyorlardı. Bazı büyük kızların zaten adet dönemleri vardı ve ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Bu okulda çalışanların maaşı çok düşük ve her çocuğa yardım edecek yeterli personel ve hemşire yok.
Okulun erkekler bölümünde çok benzer üzücü bir tablo gördük. Yaklaşık 35-40 çocuk sadece duvarları ve sandalyeleri olan bir odada oturuyordu. Çocukların bir kısmı bu koşullarda aşağılanmıştı.
Uygulamamızı bitirdikten sonra çoğumuz, yatılı okul ziyaretinden sonraki birkaç gün boyunca, bu çocukları gece uyurken rüyalarında gördüklerini itiraf ettik. Bu bizim için gerçek bir şoktu. Çoğumuz yemek yiyip uyuyamadık. Öğrencilerden bazıları o okula kıyafet ve oyuncak getirdi.
Bu yatılı okul ve benzeri yerler, başka türlü güzel olan ülkenin ve dost canlısı insanların çok üzücü bilinmeyen bir yanı. Burada Amerika Birleşik Devletleri’nde, 2 yıl önce ziyaret ettiğim yatılı okula bağış ve destek bulmayı umuyorum.
GIPHY App Key not set. Please check settings