Tamam, öyleyse bu fikir en popüler fikir olmayabilir. Ama lütfen beni çarmıha germeyin. Ben iyi bir babayım Çocuklarıma, çocukların “gelişimine” yardımcı olmak için karımın bulduğu tüm oyuncakları aldım. Biliyorsun, eğitici oyuncaklar. Bulmak veya Kanada’da bulunan belirsiz bir katalog veya web sitesinden sipariş vermek için West Nowhere’deki bir alışveriş merkezindeki küçük bir mağazaya gitmek için yirmi mil uzaklaşmanız gereken türden.
Ve inanın bana, çocuklarımın heceleme ve matematik öğreten mini bilgisayarlar, kristal büyüyen bilim proje setleri, hafıza oyunları, bulmaca küpleri ve problem çözme bilgisayar CD-ROM’ları gibi şeylere sahip olmasına sevindim. Ama bazen merak ediyorum, Katie ve küçük Mitch kulaklarına Silly Putty topları sokarken, oturma odasının her tarafına dağılmış, terk edilmiş ve ihmal edilmiş bu oyuncakları gördüğümde, belki de çocukların sadece eğlence için oyuncak almaları gerekir, başka bir şey değil?
Sonuçta, ben çocukken tüm bunlara sahip değildik. Küçük kırmızı arabalarımız ve oyuncak kovboy tabancalarımız vardı. Lincoln Logs, Matchbox arabalar, yapı taşları ve hayal gücümüz vardı. 6 yaşımdayken, tek yeni oyuncağımın babamın oltaya dönüşmeme yardım ettiği bir sopa olduğu bir yazı hatırlıyorum. Ve bu beni haftanın yedi günü meşgul etti!
Sana bu kadarını anlatacağım. Çocuklarımın, yorulana kadar birkaç saat oynayarak oynayacakları bir “eğitici” oyuncak yerine, onlara etrafta koşup eğlenmeleri ve dünyayı keşfetmeleri için ilham veren bir oyuncakla oynamasını tercih ederim. bir daha asla dokunmayın.
Hatta, elli dolar harcama konusunda beni daha iyi hissettirecek sahte bir bulmaca veya oyunla içeride oturmaktansa, arka bahçede birbirlerini oyuncak silahlarla kovaladıklarını görmeyi bile tercih ederim!
Bugünün çocuklarının obez ve hareketsiz olduğunu kimse söylemeden gazete veya TV haber programını açamazsınız. Ve her zaman görüyorum. Çocuk arkadaşlarım oynamaya geliyorlar ve yardım edemem ama çoğunun oldukça tombul olduğunu fark ediyorum. Ve iyi ailelerden geliyorlar, ebeveynlerin onları Twinkies ile beslediği ve her seferinde saatlerce televizyonun önünde bıraktığı türden değil. Ama bu çocukların çoğu buraya geliyor ve eğitici bilgisayar matematik oyunlarımızla oynuyorlar ve sadece kıçlarının üzerinde oturuyorlar!
Bu benim görmek istediğim şey. İnsanların, bir oyuncağın değerli olması için açıkça eğitici olması gerektiği fikrini bırakmasını isterim. İnsanların başka faktörleri de göz önünde bulundurmasını isterim, örneğin oyuncağın çocuklarımızı hareket ettirip aktif olarak oynamasına neden olacak mı yoksa onları küçük koltuk patateslerine mi çevirecek? İnsanların, çocuklarının oyuncağı gerçekten sevip sevmeyeceklerini veya el değmeden oturup oturmayacağını düşünmelerini isterim.
Çocuklarımız için neyin doğru olduğuna dair tüm bu saçma fikirleri bir kenara bırakalım ve sadece onlar çocuk olsun ve eski moda şekilde eğlenelim.
GIPHY App Key not set. Please check settings